Część 1 - PRZEPISY SŁUŻBOWE. - Stosunek służbowy, uposażenie i zaopatrzenie emerytalne pracowników Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1928.51.489
Akt utracił moc Wersja od: 1 lutego 1937 r.
CZĘŚĆ I.
PRZEPISY SŁUŻBOWE.
PRZEPISY SŁUŻBOWE.
§ 1.
Przepisy niniejsze regulują stosunek służbowy pracowników Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, z wyjątkiem pracowników, z którymi zostaną zawarte specjalne umowy.§ 2.
1.
Kandydaci do służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych winni posiadać: 1. obywatelstwo polskie,
2. nieskazitelną przeszłość,
3. kwalifikacje pod względem wykształcenia i przygotowania, odpowiednie do zakresu czynności, jakie mają spełniać,
4. dobry stan zdrowia,
5. ukończony 20 rok życia.
2.
Osoby, przeciw którym toczy się postępowanie karno - sądowe lub upadłościowe, albo też postępowanie o pozbawienie ich własnowolności, nie mogą być przyjęte do służby w czasie trwania tego postępowania.3.
Osoby, które ukończyły 40 rok życia, mogą być przyjęte do służby wówczas, jeżeli się wykażą dłuższą poprzednią pracą, która dała im specjalne kwalifikacje do objęcia służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych.4.
Przepisy, dotyczące poziomu wykształcenia, wymaganego od kandydatów do służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, oraz specjalnych wymagań na poszczególne stanowiska, w tej liczbie przepisy dotyczące wprowadzenia służby przygotowawczej i egzaminów kwalifikacyjnych - wyda władza nadzorcza na wniosek naczelnego dyrektora.§ 3.
1.
Ubiegający się o przyjęcie do służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych winni wnieść podanie do naczelnego dyrektora,2.
Do podania należy dołączyć: 1. metrykę urodzenia,
2. dowód obywatelstwa polskiego,
3. świadectwa szkolne,
4. świadectwa ewentualnej poprzedniej pracy,
5. dokumenty, stwierdzające stosunek do wojskowości,
6. dokładny życiorys,
oraz powołać się na referencje przynajmniej dwóch wiarogodnych osób.
3.
Przed przyjęciem do służby kandydat zostanie poddany badaniu lekarza, wskazanego przez Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych.§ 4.
1.
Naczelnego dyrektora i zastępcę naczelnego dyrektora powołuje i zwalnia Minister Skarbu (art. 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 maja 1927 r. o przymusie ubezpieczenia od ognia i o Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 410). Dyrektora powołuje i zwalnia władza nadzorcza na wniosek naczelnego dyrektora (art. 12 tegoż rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej). Pozostałych pracowników Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych przyjmuje i zwalnia naczelny dyrektor.2.
W piśmie, które zawiera postanowienia o przyjęciu do służby, należy wymienić stanowisko, na które kandydat zostaje przyjęty, przywiązaną do niego grupę uposażenia, miejsce służby i termin zgłoszenia się do służby. Ponadto należy ściśle zaznaczyć, że przepisy rozporządzenia niniejszego stanowią podstawę stosunku służbowego. Do pisma winien być dołączony egzemplarz rozporządzenia niniejszego.§ 5.
1.
W razie niezgłoszenia się do służby w terminie, w piśmie wyznaczonym, przyjęcie unieważnia się, o ile kandydat w ciągu dni 10 od wyznaczonego terminu nie usprawiedliwi zwłoki.2.
Czas służby liczy się od dnia rzeczywistego objęcia służby.§ 6.
1.
Przy objęciu służby składa pracownik oświadczenie na piśmie, że znane mu są przepisy rozporządzenia niniejszego oraz że poddaje się tym przepisom.2.
Pracownicy składają przy objęciu służby przyrzeczenie służbowe według następującej roty:"Przyrzekam na powierzonem mi stanowisku spełniać swe obowiązki gorliwie i sumiennie, przestrzegać ściśle obowiązujących przepisów i wykonywać dokładnie polecenia swych przełożonych, zachować tajemnicę służbową, dbać o dobro instytucji, oraz zachowywać się w służbie i poza służbą w sposób, odpowiadający godności instytucji i mego stanowiska".
