Art. 44. - Straż Więzienna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.74.667

Akt utracił moc
Wersja od: 29 sierpnia 1932 r.
Art.  44.

Funkcjonarjusze Straży Więziennej mogą otrzymać urlop w celu załatwienia spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych na czas nie dłuższy jednorazowo niż trzy dni; urlopu takiego udziela przełożony (art. 7). Termin ten może być przedłużony tylko w wyjątkowych przypadkach do dni pięciu.

W razie przeniesienia służbowego do innej miejscowości, funkcjonarjusz Straży Więziennej otrzymuje z urzędu urlop, którego czas trwania określa się przy zarządzeniu przeniesienia; urlop ten trwać może od pięciu do czternastu dni.

Urlopy takie nie są wliczane do wymiaru urlopu wypoczynkowego.

Oprócz tego, na prośbę funkcjonarjusza Straży Więziennej, może mu być udzielony bezpłatny dłuższy urlop, najwyżej do lat dwu; czasu trwania takiego urlopu nie wlicza się do lat służby. Władza może od tych warunków odstąpić w całości lub w części tylko wówczas, gdy udzielenie dłuższego urlopu pożądane jest z ważnych względów publicznych.