Rozdział 13 - Bezpieczeństwo i gospodarka złożem w procesie wydobywania kopalin w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej - Szczegółowe wymagania dotyczące prowadzenia ruchu zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2014.812
Akt obowiązujący Wersja od: 23 czerwca 2014 r.
Rozdział 13
Bezpieczeństwo i gospodarka złożem w procesie wydobywania kopalin w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej
Bezpieczeństwo i gospodarka złożem w procesie wydobywania kopalin w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej
§ 367.
1.
Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają:1)
morska jednostka:a)
statki przystosowane do prowadzenia prac geofizycznych,b)
stacjonarne platformy wiertnicze lub wydobywcze, posadowione na dnie morskim na stałe,c)
pływające, samopodnośne platformy wiertnicze lub wydobywcze, posadowione na dnie morskim podczas wiercenia albo wydobywania,d)
półzanurzalne, pływające platformy wiertnicze lub wydobywcze, zakotwiczone lub stabilizowane w inny sposób na czas wiercenia albo wydobywania,e)
statki lub barki wiertnicze lub wydobywcze,f)
funkcjonalne kombinacje wynikające z połączenia konstrukcji, o których mowa w lit. a-e,g)
bezobsługowe platformy wydobywcze;2)
członek załogi - pracownika zatrudnionego na morskiej jednostce.2.
W sprawach nieuregulowanych w przepisach niniejszego rozdziału, związanych z wykonywaniem robót geologicznych i górniczych, w celu poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania ropy naftowej lub gazu ziemnego, w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące robót wiertniczych w celu poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania ropy naftowej lub gazu ziemnego ze złóż lądowych.§ 368.
1.
Załogę przed rozpoczęciem pracy na morskiej jednostce szkoli się w zakresie:1)
działań podejmowanych w przypadku zagrożenia lub wystąpienia objawów erupcji płynu złożowego, z uwzględnieniem zagrożenia toksycznego siarkowodorem, zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego lub kierownika ruchu zakładu;2)
zapobiegania wybuchom oraz ich zwalczania;3)
zapobiegania i zwalczania pożarów, zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego lub kierownika ruchu zakładu;4)
awaryjnego opuszczania morskiej jednostki, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa morskiego;5)
udzielania pierwszej pomocy medycznej.2.
Ćwiczenia z awaryjnego opuszczania morskiej jednostki prowadzi się zgodnie z przepisami bezpieczeństwa morskiego.3.
Przeprowadzenie ćwiczeń, o których mowa w ust. 2, i ich zakres każdorazowo się dokumentuje.4.
Członek załogi powracający do pracy na tę samą morską jednostkę, po każdorazowej nieobecności dłuższej niż:1)
3 miesiące - odbywa przeszkolenie w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1-4;2)
1 miesiąc - odbywa przeszkolenie w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3 i 4.5.
Sprzęt ratowniczy, po użyciu podczas szkoleń, przywraca się do stanu gotowości.6.
Szkolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 5, przeprowadza się z częstotliwością określoną przez kierownika ruchu zakładu z uwzględnieniem warunków panujących na morskiej jednostce.§ 369.
1.
Kierownikiem morskiej jednostki jest wyznaczona przez przedsiębiorcę osoba posiadająca stwierdzone kwalifikacje kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego lub kierownika ruchu zakładu.2.
Zastępcą kierownika morskiej jednostki jest wyznaczona przez przedsiębiorcę osoba posiadająca udokumentowane kwalifikacje i uprawnienia w zakresie holowania, kotwiczenia lub posadawiania morskich jednostek oraz prowadzenia akcji ratownictwa morskiego na tych jednostkach, a także prac przeładunkowych.3.
Zasady podziału obowiązków i współdziałania osób, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego, zawiadamiając o tych zasadach właściwy organ nadzoru górniczego i właściwy organ administracji morskiej.§ 370.
Jeżeli morska jednostka jest posadowiona lub zakotwiczona i wykonuje prace wiertnicze lub wydobywcze, decyzje kierownika morskiej jednostki dotyczą wszystkich osób znajdujących się na morskiej jednostce.§ 371.
Na morskiej jednostce każdą linię zasilającą, linie sterownicze oraz linie obwodów iskrobezpiecznych urządzeń elektrycznych prowadzi się niezależnie.§ 372.
Przed wyjściem morskiej jednostki w rejon określony w koncesji w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca:1)
zgłasza morską jednostkę będącą statkiem do inspekcji właściwemu organowi administracji morskiej;2)
posiada protokoły technicznego odbioru morskiej jednostki oraz urządzeń wiertniczych, eksploatacyjnych, pomiarowych, ratowniczych i przeciwpożarowych;3)
zgłasza właściwemu organowi administracji morskiej wyjście morskiej jednostki w rejon określony w koncesji.§ 373.
Przed rozpoczęciem robót wiertniczych przez morską jednostkę sporządza się protokół zakotwiczenia, dynamicznego ustabilizowania lub posadowienia morskiej jednostki.§ 374.
Przy wykonywaniu otworu wiertniczego sporządza się i na bieżąco prowadzi dokumentację, o której mowa w § 38, uzupełnioną o:1)
raport geologiczny;2)
dziennik płuczkowy;3)
protokoły:a)
wytrzymałości i szczelności kolumny rur okładzinowych,b)
ustaleń technicznej komisji awaryjnej,c)
przekazania otworu wiertniczego do eksploatacji.§ 375.
Podczas wydobywania kopaliny sporządza się i na bieżąco prowadzi dokumentację dotyczącą realizacji wydobycia, w szczególności:1)
dobowy raport wydobycia płynu złożowego;2)
książkę odwiertów z ewidencją wszelkich prac prowadzonych w odwiertach;3)
raporty magazynowe wydobywanego płynu złożowego oraz środków niezbędnych do prowadzenia eksploatacji;4)
analizy płynu złożowego;5)
protokoły:a)
pomiaru parametrów złożowych i poboru próbek wgłębnych oraz ustalonych na ich podstawie dopuszczalnych poborów i zdolności wydobywczych,b)
zabiegów intensyfikacyjnych,c)
zapuszczania, montażu i demontażu w otworze wiertniczym eksploatacyjnym wszelkich urządzeń pomiarowych i zamykających,d)
udostępniania kolejnych horyzontów złożowych,e)
prac zmierzających do zlikwidowania lub ograniczenia dopływu wody do odwiertu,f)
rekonstrukcji odwiertów,g)
likwidacji odwiertów wyłączonych z eksploatacji.§ 376.
Dokumentacja morskiej jednostki oprócz dokumentów, o których mowa w § 38, § 374 i § 375, dodatkowo zawiera:1)
plan i książkę ochrony przeciwpożarowej;2)
plan i system organizacji pierwszej pomocy;3)
rejestr prowadzonych badań psychologicznych załogi;4)
obowiązujące rozkłady alarmowe, zgodnie z wymogami bezpieczeństwa morskiego;5)
rejestr przeprowadzonych ćwiczeń alarmowych załogi;6)
instrukcję współdziałania dla statku czekającego w pogotowiu, w przypadku zagrożenia i ewakuacji morskiej jednostki;7)
dziennik pokładowy;8)
dziennik GMDSS;9)
dziennik maszynowy.§ 377.
