Świadczenie usług transportowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.49.359

Akt utracił moc

Wersja od: 30 września 1953 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 5 września 1951 r.

w sprawie świadczenia usług transportowych. ¹

Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o transporcie drogowym (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 26) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Obowiązek świadczenia usług transportowych na cele ogólno-gospodarcze obejmuje transport:

1) ziemiopłodów z punktów skupu do stacji kolejowych lub do miejsc ich składowania,

2) ziemiopłodów i środków opałowych ze stacji kolejowych i miejsc ich składowania do sieci punktów detalicznej sprzedaży lub bezpośrednio do dużych odbiorców,

3) innych masowych artykułów ze stacji kolejowych, uzasadniony koniecznością rozładowania zatoru wagonów,

4) 2 drużyn, narzędzi i materiałów koniecznych do zwalczenia ognisk szkodników i chorób roślinnych oraz zaraźliwych chorób zwierzęcych,

5) drużyn i narzędzi do odśnieżania dróg publicznych.

2. Minister Transportu Drogowego i Lotniczego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i za zgodą Prezesa Rady Ministrów może w drodze zarządzenia na ograniczony czas rozszerzyć obowiązek świadczenia usług transportowych również na inne cele ogólno-gospodarcze niż wymienione w ust. 1.

3. 3 Prezes Rady Ministrów może w drodze zarządzenia wprowadzić obowiązek świadczenia usług transportowych dla celów akcji społecznych o znaczeniu ogólno-państwowym.

4. 4 Usługi transportowe świadczy się na rzecz administracji państwowej i jednostek gospodarki uspołecznionej.

§  2.

1. Obowiązkowi świadczenia usług transportowych podlegają posiadacze zarejestrowanych w kraju pojazdów samochodowych z wyjątkiem pojazdów, które posiadają nadwozia o specjalnym przeznaczeniu i nie nadają się do transportu objętego świadczeniem.

2. Nie pociąga się do świadczenia usług transportowych:

1) samochodów osobowych służbowych administracji państwowej i podmiotów gospodarki uspołecznionej, które określi Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrem Transportu Drogowego i Lotniczego,

2) samochodów osobowych partii politycznych, osób korzystających z prawa zakrajowości oraz służby zdrowia i stowarzyszenia "Polski Czerwony Krzyż",

3) pojazdów samochodowych służących do wykonywania transportu zarobkowego, chyba że chodzi o świadczenie na rzecz odśnieżania dróg, oraz pojazdów przeznaczonych do przewozu przesyłek pocztowych,

4) pojazdów samochodowych przedsiębiorstw użyteczności publicznej, które prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej m. st. Warszawy lub m. Łodzi) uzna za pojazdy pogotowia publicznego,

5) ciężarowych pojazdów samochodowych (§ 3 ust. 2) służby drogowej.

3. Minister Transportu Drogowego i Lotniczego może na wniosek właściwego ministra wyłączyć spod działania rozporządzenia pod określonymi warunkami pojazdy samochodowe używane dla celów poszukiwawczych i odkrywczych w zakresie eksploatacji bogactw naturalnych kraju.

4. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego może ponadto w porozumieniu z Ministrem Transportu Drogowego i Lotniczego zwolnić od obowiązku świadczeń usług transportowych na ograniczony czas niektóre kategorie posiadaczy pojazdów samochodowych spośród podmiotów gospodarki uspołecznionej na obszarze całego kraju, a prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej m. st. Warszawy i m. Łodzi) - na obszarze województwa, jeżeli tego wymaga wykonanie ich planów transportowych.

§  3.

1. Usługi transportowe wykonuje się na obszarze województwa, na którym znajduje się stałe miejsce postoju pojazdu.

2. 5 Usługi transportowe (§ 1 ust. 1) świadczy się przy pomocy samochodów ciężarowych, ciągników oraz przyczep i naczep samochodowych, zwanych dalej łącznie ciężarowymi pojazdami samochodowymi, a jeżeli chodzi o transport określony w § 1 ust. 1 pkt 4 i ust. 3 - również przy pomocy autobusów, samochodów osobowych i motocykli, zwanych dalej łącznie osobowymi pojazdami samochodowymi.