Naczelny dyrektor ustali, na czyje ręce mają pracownicy składać przyrzeczenie służbowe. Naczelny dyrektor i zastępca naczelnego dyrektora składają przyrzeczenie służbowe na ręce Ministra Skarbu.
§ 7.
Małżonkowie, krewni w linji prostej (wstępnej i zstępnej) lub przysposobieni, krewni w bocznej linji do trzeciego, oraz powinowaci do drugiego stopnia włącznie nie mogą pracować razem w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, o ileby wskutek tego weszli do siebie w stosunek bezpośredniego przełożonego i podwładnego, względnie wykonywali równocześnie związane ze sobą czynności kasowe, gospodarcze, rachunkowe lub kontrolne. Osoby, pozostające do siebie w wyżej wymienionym stosunku, nie mogą również jednocześnie być pracownikami, sprawującymi czynności kasowe, gospodarcze lub inne z jednej, a czynności wchodzące w zakres rachuby i kontroli z drugiej strony, o ile pierwsze podlegają drugim pod względem rachunkowości lub kontroli.§ 8.
1.
Pracownicy, którzy nie ukończyli jeszcze 5 lat służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, w razie powołania do obowiązkowej służby wojskowej w wojsku stałem zostają zwolnieni ze służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych.2.
Pracownicy, którzy ukończyli 5 lat służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, otrzymują w razie powołania do obowiązkowej służby wojskowej w wojsku stałem bezpłatny urlop.3.
Pracownicy, powołani na perjodyczne ćwiczenia wojskowe, otrzymują na czas odbywania tych ćwiczeń płatny urlop.4.
Na wypadek powołania do służby wojskowej na skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej będą pracownicy traktowani pod względem uposażenia i trwania stosunku służbowego narówni z funkcjonarjuszami państwowymi.§ 9.
1.
Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych prowadzi dla każdego pracownika wykaz stanu służby, do którego wpisuje się wszystkie istotne dane, dotyczące pracownika i przebiegu jego służby, w szczególności zaś okoliczności, mające wpływ na przyznanie wyższego uposażenia, wymiar zaopatrzenia emerytalnego oraz zaopatrzenia wdowiego i sierocego.2. 1
(skreślony).3. 2
Pracownik ma prawo przeglądać wykaz stanu służby, a w razie opuszczenia służby żądać wydania mu odpisu wykazu o ile dopełni obowiązków, przewidzianych w § 50. 4. Naczelny dyrektor ustali wzór wykazu stanu służby oraz sposób jego wypełniania i prowadzenia.5.
Pracownicy otrzymują legitymacje służbowe, których wzór i sposób wypełniania ustali naczelny dyrektor.§ 10.
Spory wynikające z zastosowania postanowień rozporządzenia niniejszego rozstrzygane będą na drodze sądowej.§ 11.
1.
Pracownik obowiązany jest spełniać swe obowiązki gorliwie i sumiennie oraz dbać o dobro instytucji.2.
Pracownik obowiązany jest znać dokładnie przepisy o przymusie ubezpieczenia od ognia i o Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, postanowienia statutu organizacyjnego, przepisy rozporządzenia niniejszego i instrukcje służbowe oraz przepisy, dotyczące zakresu powierzonych mu czynności, i nie może się tłumaczyć ich nieznajomością.3.
Pracownik odpowiedzialny jest za ścisłe przestrzeganie obowiązujących przepisów oraz poleceń swych przełożonych i obowiązany jest pokrywać szkody, wynikłe z jego winy.4.
O ile polecenie służbowe jest w przekonaniu pracownika niezgodne z obowiązującemi przepisami lub przeciwne dobru instytucji, pracownik winien jest spostrzeżenie swoje wyjawić przełożonemu, lecz w razie potwierdzenia, zlecenie to wykonać. W tym wypadku, o ile polecenie było ustne, może pracownik żądać potwierdzenia tego na piśmie.§ 12.