Podjęcie prac związanych z posadowieniem lub zakotwiczeniem morskiej jednostki następuje po ustaleniu przez właściwy organ administracji morskiej strefy ochronnej wokół punktu obszaru określonego w koncesji, zgodnym ze zgłoszeniem, o którym mowa w § 372 pkt 3, oraz po ogłoszeniu o ustanowieniu takiej strefy w "Wiadomościach Żeglarskich".§ 378.
Morską jednostkę ustawia się w bezpiecznej odległości od konstrukcji morskich, takich jak: latarnie morskie, znaki nawigacyjne, farmy wiatrowe, oraz w bezpiecznej odległości od kabli i rurociągów podwodnych i nawodnych.§ 379.
Niedopuszczalne jest kotwiczenie lub posadowienie morskiej jednostki wiertniczej i wydobywczej w odległości mniejszej niż 1 mila morska od:1)
miejsc, gdzie są usytuowane konstrukcje, o których mowa w § 378;2)
akwenów takich jak: redy, kotwicowiska, tory wodne, strefy rozgraniczenia ruchu i akweny pomiaru dewiacji;3)
akwenów o specjalnym przeznaczeniu.§ 380.
1.
Budowę lub posadowienie morskiej jednostki poprzedza się odpowiednią ekspertyzą, wykonaną na podstawie badań dna morskiego.2.
Budowę lub posadowienie morskiej jednostki prowadzi się zgodnie z dokumentacją techniczną budowy lub zgodnie z instrukcją producenta, z uwzględnieniem wyników ekspertyz, o których mowa w ust. 1.3.
Budowę lub posadowienie morskiej jednostki prowadzi się w taki sposób, aby rurociągi podmorskie, kable i inne instalacje morskie znajdujące się w pobliżu nie zostały uszkodzone.§ 381.
1.
Posadowienie, kotwiczenie, holowanie lub przemieszczanie morskiej jednostki prowadzi się pod nadzorem osób posiadających wymagane kwalifikacje morskie zgodnie z przepisami art. 61-67 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. 1368, z późn. zm.) oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 68 tej ustawy.2.
Podczas czynności, o których mowa w ust. 1, na morskiej jednostce mogą znajdować się tylko osoby niezbędne do wykonywania tych czynności.§ 382.
Przy morskiej jednostce wiertniczej i wydobywczej obsadzonej członkami załogi w strefie bezpieczeństwa znajduje się przynajmniej jeden statek czekający w pogotowiu o takiej wielkości i wyposażeniu, aby w sytuacji awaryjnej mógł zabrać na pokład członków załogi znajdujących się na morskiej jednostce oraz aby możliwe było udzielenie ewakuowanym osobom pierwszej pomocy na czas transportu.§ 383.
Kierownik morskiej jednostki niezwłocznie zgłasza, właściwemu organowi administracji morskiej, niedopuszczalną obecność statku morskiego lub powietrznego w granicach ustanowionej strefy ochronnej.§ 384.
Organizacja służby ratownictwa górniczego przedsiębiorcy zapewnia współdziałanie ratownictwa morskiego i ratownictwa górniczego.§ 385.
1.
Morską jednostkę wyposaża się w:1)
przenośny sprzęt do określania stężeń gazów toksycznych i wybuchowych oraz do określania zawartości tlenu w powietrzu;2)
sprzęt ratowniczy, w ilości dostosowanej do rozmiarów tej jednostki i liczby osób mogących jednorazowo na niej przebywać;3)
awaryjne ucieczkowe aparaty oddechowe EEBD.2.
Podstawowe wymagania sprzętu ratowniczego, takiego jak: łódź ratunkowa, tratwa ratunkowa, pława ratunkowa i kamizelka ratunkowa, stanowią:1)
odpowiednie dostosowanie i wyposażenie w celu utrzymania przy życiu przez wystarczająco długi okres;2)
wystarczająca ilość dla wszystkich członków załogi;3)
właściwa konstrukcja dostosowana do miejsca pracy;4)
jaskrawe kolory dla sprzętu i konstrukcji, dzięki którym użytkownik zwraca na siebie uwagę służb ratunkowych.§ 386.
1.
Na morskiej jednostce wyznacza się bezpieczne miejsca zbiórek członków załogi, które są łatwo dostępne z miejsc zakwaterowania i pracy oraz chronione przed wysoką temperaturą, dymem, a w miarę możliwości, przed skutkami wybuchu, w celu zapewnienia ochrony członków załogi i bezpiecznej ich ewakuacji.2.
Podejmowane działania w zakresie bezpieczeństwa zapewniają ochronę członków załogi w czasie wystarczającym do przeprowadzenia bezpiecznej ewakuacji lub akcji ratunkowej.3.
Lista z nazwiskami członków załogi przypisanych do każdego bezpiecznego miejsca zbiórki jest prowadzona na bieżąco i ogólnie dostępna.4.
Na morskiej jednostce wyznacza się drogi ewakuacyjne prowadzące do bezpiecznych miejsc zbiórek oraz do miejsc rozmieszczenia środków ratunkowych.5.
Oznakowanie dróg ewakuacyjnych wykonuje się w taki sposób, aby było widoczne w każdych warunkach.6.
Z pomieszczeń znajdujących się pod pokładami morskiej jednostki, gdzie są zatrudnieni ludzie, wyznacza się dwie drogi ewakuacyjne.7.
Drogi ewakuacyjne utrzymuje się w stanie zapewniającym opuszczenie morskiej jednostki przez załogę bez utrudnień.8.
Sprzęt ewakuacyjny i ratunkowy musi być gotowy do natychmiastowego użycia.9.
Jeżeli dokument bezpieczeństwa tego wymaga, jedno z bezpiecznych miejsc zbiórek wyposaża się w urządzenia umożliwiające zdalne sterowanie systemami alarmowania oraz systemami łączności z lądem i służbami ratunkowymi.10.
Listę z nazwiskami członków załogi, którym przydzielono specjalne zadania w przypadku zaistnienia sytuacji awaryjnej, wywiesza się w miejscach zbiórek lub innych miejscach ogólnie dostępnych dla członków załogi.§ 387.
1.
Morską jednostkę wyposaża się w akustyczny oraz optyczny system alarmowy, służący do emitowania sygnałów ostrzegawczych o zagrożeniu, którego sygnały są słyszalne w każdym miejscu, a sygnały optyczne umieszcza się w taki sposób, aby były widoczne z miejsc pracy członków załogi.2.
Morską jednostkę wyposaża się w system łączności zdolny do utrzymania łączności z lądem i służbami ratunkowymi oraz w system alarmowo-rozgłoszeniowy, przystosowany do pracy w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.3.
Urządzenia systemów, o których mowa w ust. 1 i 2, mają co najmniej dwa niezależne źródła zasilania, przełączające się automatycznie.4.
Urządzenia alarmowe mogą być aktywowane z pomieszczeń dyspozytorskich i kierownika morskiej jednostki.§ 388.