3. Usługi transportowe świadczy się przez dostarczenie wraz z kierowcą pojazdu, przygotowanego technicznie do danego transportu i zaopatrzonego w materiały pędne.

4. Pojazd dostarcza się na określony czas dla dokonania transportu określonej ilości ton ładunku lub dla przejechania nim określonej ilości kilometrów; w przypadku przewiezienia wyznaczonej ilości ton ładunku lub przejechania wyznaczonej ilości kilometrów w czasie krótszym niż przewidziany świadczenie uważa się za wykonane.

5. Za usługi transportowe, wykonane na podstawie niniejszego rozporządzenia, jednostki administracji państwowej oraz gospodarki uspołecznionej korzystające z tych usług wypłacać będą wynagrodzenie według taryfy przewidzianej w przepisach o dostarczaniu środków przewozowych na rzecz wojska i służby bezpieczeństwa publicznego w czasie pokoju.

§  4.

1. Obowiązek świadczenia usług transportowych wprowadza się zarządzeniem prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej m. st. Warszawy lub m. Łodzi).

2. Zarządzenie powinno określać:

1) cel świadczenia (§ 1),

2) obszar, na którym wprowadza się obowiązek świadczenia,

3) okres trwania obowiązku świadczenia,

4) rodzaj pojazdów, którymi świadczenia mają być wykonywane (§ 3 ust. 2), oraz wyposażenie pomocnicze, konieczne do danego transportu,

5) maksymalny rozmiar świadczenia poszczególnym pojazdom określonego rodzaju (§ 3 ust. 4),

6) kategorie posiadaczy pojazdów, zwolnione od świadczenia.

§  5.

1. Do świadczenia usług transportowych powołują posiadaczy pojazdów samochodowych prezydia właściwych powiatowych i miejskich rad narodowych miast stanowiących powiaty.

2. Minister Transportu Drogowego i Lotniczego określi w drodze zarządzenia:

1) sposób zgłoszenia zapotrzebowania na usługi transportowe,

2) sposób powoływania do świadczenia usług transportowych.

§  6.

1. W przypadku uszkodzenia, zniszczenia lub utraty dostarczonego pojazdu samochodowego, które nastąpiło bez winy posiadacza lub kierowcy pojazdu w związku z wykonywaniem nim usług transportowych w ramach nakazanego świadczenia, należy się odszkodowanie.

2. Przyznanie odszkodowania i ustalenie jego wysokości następuje w drodze orzeczenia prezydium rady narodowej, które powołało do świadczenia, wydanego w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym na wniosek poszkodowanego, złożony w ciągu miesiąca od dnia zwolnienia pojazdu ze świadczeń.

3. Od orzeczenia, wymienionego w ust. 2, nie służy odwołanie w trybie postępowania administracyjnego, natomiast strony mogą w ciągu miesiąca od dnia doręczenia tego orzeczenia skierować sprawę na drogę sądową względnie na drogę postępowania arbitrażowego, jeżeli należą do jednostek, których spory rozstrzygają państwowe komisje arbitrażowe.

4. Odszkodowanie wypłaca korzystający z dostarczonego pojazdu.

§ 7. Wykonanie rozporządzenia porucza się Prezesowi Rady Ministrów oraz Ministrowi Transportu Drogowego i Lotniczego.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Tytuł zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 16 września 1953 r. (Dz.U.53.43.214) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1953 r.

² § 1 ust. 1 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 16 września 1953 r. (Dz.U.53.43.214) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1953 r.

³ § 1 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 16 września 1953 r. (Dz.U.53.43.214) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1953 r.

⁴ § 1 ust. 4 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia z dnia 16 września 1953 r. (Dz.U.53.43.214) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1953 r.

⁵ § 3 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 16 września 1953 r. (Dz.U.53.43.214) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1953 r.