§ 4. - Świadczenia osobiste i rzeczowe na rzecz obrony w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.203.2081

Akt utracił moc

Wersja od: 15 września 2007 r.

§  4.

1. Organami upoważnionymi do wystąpienia z wnioskiem o nałożenie obowiązku świadczeń osobistych lub z wnioskiem o nałożenie obowiązku świadczeń rzeczowych są: wojskowy komendant uzupełnień, kierownik jednostki zmilitaryzowanej, kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej zadania na potrzeby obrony państwa, właściwy organ obrony cywilnej, a także dowódca jednostki wojskowej.

2. W razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny wójt lub burmistrz (prezydent miasta) może nałożyć obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych na podstawie doraźnie zgłoszonych wniosków.

3. Na podstawie wniosków, o których mowa w ust. 2, przedmiotem świadczeń rzeczowych mogą być nieruchomości i rzeczy ruchome, w tym w szczególności materiały budowlane, paliwa, smary, oleje, materiały energetyczne, a także produkty spożywcze i pasze.

4. Przedmioty świadczeń rzeczowych, znajdujące się w posiadaniu jednostek zmilitaryzowanych, mogą być wykorzystywane tylko na rzecz realizacji zadań dotyczących bezpieczeństwa i obronności państwa.

5. Wniosek wojskowego komendanta uzupełnień i dowódcy jednostki wojskowej o nałożenie obowiązku świadczeń osobistych lub rzeczowych, wykonywanych na potrzeby Sił Zbrojnych, realizuje się w pierwszej kolejności przed innymi organami wnioskującymi o nałożenie świadczeń.

6. Wzór wniosku o nałożenie obowiązku świadczeń osobistych, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

7. Wzór wniosku o nałożenie obowiązku świadczeń rzeczowych, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.