1.
Na morskiej jednostce, w widocznych miejscach oraz w dostatecznej ilości, umieszcza się oznaczenia sygnałów alarmowych oraz instrukcje alarmowe, określające zasady postępowania poszczególnych członków załogi w przypadkach ogłoszenia danego alarmu.2.
Członka załogi morskiej jednostki zapoznaje się z obowiązującymi sygnałami instrukcji alarmowych.§ 389.
1.
Decyzję o całkowitej lub częściowej ewakuacji morskiej jednostki podejmuje kierownik tej jednostki w przypadku zagrożenia zdrowia lub życia załogi, w szczególności jeżeli nastąpi:1)
niebezpieczny przechył morskiej jednostki;2)
poważne uszkodzenie pali lub nóg morskiej jednostki;3)
przeciek, kolizja lub wypadek przy holowaniu;4)
otwarta erupcja płynu złożowego;5)
wybuch lub pożar;6)
zagrożenie zewnętrzne dla morskiej jednostki.2.
W przypadku zarządzenia częściowej ewakuacji morskiej jednostki, gdy została pozostawiona część załogi dla zapewnienia bezpieczeństwa morskiej jednostki, zapewnia się możliwość ewakuacji pozostawionej załogi jednym lotem śmigłowca oraz zapewnia środki do ewakuacji statkiem pogotowia.3.
Kierownik morskiej jednostki, zastępca kierownika morskiej jednostki, starszy mechanik oraz osoby funkcyjne odpowiedzialne za ewakuację opuszczają morską jednostkę jako ostatni, po uprzednim sprawdzeniu, czy wszystkie osoby opuściły morską jednostkę.4.
Na morskiej jednostce, na której mieszkają członkowie załogi, zapewnia się wystarczającą liczbę osób przeszkolonych do celów ratunkowych, które są obecne na miejscu lądowania podczas lądowania lub startu helikoptera.5.
Na morskiej jednostce zapewnia się wyposażenie techniczne umożliwiające ewakuację bezpośrednio w kierunku morza.§ 390.
1.
Kierownik morskiej jednostki jest odpowiedzialny za prowadzenie systematycznych okresowych ćwiczeń opuszczania morskiej jednostki oraz za inne alarmy ćwiczebno-szkoleniowe.2.
Przeprowadzenie ćwiczeń odnotowuje się w dzienniku pokładowym, z podaniem rodzaju i czasu ich trwania oraz urządzeń i sprzętu użytego podczas ćwiczeń. Równocześnie dokonuje się oceny przeprowadzonych ćwiczeń.3.
Pierwszy alarm ćwiczebny przeprowadza się niezwłocznie po rozpoczęciu prac przez morską jednostkę.§ 391.
Na morskiej jednostce, na każdej zmianie roboczej, są obecne osoby posiadające kwalifikacje w zakresie wymogów bezpieczeństwa morskiego.§ 392.
1.
Osoby przebywające na morskiej jednostce wyposaża się w środki ochrony indywidualnej, stosowne do rodzaju wykonywanej czynności, i szkoli w zakresie ich używania.2.
Na morskiej jednostce znajduje się odpowiedni zapas odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej.§ 393.
1.
Na morskiej jednostce organizuje się jeden lub kilka punktów medycznych, odpowiednio wyposażony i obsługiwany przez lekarza, stosownie do wielkości morskiej jednostki i rodzaju wykonywanej pracy.2.
Na morskiej jednostce wydziela się i odpowiednio wyposaża pomieszczenie dla chorych lub rannych, a także zapewnia się na każdej zmianie roboczej dostateczną liczbę osób przeszkolonych w zakresie udzielania pierwszej pomocy lub, w miarę potrzeby, zapewnia się wyspecjalizowanych członków załogi zdolnych do prowadzenia leczenia pod kierownictwem lekarza, którego obecność nie jest konieczna.§ 394.
1.
Kierownik morskiej jednostki niezwłocznie organizuje pomoc dla osób, które podczas pracy lub pobytu na morskiej jednostce uległy wypadkowi lub zachorowały.2.
Na morskiej jednostce znajdują się odpowiednie środki do bezpiecznego transportu rannych i chorych.3.
Dla morskiej jednostki opracowuje się system wzywania pomocy zewnętrznej do wypadków i zachorowań.4.
Na morskiej jednostce znajduje się miejsce lądowania dla śmigłowca.5.
Sprzęt przeznaczony do wykorzystania w wypadkach wymagających użycia śmigłowca jest przechowywany bezpośrednio przy miejscu lądowania śmigłowca.§ 395.
1.
Morską jednostkę wyposaża się w dostateczną liczbę odpowiednio wyposażonych i utrzymanych pomieszczeń sypialnych, wypoczynkowych, higieniczno-sanitarnych oraz przeznaczonych do przebierania się i przechowywania odzieży roboczej, zgodnie z odrębnymi przepisami.2.
Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, są odpowiednio wentylowane, ogrzewane, oświetlane oraz utrzymywane w stanie zapewniającym ich bezpieczne i higieniczne użytkowanie.§ 396.
1.
Pomieszczenia na morskiej jednostce, przeznaczone do przygotowania i spożywania posiłków, a także służące do przechowywania i składowania produktów żywnościowych, powinny spełniać wymagania określone w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914, z późn. zm.).2.
Członkom załogi zapewnia się całodzienne wyżywienie.3.
Morska jednostka posiada zapas żywności i wody pitnej na okres co najmniej 14 dni.§ 397.
1.
Pomieszczenia mieszkalne na morskiej jednostce oddziela się od pomieszczeń pracy i zabezpiecza przed szkodliwym oddziaływaniem procesów produkcyjnych, jak również przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych, na ludzi przebywających w tych pomieszczeniach.2.
Na każdym poziomie znajdują się przynajmniej dwa oddzielne wyjścia do pomieszczeń mieszkalnych, prowadzące do wyjść ewakuacyjnych.3.
Pomieszczenia mieszkalne wyposaża się w odpowiednią dla liczby członków załogi liczbę łóżek lub koi.4.
Każde pomieszczenie służące członkom załogi do spania musi zapewniać wystarczająco dużo miejsca na przechowywanie ich ubrań.5.
Dla kobiet i mężczyzn zapewnia się oddzielne pomieszczenia do spania.6.
W pomieszczeniach mieszkalnych zapewnia się wystarczającą ilość pryszniców i miejsc służących do mycia z zimną i gorącą wodą bieżącą.7.
Mężczyznom i kobietom zapewnia się korzystanie z oddzielnych pryszniców lub korzystanie z tych samych w różnym czasie.8.
Prysznice są wystarczająco przestronne, aby każdy członek załogi mógł umyć się bez przeszkód w stosownych warunkach higienicznych.9.
Miejsca zakwaterowania wyposaża się w wystarczającą ilość toalet i umywalek.10.
Dla mężczyzn i kobiet zapewnia się korzystanie z oddzielnych toalet lub korzystanie z tych samych w różnym czasie.§ 398.
