Art. 5. - System zasobów własnych Unii Europejskiej oraz uchylenie decyzji Rady Unii Europejskiej nr 2014/335/UE, Euratom, z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.1251

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 czerwca 2021 r.

Artykuł  5

Nadzwyczajne i tymczasowe środki dodatkowe w celu zaradzenia skutkom kryzysu związanego z COVID-19

1. Wyłącznie w celu zaradzenia skutkom kryzysu związanego z COVID-19 poprzez zastosowanie rozporządzenia Rady ustanawiającego Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy i zawartych w nim przepisów sektorowych:

a) Komisja jest uprawniona do zaciągnięcia w imieniu Unii pożyczek na rynkach kapitałowych do wysokości 750 000 mln EUR w cenach z 2018 r Operacje zaciągania pożyczek przeprowadzane są w euro;

b) maksymalnie 360 000 mln EUR w cenach z 2018 r. pożyczonych środków finansowych może być wykorzystane na udzielanie pożyczek oraz, w drodze odstępstwa od art. 4, maksymalnie 390 000 mln EUR w cenach z 2018 r. pożyczonych środków finansowych może być wykorzystane na wydatki.

Kwota, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a), jest dostosowywana na podstawie stałego deflatora w wysokości 2 % rocznie. Każdego roku Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o wysokości dostosowanej kwoty.

Komisja zarządza zaciągniętymi pożyczkami, o których mowa w ust. 1 lit. a) akapit pierwszy, w taki sposób, by po 2026 r. nie zaciągać już nowych pożyczek netto.

2. Spłata kwoty głównej środków finansowych pożyczonych do wykorzystania na wydatki, o których mowa w ust. 1 lit. b) akapit pierwszy niniejszego artykułu, oraz odnośnych należnych odsetek jest pokrywana z budżetu Unii. Zgodnie z art. 112 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 2018/1046 te zobowiązania budżetowe można rozbić na kilka rocznych rat ⁹ .

Spłata środków finansowych, o których mowa w ust. 1 lit. a) akapit pierwszy niniejszego artykułu, musi być zaplanowana w czasie, zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, tak aby zapewnić stałą i przewidywalną redukcję zobowiązań. Spłaty kwoty głównej środków finansowych muszą rozpocząć się przed końcem okresu WRF 2021-2027, w kwocie minimalnej, w zakresie, w jakim pozwalają na to kwoty niewykorzystane do płatności z tytułu odsetek należnych z tytułu pożyczek, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, z należytym uwzględnieniem procedury określonej w art. 314 TFUE. Wszystkie zobowiązania zaciągnięte w wyniku wyjątkowego i tymczasowego uprawnienia Komisji do zaciągania pożyczek, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, powinny zostać w pełni spłacone najpóźniej do dnia 31 grudnia 2058 r.

Kwoty należne w danym roku od Unii z tytułu spłaty kwoty głównej środków finansowych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie mogą przekraczać 7,5 % kwoty maksymalnej wykorzystywanej na wydatki, o której mowa w ust. 1 lit. b) akapit pierwszy.

3. Komisja dokonuje koniecznych ustaleń w zakresie zarządzania operacjami zaciągania pożyczek. Komisja regularnie przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wyczerpujące informacje na temat wszystkich aspektów swojej strategii zarządzania długiem. Komisja opracuje harmonogram emisji zawierający przewidywane daty i wielkości emisji na kolejny rok, a także plan określający przewidywane płatności z tytułu kwoty głównej i odsetek, i przekaże go Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja regularnie aktualizuje ten harmonogram.

⁹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).