1.
Pracownik obowiązany jest zachować w ścisłej tajemnicy przed osobami niepowołanemi wszystkie sprawy, o których powziął wiadomość dzięki swemu stanowisku służbowemu, lub dowiedział się o nich przy wykonywaniu służbowych obowiązków.2.
Ze sprawami, które przez władze przełożone zostały uznane za poufne, winien pracownik postępować w myśl odpowiednich ogólnych instrukcyj lub odnośnych wskazówek przełożonych.3.
Nie wolno dozwalać osobom niepowołanym wglądu do ksiąg i akt instytucji.4.
Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia służby, jak i po rozwiązaniu stosunku służbowego.5.
Pracownikowi nie wolno ogłaszać w prasie wiadomości, dotyczących spraw instytucji, jak również nie wolno wygłaszać referatów o działalności Powszechnego 2Iakładu Ubezpieczeń Wzajemnych bez uprzedniego zezwolenia władzy przełożonej.§ 13.
1.
Pracownik powinien zachowywać się wobec swych przełożonych z należytym szacunkiem, w stosunku zaś do innych pracowników z uprzejmością i taktem.2.
Wszystkich pracowników obowiązuje życzliwy, nacechowany uprzejmością i taktem stosunek do ubezpieczających, których interesom przedewszystkiem służą, tudzież dbałość o fundusze instytucji.3.
Poza służbą powinien pracownik zachować się w sposób, odpowiadający godności instytucji i swego stanowiska.§ 14.
1.
Wszelkie prośby i zażalenia w sprawach, wynikających ze stosunku służbowego, powinien pracownik wnosić w drodze służbowej na ręce bezpośredniego przełożonego, który winien je, o ile sprawa nie należy do jego kompetencji, przedstawić niezwłocznie władzy właściwej.2.
Wyjątek od powyższej zasady stanowi wypadek, gdy chodzi o zażalenie na bezpośredniego przełożonego. W wypadku tym pracownik, wnosząc zażalenie w drodze służbowej do wyższej władzy, może równocześnie zawiadomić o tem władzę tej osoby, na którą wnosi zażalenie, przedkładając odpis tego zażalenia.§ 15.
Pracownikowi nie wolno żądać, ani przyjmować darów w jakiejkolwiek postaci, ofiarowanych bezpośrednio lub pośrednio jemu lub jego rodzinie (domownikom) w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych oraz wogóle przysparzać sobie lub rodzinie jakichkolwiek usług lub korzyści materjalnych przez wyzyskiwanie swego stanowiska.§ 16.
1.
Pracownik obowiązany jest przestrzegać ściśle ustanowionych godzin pracy.2.
Rozkład godzin pracy biurowej, względnie zajęć służbowych, ustalają zarządzenia naczelnego dyrektora w ramach ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 2, poz. 7).3.
O ile ważne względy służbowe tego wymagają, mogą być pracownicy powołani do pracy również poza normalnemi godzinami pracy w wypadkach i pod warunkami przewidzianemi w ustawie zacytowanej w ust. 2, przyczem wynagrodzenie winno odpowiadać normom art. 16 tej ustawy.§ 17.
1.
Bez zezwolenia władzy przełożonej może pracownik opuścić służbę tylko w wypadkach choroby lub innej nieprzewidzianej, nagłej i ważnej przeszkody, O takich wypadkach powinien natychmiast zawiadomić swego bezpośredniego przełożonego.2.
Władza może żądać od pracownika udowodnienia przeszkody w pełnieniu obowiązków służbowych, a w przypadku choroby poddać go badaniu lekarskiemu.3.
Usprawiedliwiona nieobecność na służbie nic pociąga za sobą w zasadzie ujemnych skutków służbowych, ani co do pobierania uposażenia, ani, co do innych praw, O ile jednak nieobecność na służbie z powodu choroby trwa dłużej, niż 6 miesięcy, można rozwiązać z pracownikiem stosunek służbowy bez zachowania terminu wypowiedzenia, przy zastosowaniu przepisów, zawartych w. części III.4.