Prace, które są prowadzone na niedostępnych ze stałych pomostów częściach morskiej jednostki, wykonuje się przy asekuracji drugiego członka załogi i pod nadzorem osoby dozoru ruchu. Członków załogi wykonujących tę pracę wyposaża się w środki ratunkowe lub środki ochrony indywidualnej oraz zabezpiecza przed upadkiem.§ 399.
1.
Niedopuszczalne jest wykonywanie prac na zewnątrz morskiej jednostki w nocy lub przy niesprzyjających warunkach meteorologicznych. Jeżeli względy bezpieczeństwa morskiej jednostki wymagają wykonania takich prac, kierownik morskiej jednostki może zezwolić na ich wykonanie, określając dodatkowe środki ostrożności, jakie należy przedsięwziąć.2.
Prace związane z zapuszczaniem lub wyciąganiem kolumny rur okładzinowych, płuczkowych lub wydobywczych przerywa się przy prędkości wiatru powyżej 17 m/s. O przerwaniu wszelkich prac na morskiej jednostce ze względu na warunki hydrometeorologiczne oraz o podjęciu odpowiednich środków zabezpieczających załogę decyduje kierownik morskiej jednostki.§ 400.
1.
Kierownik morskiej jednostki decyduje w szczególności w sprawach:1)
opuszczenia morskiej jednostki w razie zagrożenia;2)
wznowienia lub zatrzymania prac na morskiej jednostce;3)
wymiany członków załogi lub sprzętu;4)
podjęcia prac szczególnie niebezpiecznych;5)
podjęcia lub przerwania prac w otworze wiertniczym lub w odwiercie.2.
Kierownik morskiej jednostki wyraża zgodę na cumowanie statków do morskiej jednostki.§ 401.
Kierownik morskiej jednostki zapewnia, aby osoby przybywające na morską jednostkę były niezwłocznie pouczone o obowiązujących przepisach bezpieczeństwa oraz o postępowaniu w razie wypadku, pożaru lub wystąpienia innych zagrożeń, jak również, aby przydzielone im zostały odpowiednie środki ratunkowe lub środki ochrony indywidualnej.§ 402.
1.
Transport członków załogi na morską jednostkę lub z niej przedsiębiorca organizuje za pomocą odpowiednich środków transportu, obsługiwanych przez członków załogi posiadających wymagane kwalifikacje.2.
Transport na morską jednostkę organizują i nadzorują wykwalifikowane osoby, wyznaczone przez kierownika morskiej jednostki, w taki sposób, aby nie zagrażał bezpieczeństwu ludzi zatrudnionych na tej jednostce.§ 403.
1.
Prace załadowcze i wyładowcze na morskiej jednostce wykonują osoby przeszkolone, pod nadzorem zastępcy kierownika morskiej jednostki.2.
Przewozu materiałów sypkich i ciekłych oraz rozładunku ich na morskiej jednostce dokonuje się w pojemnikach lub na specjalnych statkach posiadających odpowiednie zbiorniki do magazynowania tych materiałów, a także urządzenia do ich przeładunku do zbiorników składowych morskiej jednostki.3.
Zastępca kierownika morskiej jednostki, prowadzący nadzór nad pracami załadunkowymi i wyładunkowymi na morskiej jednostce, przerywa te prace w przypadku stwierdzenia zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub urządzeń, ze względu na panujące warunki hydrologiczno-meteorologiczne.§ 404.
1.
Morską jednostkę posadowioną na dnie morskim wyposaża się w aparaturę umożliwiającą w każdej chwili sprawdzenie oraz odczyt:1)
horyzontalności całej konstrukcji;2)
prędkości wiatru i jego kierunku;3)
ciśnienia barometrycznego;4)
temperatury powietrza i wody.2.
Morską jednostkę pływającą wyposaża się w urządzenia pomiaru umożliwiające odczyt danych, o których mowa w ust. 1, oraz w urządzenia pozwalające na odczyt:1)
przechyłów bocznych i wzdłużnych;2)
ruchu obrotowego;3)
napięcia lin i łańcuchów kotwicznych;4)
długości wydanych lin i łańcuchów cumowniczych lub kotwicznych.§ 405.
1.
Na morskiej jednostce wydobywczej kierowanie procesami technologicznymi odbywa się z pomieszczenia dyspozytorskiego, wyposażonego w urządzenia wskazujące i rejestrujące parametry pracy poszczególnych odwiertów, zbiorników i separatorów, a także w sterowniki służące do załączania i wyłączania poszczególnych urządzeń i regulacji parametrów ich działania.2.
Na morskiej jednostce wiertniczej w kabinie wiertacza znajdują się wskaźniki określające niezbędne parametry dla bezpiecznego prowadzenia wiercenia i sterowania poszczególnymi maszynami oraz wyłącznik zdalnego zatrzymania agregatów prądotwórczych.3.
Urządzenia kontrolno-pomiarowe niezbędne dla bezpieczeństwa pracy ludzi i urządzeń utrzymuje się w dwóch niezależnych zestawach umieszczonych w odrębnych pomieszczeniach.§ 406.
1.
Sprawność i prawidłowość działania urządzeń kontrolno-pomiarowych i zabezpieczających, a w szczególności istotnych dla bezpieczeństwa ludzi i morskiej jednostki, podlega okresowej kontroli.2.
Zakres, częstotliwość oraz sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, określa kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego.§ 407.
1.
Na morskiej jednostce wszystkie pomosty, platformy, schodnie, drabiny, mostki i przejścia, z wyjątkiem lądowiska śmigłowca, zabezpiecza się stałymi balustradami oraz poręczami o wysokości co najmniej 1,0 m i bortnicami o wysokości 0,15 m.2.
Lądowisko śmigłowcowe zabezpiecza się siatką ochronną, rozpiętą na wysięgnikach o długości co najmniej 1,0 m.§ 408.
1.
Pokłady i drogi komunikacyjne zapewniają warunki bezpiecznego poruszania się członkom załogi.2.
Przy wejściach do pomieszczeń morskiej jednostki umieszcza się tablice informujące o przeznaczeniu tych pomieszczeń.3.
W miejscach, gdzie może powstać niebezpieczeństwo dla przechodzących, stosuje się odpowiednie zabezpieczenia, sygnały i tablice ostrzegawcze.§ 409.
1.
Prace podwodne przeprowadzane z morskiej jednostki wykonuje się zgodnie z przepisami rozdziałów 2 i 3 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936, z późn. zm.).2.
Dla wykonywania prac podwodnych morską jednostkę wyposaża się w odpowiednie urządzenia techniczne i zapewnia opiekę medyczną, gwarantującą bezpieczeństwo członkom załogi.§ 410.
Podczas wykonywania prac podwodnych jest niedopuszczalne wykonywanie na morskiej jednostce prac:1)
z użyciem materiałów wybuchowych;2)
przeładunkowych między statkami obsługi a morską jednostką w rejonie wykonywania tych prac;3)
stwarzających niebezpieczeństwo porażenia prądem elektrycznym osób znajdujących się pod wodą.§ 411.
1.
Morską jednostkę wiertniczą lub wydobywczą po spełnieniu zadań, do których była przeznaczona, wraz z instalacjami z nią związanymi usuwa się z miejsca usytuowania.2.
