Rozdział 3 - Pomoc de minimis - Szczegółowe przeznaczenie, warunki i tryb udzielania pomocy publicznej na wspieranie inwestycji w produkty turystyczne o znaczeniu ponadregionalnym w zakresie regionalnej pomocy inwestycyjnej oraz pomocy de minimis w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007-2013.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2015.1107 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 5 sierpnia 2015 r.

Rozdział  3

Pomoc de minimis

§  11.
1.
Pomoc de minimis jest udzielana zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5) 16 .
2.
Pomoc de minimis nie może być udzielona przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu.
3.
Pomoc de minimis może być przeznaczona na refundację wydatków kwalifikowanych, poniesionych po dniu 1 stycznia 2007 r., związanych z prowadzeniem prac dotyczących:
1)
opracowań wchodzących w skład studium wykonalności, oceny oddziaływania na środowisko;
2)
przeprowadzania prac studialnych, badań, w tym również geologicznych, archeologicznych, analiz technicznych, a także ekspertyz, w tym również konserwatorskich i archeologicznych;
3)
prac projektantów, architektów, rzeczoznawców majątkowych, rzeczoznawców budowlanych, w tym przygotowanie opinii, kosztorysów inwestorskich, koncepcji architektonicznej, dokumentacji budowlanej, dokumentacji wykonawczej, programu funkcjonalno-użytkowego, opracowania map lub szkiców lokalnych sytuujących projekt;
4)
oznakowania szlaków turystycznych, w tym kosztów wytyczenia szlaku, projektów organizacji ruchu wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, zakupu materiałów oraz wykonania znakowania, opracowania, wydania i dystrybucji materiałów promocyjnych o szlaku;
5)
usług w zakresie audytu zewnętrznego w przypadku projektów, w których całkowita wartość dofinansowania przekracza 2 000 000 złotych, o ile przeprowadzenie audytu jest wymagane przez instytucję zarządzającą, obsługi prawnej, opłat administracyjnych, pod warunkiem że są one niezbędne do przygotowania projektu;
6)
podatku VAT, który nie może zostać odzyskany przez beneficjenta, w oparciu o przepisy o podatku od towarów i usług;
7)
wynagrodzenia wraz z pozapłacowymi kosztami pracy, w tym składkami na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, osób zaangażowanych w przygotowanie i realizację projektu;
8)
kosztów delegacji krajowych osób zaangażowanych w realizację projektu;
9)
kosztów prowadzenia rachunku bankowego związanego z projektem, wydatków na obsługę instrumentów zabezpieczających realizację umowy o udzielenie pomocy;
10)
przeprowadzenia procedury zamówienia publicznego, w tym przygotowania dokumentacji przetargowej oraz publikacji ogłoszeń o zamówieniu publicznym;
11)
prowadzenia działań informacyjno-promocyjnych związanych z projektem i z rezultatami projektu, w tym kampanii promocyjnych dotyczących produktów turystycznych będących przedmiotem projektu;
12)
kosztów przeprowadzenia badań lub analiz potwierdzających zapotrzebowanie na konkretny produkt turystyczny będący przedmiotem projektu, w tym również adekwatności zaplanowanych działań do potrzeb grupy docelowej;
13)
kosztów przeprowadzenia badań efektywności projektu, w tym efektywności działań promocyjnych, jeżeli są rozliczane zgodnie z przepisami o rachunkowości.
4.
Pomoc de minimis nie może zostać udzielona beneficjentowi, który w okresie bieżącego roku kalendarzowego oraz w okresie poprzedzających go dwóch lat kalendarzowych otrzymał pomoc de minimis z różnych źródeł i w różnych formach, której wartość brutto łącznie z pomocą de minimis, o którą się ubiega, przekraczałaby równowartość w złotych kwoty 200 000 euro, a w przypadku beneficjenta prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego - równowartość w złotych kwoty 100 000 euro, obliczonych według średniego kursu wymiany walut Narodowego Banku Polskiego w dniu udzielenia pomocy.
5.
Wyznacznikiem, czy przedsiębiorca działa w sektorze transportu, jest zamieszczenie działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę na liście kodów Polskiej Klasyfikacji Działalności.
6.
Łączna wartość pomocy de minimis, jaką uzyskał beneficjent, jest oceniana na podstawie kopii zaświadczeń o uzyskanej pomocy de minimis, które beneficjent jest obowiązany przedłożyć podmiotowi udzielającemu pomocy.
7.
Beneficjent jest obowiązany do złożenia oświadczenia o otrzymaniu pomocy de minimis od dnia złożenia wniosku o dofinansowanie lub przedłożenie kopii zaświadczeń, jeżeli beneficjent w tym okresie otrzymał pomoc de minimis z innych źródeł.
8.
Po podpisaniu z beneficjentem umowy o udzielenie pomocy podmiot udzielający pomocy jest obowiązany do wystawienia zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.).
9.
Pomoc de minimis udzielana przedsiębiorcy w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą podlega sumowaniu z każdą inną pomocą, w tym pomocą de minimis, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia i nie może przekroczyć maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego przeznaczenia pomocy w przepisach Unii Europejskiej.
16 Rozporządzenie było stosowane do dnia 31 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 6 wymienionego rozporządzenia.