Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Szczegółowe zasady gospodarki finansowej instytucji filmowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1988.9.67

Akt utracił moc

Wersja od: 26 marca 1988 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa zasady gospodarki finansowej instytucji filmowych, system rozliczeń z budżetem państwa, zakres stosowania przepisów o zobowiązaniach podatkowych oraz zasady finansowania wynagrodzeń.

§  2.

1. Wynik finansowy instytucji filmowej stanowi różnicę między przychodem ze sprzedaży a jej kosztami własnymi, skorygowaną o przyznane dotacje, podatek obrotowy oraz saldo strat i zysków nadzwyczajnych.

2. Wynik finansowy dodatni jest zyskiem ,a wynik finansowy ujemny jest stratą instytucji filmowej.

§  3.

1. W celu ustalenia właściwej podstawy do:

1) podziału zysku,

2) rozliczenia z Funduszem Kinematografii,

3) rozliczenia z budżetem państwa

roczny bilans instytucji filmowej i wykazany w nim wynik finansowy podlega weryfikacji sprawdzającej jego rzetelność i prawidłowość w trybie przewidzianym dla weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych. Weryfikacji rocznego bilansu instytucji filmowej dokonuje właściwy organ Ministra Finansów.

2. Komitet Kinematografii dokonuje corocznie oceny wyników ekonomicznych instytucji filmowej.

§ 4. Gospodarka finansowa instytucji filmowej jest prowadzona na podstawie planu rzeczowo-finansowego.

§  5.

1. Przez przychody ze sprzedaży rozumie się przychód ze sprzedaży i rozpowszechniania na rynku krajowym i zagranicznym filmów oraz opracowań filmów, przychód ze sprzedaży wyrobów, usług, robót, towarów, materiałów, a także licencji, praw autorskich, prac artystycznych, patentów i innych. Na równi z przychodem ze sprzedaży traktuje się dopłaty ze środków Funduszu Kinematografii do sprzedaży i rozpowszechniania filmów.

2. Przez dopłaty ze środków Funduszu Kinematografii rozumie się w instytucjach filmowych produkujących filmy równowartość procentowo określonej części wpływów uzyskanych z rozpowszechniania danego filmu, a w instytucjach filmowych rozpowszechniających filmy - równowartość procentowo określonej części wpływów uzyskanych z rozpowszechniania filmów o szczególnym znaczeniu dla polityki kulturalnej państwa.

3. Dopłaty ze środków Funduszu Kinematografii do sprzedaży i rozpowszechniania filmów stosuje się w ciągu 4 lat eksploatacji filmu, licząc od dnia premiery. Dopłata do filmu polskiego może być stosowana do końca roku kalendarzowego, w którym upływa czteroletni okres eksploatacji.

4. Kwoty nie zapłacone z tytułu sprzedaży na rynku krajowym w ciągu 25 dni od zakończenia roku sprawozdawczego nie stanowią przychodu ze sprzedaży w danym roku.

5. W zakresie sprzedaży na rynku zagranicznym nie stanowi przychodu ze sprzedaży wartość dostaw (należności zagranicznych) nie zapłaconych w ciągu 25 dni od zakończenia roku sprawozdawczego z przyczyn leżących po stronie dostawcy, w szczególności na skutek niedotrzymania warunków umowy.

6. Nie stanowi kosztu własnego sprzedaży koszt dotyczący sprzedaży nie zapłaconej, o której mowa w ust. 4 i 5, ustalony w wysokości obowiązującej przy wycenie bilansowej zapasów, z uwzględnieniem wyrównania rentowności.

§  6.

1. Instytucja filmowa może otrzymywać ze środków Funduszu Kinematografii dotacje celowe na finansowanie kosztów remontów i modernizacji oraz innych wydatków.

2. Instytucja filmowa, której przychody ze sprzedaży nie pokrywają kosztów działalności, może otrzymać dotację na sfinansowanie ujemnego wyniku finansowego. Przy określaniu wysokości dotacji uwzględnia się potrzebę zapewnienia instytucji dodatniego wyniku finansowego.

§ 7. W razie wykonywania dodatkowego zadania, nałożonego przez Przewodniczącego Komitetu Kinematografii na podstawie art. 34 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 22, poz. 127), instytucja filmowa otrzymuje zwrot poniesionych kosztów oraz umowną stawkę zysku.