Miejsce po usunięciu morskiej jednostki doprowadza się do stanu niestwarzającego zagrożeń dla bezpieczeństwa żeglugi, rybołówstwa i środowiska morskiego.§ 412.
1.
Likwidację otworów wiertniczych lub odwiertów przeprowadza się na podstawie projektu likwidacji, zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu lub kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego.2.
Likwidację otworu wiertniczego wykonuje się w sposób zapewniający szczelną izolację przewierconych warstw oraz horyzontów wodnych, ropnych i gazowych, a także ochronę środowiska morskiego.3.
Likwidację otworu wiertniczego lub odwiertu wykonuje się pod nadzorem kierownika morskiej jednostki lub upoważnionej przez niego osoby wyższego dozoru ruchu.4.
Po likwidacji otworów wiertniczych lub odwiertów oraz po usunięciu morskiej jednostki sporządza się protokoły likwidacji.§ 413.
1.
Kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego opracowuje dla każdej morskiej jednostki plan ochrony przeciwpożarowej, który jest opiniowany przez właściwego dyrektora urzędu morskiego.2.
W planie ochrony przeciwpożarowej uwzględnia się informacje o miejscu składowania materiałów wybuchowych, promieniotwórczych i trujących oraz gazów pod ciśnieniem.3.
Plan ochrony przeciwpożarowej umieszcza się w miejscach pracy osób kierownictwa i dozoru ruchu. Kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego lub kierownik ruchu zakładu odpowiada za zapoznanie się osób kierownictwa i dozoru ruchu z tym planem.§ 414.
1.
Podczas projektowania morskiej jednostki wstępnie określa się strefy zagrożenia wybuchem i strefy pożarowe, stosownie do przeznaczenia morskiej jednostki i projektowanych technologii.2.
Kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego określa strefy pożarowe i strefy zagrożenia wybuchem oraz sposób odpowiedniego ich oznakowania.§ 415.
1.
Morską jednostkę wyposaża się w dostateczną ilość sprzętu do zwalczania pożarów, gotowego do natychmiastowego użycia.2.
Pomieszczenia i miejsca zaliczone do stref pożarowych lub stref zagrożenia wybuchem zabezpiecza się przez stałe instalacje gaśnicze sterowane automatycznie, jeżeli tego wymagają względy technologiczne i bezpieczeństwo morskiej jednostki.3.
Sprzęt i instalacje, o których mowa w ust. 1 i 2, okresowo sprawdza się i kontroluje.4.
Sąsiadujące ze sobą pomieszczenia zaliczone do różnych stref zagrożenia wybuchem oddziela się od siebie ścianami stalowymi, w których nie umieszcza się drzwi, okien i otworów wentylacyjnych.§ 416.
1.
Morską jednostkę wyposaża się w automatyczne instalacje wykrywania pożaru i niebezpiecznych stężeń gazów lub par substancji wybuchowych.2.
Instalacje, o których mowa w ust. 1, sygnalizują także w centralnym pomieszczeniu kontrolnym, za pomocą sygnałów akustycznych i optycznych, pojawienie się zagrożenia pożarowego lub zagrożenia wybuchem w miejscach i pomieszczeniach chronionych przez te instalacje.3.
Instalacje, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się w stanie ciągłej sprawności oraz okresowo kontroluje i konserwuje.§ 417.
1.
Na morskiej jednostce, z wyjątkiem miejsc i pomieszczeń do tego wyznaczonych, jest niedopuszczalne palenie tytoniu oraz prowadzenie prac z otwartym ogniem.2.
Kierownik morskiej jednostki wyznacza miejsca i pomieszczenia, gdzie palenie tytoniu oraz prowadzenie prac z otwartym ogniem jest dozwolone. Nie mogą to być miejsca lub pomieszczenia zaliczone do stref pożarowych lub stref zagrożenia wybuchem.§ 418.
Materiały łatwopalne oraz gazy pod ciśnieniem przechowuje się w wydzielonych pomieszczeniach odpowiednio oznakowanych, wentylowanych i zabezpieczonych przed pożarem.§ 419.
Urządzenia technologiczne do spalania ropy naftowej lub gazu ziemnego na morskiej jednostce konstruuje się, zabezpiecza i sytuuje tak, aby podczas użytkowania nie stwarzały zagrożenia pożarowego.§ 420.
1.
W przypadku wystąpienia na morskiej jednostce zagrożenia pożarem, wybuchem lub zagrożenia toksycznego albo w sytuacjach awaryjnych kierownik morskiej jednostki podejmuje działania zabezpieczające zgodnie z opracowaną instrukcją.2.
Kierownik morskiej jednostki podejmuje natychmiast wszelkie możliwe działania w celu likwidacji oraz ograniczenia skutków pożaru, wybuchu lub zanieczyszczenia środowiska morskiego.3.
O zdarzeniach, o których mowa w ust. 2, kierownik morskiej jednostki niezwłocznie zawiadamia przedsiębiorcę oraz właściwy organ nadzoru górniczego i właściwy organ administracji morskiej.§ 421.
1.
Otwór wiertniczy wyposaża się w głowicę przeciwerupcyjną z odpowiednią liczbą zamknięć, a odwiert - w odpowiednią liczbę zamknięć pozwalających na jego niezwłoczne skuteczne zamknięcie. W przewodzie wiertniczym instaluje się odpowiednie urządzenia zabezpieczające przed wypływem płynu złożowego.2.
Urządzenia, o których mowa w ust. 1, cechują się wytrzymałością na ciśnienie robocze nie mniejsze od maksymalnego przewidzianego ciśnienia złożowego.§ 422.
1.
Na morskiej jednostce zapewnia się możliwość sterowania urządzeniami przeciwerupcyjnymi co najmniej z dwóch niezależnych miejsc.2.
Instalacje sterujące urządzeniami przeciwerupcyjnymi sytuuje się na morskiej jednostce w takich miejscach, aby nie spowodować ich uszkodzenia. Instalacje te mają źródła zasilania w energię, niezależne od ogólnych systemów zasilania morskiej jednostki.§ 423.
1.
W skład instalacji przeciwerupcyjnej na morskiej jednostce wchodzi system węzłów dławienia i zatłaczania, dający możliwość kontrolowanego zatłaczania otworu wiertniczego i odpuszczania płynu złożowego po zamknięciu głowicy przeciwerupcyjnej.2.
System, o którym mowa w ust. 1, zapewnia możliwość zatłaczania otworu wiertniczego za pomocą pomp płuczkowych lub agregatów cementacyjnych.3.
Rurociągi odpływowe mają możliwość odprowadzenia płynu złożowego do odpowiednich zbiorników, a gazu ziemnego - do urządzeń do spalania lub do bezpiecznego odprowadzenia poza morską jednostkę.4.
Instalacje wchodzące w skład uzbrojenia otworu wiertniczego umożliwiają kontrolę ciśnienia w przestrzeniach, z którymi są połączone.§ 424.
