Rozdział 3 - Świadczenia w czasie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, mobilizacji i wojny. - Świadczenia na rzecz obrony kraju.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1976.21.137 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 15 czerwca 1976 r.

Rozdział  3.

Świadczenia w czasie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, mobilizacji i wojny.

Zasady ogólne.

§ 28. 14  

1. W czasie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, mobilizacji i wojny świadczenia na rzecz obrony kraju realizuje się na podstawie wniosków doraźnie zgłoszonych właściwym terenowym organom administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów § 7-10.

2. Do zgłaszania wniosków w sprawie świadczeń są uprawnione:

1) organy określone w § 5 pkt 1, 2 i 4,

2) kierownicy jednostek zmilitaryzowanych,

3) kierownicy innych państwowych jednostek organizacyjnych realizujących zadania na potrzeby obrony Państwa, upoważnieni przez terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego.

3. Wnioski w sprawie świadczeń zgłasza się na piśmie, a w wypadkach szczególnie nagłych - telegraficznie, telefonicznie lub ustnie.

4. Powołanie do wykonania świadczenia może odbywać się także w drodze obwieszczeń, za pomocą megafonów, gońców albo w inny uproszczony sposób.

Świadczenia osobiste.

§  29.

1. Do świadczeń osobistych w czasie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, mobilizacji i wojny stosuje się odpowiednio przepisy § 12-17.

2. Od obowiązku wykonywania świadczeń zwolnione są również:

1) osoby pełniące służbę w jednostkach zmilitaryzowanych,

2) osoby pełniące czynną służbę w formacjach samoobrony,

3) personel medyczny zatrudniony w społecznej służbie zdrowia.

§ 30. Jeżeli świadczenie osobiste ma być wykonywane przez czas przekraczający 8 godzin, jednostka organizacyjna, na której rzecz jest ono wykonywane, jest obowiązana zapewnić osobom wykonującym świadczenie:

1) bezpłatne wyżywienie według zasad i norm ustalonych przez właściwych ministrów (kierowników urzędów centralnych) lub przewodniczących wojewódzkich (równorzędnych) komitetów obrony,

2) czas niezbędny do odpoczynku i odpowiednio do tego wyposażone pomieszczenie.

§  31.

1. 15 Pracownikom uspołecznionych zakładów pracy powołanym do wykonywania świadczeń osobistych przysługuje od zakładu pracy pełne wynagrodzenie za czas pracy opuszczony z powodu wykonywania tych świadczeń, obliczone według zasad przewidzianych w art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220 z późniejszymi zmianami).

2. Pozostałym osobom wykonującym świadczenia osobiste przysługuje wynagrodzenie w wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia obowiązujących dla rodzaju pracy wykonywanej w ramach świadczenia.

3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, oblicza się w stawkach godzinowych za czas efektywnej pracy i wypłaca się jednorazowo bezpośrednio po zakończeniu wykonywania świadczenia.

Świadczenia rzeczowe.

§ 32. Do świadczeń rzeczowych w czasie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, mobilizacji i wojny stosuje się odpowiednio przepisy § 18 i 20-22.

§  33.

1. Przedmiotem świadczenia rzeczowego mogą być także nieruchomości i rzeczy ruchome niezbędne do celów obrony, inne niż wymienione w § 18, a zwłaszcza:

1) pomieszczenia mieszkalne potrzebne do ochrony ludności,

2) zbiorniki wodne, place, boiska, lasy z wyłączeniem rezerwatów przyrody i parków narodowych oraz nieuprawne grunty,

3) zakłady produkcyjno-usługowe (np. pralnie, piekarnie, rzeźnie, zakłady fryzjerskie, zakłady zbiorowego żywienia, stacje naprawy pojazdów mechanicznych, ośrodki maszynowe, warsztaty) z ich wyposażeniem,

4) materiały budowlane, paliwa, smary, produkty spożywcze i pasze,

5) leki i środki opatrunkowe - potrzebne wyłącznie jednostkom organizacyjnym sił zbrojnych.

2. Nie mogą być przedmiotem świadczeń rzeczowych poza wymienionymi w § 20 również środki transportowe oraz maszyny i urządzenia przeznaczone do robót ziemnych, budowlanych, drogowych i przeładunkowych, na które posiadacze ich otrzymali karty przeznaczenia przewidziane w przepisach wydanych na podstawie art. 177 i 178 ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

§  34.

1. 16 Za używanie przedmiotów świadczeń rzeczowych przysługują świadczącemu opłaty zryczałtowane według stawek ustalonych przez okręgowe oddziały Państwowej Komisji Cen.

2. Opłaty zryczałtowane uiszcza się:

1) w okresach kwartalnych z dołu, jeżeli przedmiot świadczenia użytkowany jest przez czas dłuższy niż 3 miesiące lub przez czas nieoznaczony,

2) w ciągu jednego miesiąca po zwróceniu przedmiotu świadczenia, jeżeli był on użytkowany przez czas krótszy niż 3 miesiące.

Odszkodowanie za przedmioty świadczeń rzeczowych.

§ 35. Za szkody powstałe w oddanych do użytkowania przedmiotach świadczeń rzeczowych przysługuje odszkodowanie w pełnej wysokości szkody obliczonej według rzeczywistej wartości mienia w dniu ustalenia odszkodowania.

§  36.

1. Roszczenie o odszkodowanie może być zgłoszone po zwróceniu przedmiotu świadczenia albo po zawiadomieniu świadczącego, że przedmiot świadczenia nie może być zwrócony wskutek zniszczenia lub zużycia.

2. Roszczenie o odszkodowanie poszkodowany zgłasza bezpośrednio do:

1) 17 właściwego terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, jeżeli świadczenie zostało wykonane na rzecz jednostki organizacyjnej sił zbrojnych lub terenowej formacji samoobrony albo na rzecz obronnego przygotowania terenu i ludności,

2) jednostki zmilitaryzowanej, na której rzecz świadczenie zostało wykonane,

3) innej jednostki organizacyjnej, jeżeli świadczenie zostało wykonane na rzecz tej jednostki albo należącej do niej zakładowej formacji samoobrony.

§  37.

1. W razie uznania zgłoszonego roszczenia za uzasadnione organ lub jednostka określona w § 36 ust. 2 uzgadnia z poszkodowanym wysokość odszkodowania i wypłaca je.

2. W razie uznania roszczenia za nieuzasadnione lub niemożności uzgodnienia z poszkodowanym wysokości odszkodowania odmawia się zaspokojenia roszczenia. W tym wypadku poszkodowany może dochodzić odszkodowania w drodze sądowej lub w drodze postępowania arbitrażowego, jeżeli strony podlegają państwowemu arbitrażowi gospodarczemu.

¹⁴ § 28 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 21 maja 1976 r. (Dz.U.76.21.132) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1976 r.

¹⁵ § 31 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 21 maja 1976 r. (Dz.U.76.21.132) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1976 r.

¹⁶ § 34 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 21 maja 1976 r. (Dz.U.76.21.132) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1976 r.

¹⁷ § 36 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 21 maja 1976 r. (Dz.U.76.21.132) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1976 r.