Morską jednostkę wiertniczą wyposaża się w:1)
aparaturę pozwalającą na sygnalizację i rejestrację objawów niezamierzonego przypływu płynu złożowego;2)
odpowiednią ilość urządzeń do szybkiego przygotowania, obciążenia i zmagazynowania płuczki wiertniczej, a także w urządzenia do jej odgazowania.§ 425.
Odwierty wyposaża się w urządzenia zabezpieczające, zainstalowane w odwiercie poniżej dna morskiego. Urządzenia te są sterowane z pokładu morskiej jednostki wydobywczej i pozwalają na automatyczne zamknięcie odwiertu.§ 426.
Głowice eksploatacyjne odwiertów wyposaża się w:1)
co najmniej dwa odprowadzenia;2)
odpowiednią liczbę zasuw dających możliwość przyłączenia rurociągów do zatłaczania odwiertów zarówno w przestrzeni pierścieniowej, jak i przez rury wydobywcze; sposób zainstalowania zasuw i ich konstrukcja umożliwiają ich wymianę pod ciśnieniem.§ 427.
1.
Odwierty wyposaża się w pakery produkcyjne, zamykające przestrzeń między kolumną eksploatacyjną a rurami wydobywczymi.2.
Sposób ochrony odwiertów ustala kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego, zawiadamiając o tym właściwy organ nadzoru górniczego.§ 428.
1.
Instalacje i urządzenia usytuowane na dnie morskim chroni się przed uszkodzeniem przez morskie jednostki.2.
Miejsce usytuowania instalacji i urządzeń, o których mowa w ust. 1, podaje się do wiadomości administracji morskiej oraz Biura Hydrografii Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej.§ 429.
1.
Dźwigi, windy, wyciągi wiertnicze i inne urządzenia służące do transportu pionowego wyposaża się w wyłączniki krańcowe, a także w urządzenia zabezpieczające przed upadkiem ciężaru w razie awarii lub wyłączenia urządzenia.2.
Na wszystkich urządzeniach służących do transportu lub przenoszenia ciężarów umieszcza się oznakowania określające dopuszczalne obciążenie robocze.3.
Jeżeli za pomocą urządzenia dźwigowego mają być transportowani ludzie na morską jednostkę lub z niej, kierownik morskiej jednostki opracowuje instrukcję określającą szczegółowe warunki bezpieczeństwa, obowiązujące przy wykonywaniu tych czynności.§ 430.
Liny, haki, łańcuchy i sprzęt mocujący użytkowany na morskiej jednostce systematycznie sprawdza się i utrzymuje w stanie zapewniającym bezpieczeństwo przy ich eksploatacji.§ 431.
Palniki urządzeń zasilanych paliwem ciekłym lub gazowym wyposaża się w urządzenia zabezpieczające przed cofnięciem się płomienia, jak również w urządzenia powodujące automatyczne odcięcie dopływu paliwa w przypadku zgaśnięcia płomienia.§ 432.
1.
Separatory i inne urządzenia służące do rozdziału ropy naftowej i gazu ziemnego na morskiej jednostce oraz podgrzewacze wyposaża się w automatyczną blokadę w przypadku przekroczenia skrajnych poziomów cieczy lub maksymalnego ciśnienia.2.
Separatory wyposaża się w upustowe zawory bezpieczeństwa, niezależnie od wymagań określonych w ust. 1.3.
Gaz ziemny wypływający z zaworów bezpieczeństwa odprowadza się poza strefę zagrożenia wybuchem.4.
Jeżeli gaz ziemny wypływający przez zawory bezpieczeństwa zawiera składniki toksyczne, odprowadza się go do spalarki gazu ziemnego usytuowanej w taki sposób, aby nie zagrażała bezpieczeństwu członków załogi.§ 433.
Przy pompach i innych urządzeniach służących do przetłaczania ropy naftowej i jej pochodnych, przy których mogą wystąpić wycieki wskutek powstałych nieszczelności, wykonuje się odpowiednie wanienki ściekowe z odprowadzeniem do zbiorników osadowych.§ 434.
1.
Silniki napędowe sprężarek do przetłaczania lub zatłaczania gazu ziemnego wyposaża się w urządzenia do sygnalizacji stanów awaryjnych oraz w urządzenia umożliwiające zdalne ich wyłączanie.2.
Sprężarki lub turbiny z napędem gazowym instaluje się w pomieszczeniach dobrze wentylowanych. W pomieszczeniach zamkniętych instaluje się wentylację mechaniczną wyciągową.3.
Pomieszczenia i miejsca, w których są instalowane urządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, kwalifikuje się do odpowiednich stref zagrożenia wybuchem.4.
Gaz ziemny z zaworów bezpieczeństwa urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, wyprowadza się poza pomieszczenia, w których urządzenia te się znajdują.§ 435.
Drabiny i pomosty na wieżach wiertniczych, masztach, nogach i innych wysokich elementach morskiej jednostki wyposaża się w odpowiednie kabłąki, bariery lub inne elementy zabezpieczające przed spadnięciem przebywających tam ludzi.§ 436.
1.
Prace związane z montażem lub demontażem elementów morskiej jednostki, maszyn i urządzeń prowadzi się wyłącznie pod nadzorem wyznaczonej osoby dozoru ruchu.2.
Niedopuszczalne jest wykonywanie prac, o których mowa w ust. 1, w niekorzystnych warunkach meteorologicznych.§ 437.
1.
Przed przystąpieniem do prac geofizycznych kierownik morskiej jednostki protokolarnie przekazuje otwór wiertniczy kierownikowi podmiotu wykonującego prace geofizyczne na czas trwania tych prac. Kierownik podmiotu wykonującego prace geofizyczne protokolarnie przekazuje otwór wiertniczy po zakończeniu prac.2.
Za bezpieczne i prawidłowe wykonywanie prac geofizycznych po przekazaniu otworu wiertniczego odpowiada kierownik podmiotu wykonującego prace geofizyczne.3.
Prace geofizyczne w otworach wiertniczych na morzu prowadzi się na podstawie instrukcji opracowanej dla wykonywania tych prac, zaakceptowanej przez kierownika ruchu zakładu.4.
Miejsce i sposób składowania środków strzałowych w okresie wykonywania prac geofizycznych na morskiej jednostce określa kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego lub kierownik ruchu zakładu, w uzgodnieniu z podmiotem wykonującym te prace.§ 438.
Dla sprawnego przeprowadzenia prac geofizycznych instalacja elektryczna morskiej jednostki zapewnia:1)
bezpieczne podłączenie aparatury pomiarowej do źródła zasilania;2)
wykonanie w otworze wiertniczym robót strzałowych, zgodnie z wymaganiami instrukcji opracowanych w tym zakresie.§ 439.
1.
Przed przystąpieniem do prac geofizycznych wykonujący roboty wiertnicze:1)
sprawdza drożność otworu wiertniczego;2)
przepłukuje otwór wiertniczy bezpośrednio przed rozpoczęciem pomiarów geofizycznych przez okres nie krótszy niż dwa pełne obiegi płuczki.2.
Szczegółowa dokumentacja techniczna przyrządów wgłębnych zapuszczonych do otworu wiertniczego znajduje się na morskiej jednostce u kierownika podmiotu wykonującego prace geofizyczne.§ 440.
W przypadku powstania awarii w trakcie prowadzenia prac geofizycznych kierownictwo nad jej usuwaniem przejmuje kierownik morskiej jednostki, który ustala na piśmie, z udziałem kierownika podmiotu wykonującego prace geofizyczne, program usuwania awarii.§ 441.
Podmiot wykonujący prace geofizyczne stosujący substancje promieniotwórcze prowadzi kontrolę dozymetryczną w zakresie dostosowanym do rodzaju prac. Kontrolą obejmuje się osoby narażone na możliwe działanie promieniowania.§ 442.
W przypadku awarii połączonej z pozostawieniem źródeł promieniowania w otworze wiertniczym postępuje się zgodnie z instrukcją postępowania w razie awarii radiologicznych.§ 443.
1.
Opróbowanie i próbną eksploatację wyznaczonych poziomów prowadzi się na podstawie projektu zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu lub kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego.2.
Przed opróbowaniem poziomu próbnikami złoża otwór wiertniczy przygotowuje się do opróbowania, zgodnie z instrukcją opróbowania obowiązującą w zakładzie górniczym otworowym.§ 444.
Wylot przewodu, na którym jest zapuszczony rurowy próbnik złoża, uzbraja się w urządzenie zabezpieczające wraz z przyrządami pomiarowymi, którego ciśnienie robocze nie może być mniejsze od spodziewanego ciśnienia złożowego.§ 445.
Zapuszczanie i wyciąganie kolumny rur eksploatacyjnych odbywa się w sposób zabezpieczający przed powstaniem erupcji ropy naftowej lub gazu ziemnego z odwiertu.§ 446.
Badania i pomiary oraz zabiegi intensyfikacyjne w odwiertach prowadzi się na podstawie projektów zatwierdzonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego.§ 447.
1.
Przed przystąpieniem do eksploatacji złoża ropy naftowej lub gazu ziemnego na obszarze morskim Rzeczypospolitej Polskiej kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego:1)
zarządza wykonanie badań niezbędnych do opracowania metody eksploatacji złoża zapewniającej w określonych warunkach techniczno-ekonomicznych maksymalny stopień sczerpania zasobów;2)
zatwierdza ustalone optymalne wielkości wydobycia ropy naftowej lub gazu ziemnego z odwiertu, tak aby w tym odwiercie nie zachodziły zjawiska destrukcji skały zbiornikowej lub zakłócenia równowagi hydrodynamicznej na granicy faz: ropa naftowa - woda lub gaz ziemny - woda.2.
Eksploatację odwiertów prowadzi się zgodnie z programem zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego.3.
Częstotliwość i zakres pomiarów w odwiertach ustala kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego.§ 448.
1.
Przed dopuszczeniem do ruchu odwiertów zatłaczających wodę do złoża w ramach przyjętego systemu eksploatacji, w celu podtrzymania ciśnienia złożowego, wykonuje się próbę wytrzymałości i szczelności eksploatacyjnej kolumny rur okładzinowych przy ciśnieniu o wartości 1,3 spodziewanego maksymalnego ciśnienia zatłaczania.2.
W przypadku wtłaczania gazu do złoża celem podtrzymania ciśnienia złożowego próby szczelności i wytrzymałości, o których mowa w ust. 1, wykonuje się z użyciem gazów z wyłączeniem powietrza.3.
W przypadku stosowania metod termicznych jako zabiegów intensyfikacyjnych konstrukcja odwiertów uwzględnia występowanie naprężeń termicznych.§ 449.
1.
Sprzęt i urządzenia, wchodzące w skład wyposażenia wgłębnego i napowierzchniowego odwiertu, którym wydobywa się ropę naftową lub gaz ziemny, zawierające siarkowodór są odporne na działanie korozji wywołanej siarkowodorem.2.
Używając metody odsiarczania wydobywanych węglowodorów, przy których jest wydzielany wolny siarkowodór, stosuje się neutralizację siarkowodoru lub spala go w odpowiednich palnikach.§ 450.
Odwiert czasowo lub stale nieeksploatowany kontroluje się w sposób systematyczny w zakresie zachowania szczelności i pomiaru wartości ciśnień głowicowych, a wyniki kontroli się dokumentuje. Częstotliwość kontroli ustala kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego, zawiadamiając właściwy organ nadzoru górniczego i właściwy organ administracji morskiej.§ 451.
Ilości płynów złożowych wydobywanych z odwiertu oraz ich rodzaj się dokumentuje.§ 452.
1.
W przypadku wzrostu wykładnika wodnego i gazowego powyżej wartości przyjętych w technicznym programie eksploatacji złoża oraz wzrostu zawartości chlorków w płynie złożowym, niezwłocznie ustala się przyczyny tych zjawisk oraz podejmuje odpowiednie działania zapobiegawcze.2.
Wodę złożową wydobywaną razem z ropą naftową lub gazem ziemnym poddaje się badaniom fizycznym, chemicznym i mineralogicznym, aby można ją było odróżnić od wód występujących w warstwach innych niż horyzont produkcyjny.§ 453.
W przypadkach spowodowanych względami technicznymi lub ekonomicznymi odwiert rekonstruuje się lub likwiduje zgodnie z technicznym projektem rekonstrukcji lub likwidacji, zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego otworowego, po zawiadomieniu właściwego organu nadzoru górniczego oraz właściwego organu administracji morskiej.§ 454.
1.
Wydobytą ropę naftową oddziela się od towarzyszącej jej wody złożowej i przesyła na zbiornikowiec służący do magazynowania lub przewozu wydobytego surowca lub magazynuje się ją na morskiej jednostce wydobywczej.2.
Zbiorniki magazynowe i robocze ropy naftowej i kondensatu wyposaża się w:1)
zawory typu ciśnieniowo-depresyjnego;2)
urządzenia do zdalnego pomiaru płynu i ciśnienia oraz w sygnalizację alarmową skrajnych poziomów cieczy wraz z blokadą dopływu cieczy;3)
system gazu obojętnego.§ 455.
1.
Wody zaolejone i wody złożowe powstałe w procesie oddzielania ropy naftowej od wydobywanego płynu złożowego zatłacza się odrębnymi odwiertami do złoża na odpowiedni poziom, zgodnie z wymogami określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.2.
Gaz ziemny oraz lotne frakcje węglowodorów, powstałe w technologicznym procesie separacji ropy naftowej, ujmuje się szczelnie i zagospodarowuje lub spala na morskiej jednostce.§ 456.
1.
Każdy zbiornik magazynowy oznakowuje się klasą niebezpieczeństwa pożarowego przechowywanej w nim cieczy oraz dopuszczalną jego pojemnością.2.
Strefy zagrożenia wybuchem, ochronne dla zbiorników poszczególnych klas niebezpieczeństwa pożarowego na morskiej jednostce wydobywczej, ustala kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego.§ 457.
Do transportu kopalin płynnych w obrębie morskiej jednostki wydobywczej stosuje się rurociągi technologiczne, które są:1)
wytrzymałe na obciążenia mechaniczne i odporne na zmiany naprężeń lub własności mechanicznych, wywoływane czynnikami chemicznymi lub termicznymi;2)
zabezpieczone przed wewnętrzną i zewnętrzną korozją;3)
wyposażone w zawory zwrotne na obydwu końcach oraz w urządzenia umożliwiające obserwację i rejestrację wielkości i kierunku przepływu cieczy (przepływomierze);4)
wyposażone w automatyczne systemy zabezpieczające, powodujące zamknięcie przepływu lub zmianę kierunku przepływu w przypadkach nadmiernego wzrostu lub spadku ciśnienia;5)
wyposażone w systemy umożliwiające separację płynów palnych i zanieczyszczeń mających destrukcyjny wpływ na zasuwy i inne urządzenia.§ 458.
1.
Trasy ułożenia rurociągów zaznacza się i odpowiednio oznakowuje na mapach morskich.2.
Trasy ułożenia rurociągów odpowiadają informacjom złożonym przez przedsiębiorcę do Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej.3.
Mapy tras rurociągów technologicznych sporządzone na podkładzie map batymetrycznych dna morskiego przechowuje się u przedsiębiorcy i na morskiej jednostce wydobywczej.4.
Budowę rurociągów technologicznych, o których mowa w § 457, prowadzi się w taki sposób, aby kable podmorskie i inne rurociągi oraz urządzenia nie uległy uszkodzeniu.§ 459.
1.
Rurociągi technologiczne okresowo testuje się i kontroluje, a wyniki okresowej kontroli stanu technicznego rurociągu się dokumentuje.2.
Częstotliwość okresowych prób i zakres kontroli rurociągów określa kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego.3.
W przypadku stwierdzenia przecieku w rurociągu technologicznym natychmiast:1)
wyłącza się jego części lub całość z eksploatacji, jeżeli wyciek stwarza niebezpieczeństwo dla zatrudnionych tam ludzi i statków lub grozi skażeniem środowiska morskiego;2)
przystępuje się do usuwania skutków skażenia i awarii.4.
Po zakończeniu prac przeprowadza się kontrolę rurociągu technologicznego lub jego części, ze szczególnym uwzględnieniem połączeń i miejsc naprawianych.§ 460.
Rurociągi transportujące gaz ziemny zawierający siarkowodór przed dopuszczeniem do eksploatacji oczyszcza się z wody i osusza. Rurociągi są odporne na korozję wywołaną siarkowodorem.§ 461.
1.
Przed rozpoczęciem robót wiertniczych lub wydobywczych przedsiębiorca wykonuje badania środowiska morskiego w rejonie posadowienia morskiej jednostki, obejmujące badania:1)
osadu dennego w zakresie:a)
granulacji dna (uziarnienia),b)
suchej pozostałości,c)
strat po prażeniu,d)
zawartości całkowitej węglowodorów,e)
zawartości baru, chromu, ołowiu, miedzi, rtęci i kadmu;2)
fauny dennej w zakresie obfitości i różnorodności występujących form oraz zawartości węglowodorów alifatycznych i aromatycznych.2.
Próbki do badań, o których mowa w ust. 1, pobiera się w odległości 100, 500 i 1000 m po obu stronach planowanej lokalizacji morskiej jednostki, w kierunku przeważających prądów wodnych i prostopadle do nich.§ 462.
1.
Badania, o których mowa w § 461 ust. 1 pkt 1, wykonuje się przed rozpoczęciem prac poszukiwawczych i rozpoznawczych oraz po ich zakończeniu w celu zapewnienia oceny oddziaływania morskiej jednostki albo ich zespołów na środowisko morskie w różnych fazach i stadiach tych prac.2.
W przypadku wydobywania ropy naftowej i gazu ziemnego badania, o których mowa w § 461 ust. 1, wykonuje się przed rozpoczęciem wydobycia, podczas wydobywania w odstępach nie dłuższych niż 12 miesięcy i bezpośrednio po jego zakończeniu.§ 463.
1.
Kierownik ruchu zakładu górniczego otworowego sporządza plan zwalczania rozlewów olejowych i likwidacji zagrożeń dla środowisk.2.
Plan, o którym mowa w ust. 1, jest zatwierdzany przez dyrektora właściwego urzędu morskiego.3.
Plan, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:1)
listę instytucji i jednostek organizacyjnych krajowych oraz zagranicznych, w tym ubezpieczycieli, w których zakresie kompetencji mieszczą się sprawy ujęte w planie zwalczania rozlewów olejowych i likwidacji zagrożeń dla środowiska, wraz z danymi kontaktowymi;2)
instrukcję alarmowania, powiadamiania i ostrzegania, wraz z formularzami międzynarodowymi powiadamiania i ostrzegania;3)
formularze pierwszego i kolejnego raportu o stanie i rozwoju sytuacji;4)
plany rozmieszczenia urządzeń stwarzających zagrożenie na morskiej jednostce, a także przebiegu instalacji i zaworów odcinających;5)
plan rozmieszczenia sprzętu technicznego, zlokalizowanego na morskiej jednostce, statku oczekującego w pogotowiu i w magazynach na lądzie oraz na innych jednostkach wspomagających;6)
harmonogram mobilizacji sił i środków pierwszego rzutu usuwania rozlewów olejowych na morzu;7)
instrukcje postępowania w razie rozlewu olejowego lub wycieku innych szkodliwych substancji, zawierające obowiązki członków załogi morskiej jednostki i załogi jednostek wspomagających;8)
instrukcję postępowania w razie zagrożeń będących następstwem wypadków morskich i sił przyrody;9)
plan zawierający organizację usuwania rozlewów, podział zadań i funkcji, określenie zadań dla jednostek wspomagających, zasady współpracy z organami administracji morskiej oraz z Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa (SAR);10)
instrukcję zawierającą sposób magazynowania i składowania zebranych zanieczyszczeń oraz sposób transportowania ich na ląd;11)
plan szkoleń i ćwiczeń praktycznych.4.
Plan, o którym mowa w ust. 1, dotyczy stosowania tylko mechanicznych środków do usuwania zanieczyszczeń olejowych i olejopochodnych. Użycie chemicznych środków do usuwania rozlewów olejowych może być dopuszczone w indywidualnych przypadkach, pod warunkiem że środki te należą do grupy dyspergentów, niepowodujących szkodliwego oddziaływania na środowisko. O zastosowaniu środków chemicznych decyduje właściwy organ administracji morskiej.§ 464.
1.
Stosowane płuczki i płyny wiertnicze spełniają wymagania określone w przepisach ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. z 2012 r. poz. 1244).2.
Użycie płuczki na bazie oleju może być dopuszczone przez kierownika ruchu zakładu w szczególnych warunkach geologicznych lub ze względów bezpieczeństwa.3.
Frakcje drobnoziarniste zwiercin oddzielone od płuczki na wirówkach oraz wszelkie inne substancje i materiały szkodliwe dla środowiska morskiego, wytwarzane lub używane w otworowym górnictwie morskim, przekazuje się na ląd do zagospodarowania.