Przy obliczaniu 6-miesięcznego czasu trwania choroby liczy się jako przerwy tylko te okresy czynnej służby, które wynoszą przynajmniej połowę czasu poprzedniej nieobecności z powodu choroby. O Ile służba czynna trwała krócej, nie stanowi ona przerwy, a poszczególne okresy choroby liczy się razem.5. 3
(skreślony).§ 18.
1.
Naczelny dyrektor, zastępca naczelnego dyrektora oraz dyrektorowie nie mogą łączyć ze swojem stanowiskiem mandatu posła lub senatora, ani zajmować żadnej posady w służbie państwowej, samorządowej lub prywatnej, ani też należeć do organów kierowniczych lub nadzorczych jakiegokolwiek przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 67 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 maja 1927 r. o przymusie ubezpieczenia od ognia i ó Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 410).2.
Pozatem nie wolno pracownikom oddawać się poza służbą zajęciom, których wykonywanie stoi w sprzeczności z ich obowiązkami służbowemi, przeszkadza im w ścisłem pełnieniu obowiązków służbowych lub uchybia powadze instytucji. Pracownik powinien zawiadomić władzę służbową o każdem ubocznem zajęciu, przynoszącem mu jakiekolwiek korzyści materialne, i zaniechać takich zajęć, które władza uzna za niedopuszczalne.3.
Pracownicy pod rygorem natychmiastowego rozwiązania stosunku służbowego nie mogą być jednocześnie nawet pośrednio współpracownikami lub ajentami prywatnych zakładów ubezpieczeń, jak również nie mogą należeć do organów- kierujących i nadzorczych prywatnych zakładów ubezpieczeń, chyba że wejdą do tych organów z ramienia Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych,§ 19.
W charakterze rzeczoznawców w sprawach czyichkolwiek interesów ubezpieczeniowych mogą pracownicy występować tylko na żądanie sądów, w innych zaś przypadkach za zezwoleniem władzy przełożonej.§ 20.
Pracownik Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych obowiązany jest o spostrzeżonych nadużyciach służbowych niezwłocznie donieść swemu bezpośredniemu przełożonemu albo naczelnemu dyrektorowi, względnie inspektorowi wojewódzkiemu, bez względu na osobę, która je popełniła.§ 21.
1.
W razie przydzielenia pracownikowi mieszkania służbowego dla wykonywania czynności, wymagających zajmowania mieszkania w ściśle określonym gmachu, pracownik obowiązany jest mieszkanie to zająć.2.
Pracownicy, zajmujący mieszkania służbom we, składają zobowiązania piśmienne, że z mieszkań tych korzystać będą tylko dla siebie i będącej na ich utrzymaniu rodziny bez prawa podnajmu i że w razie rozwiązania stosunku służbowego, względnie przeniesienia do innego miejsca urzędowania, opuszczą zajmowane lokale i oddadzą je do dyspozycji Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych nie później, niż pierwszego dnia następnego miesiąca po rozwiązaniu stosunku służbowego, względnie przeniesieniu, a w wypadku rozwiązania stosunku służbowego bez wypowiedzenia w ciągu miesiąca od rozwiązania.§ 22.
Pracownicy mają prawo do uposażenia według norm, ustalonych w części II rozporządzenia niniejszego.§ 23.
Pracownicy mają prawo do odprawy, względnie do zaopatrzenia emerytalnego, pozostałe zaś po nich wdowy i dzieci - prawo do pensji wdowiej, "względnie sierocej według zasad, określonych w części III rozporządzenia niniejszego.§ 24.
1.
W przypadkach, zasługujących na uwzględnienie, może naczelny dyrektor przyznawać1 pracownikom bezprocentowe; zaliczki na uposażenie do wysokości trzymiesięcznego uposażenia, spłacalne w ratach miesięcznych w okresie czasu nie dłuższym niż dwa lata.2.
W razie konieczności przyjścia pracownikowi z pomocą celem uzyskania mieszkania w miejscu pełnienia służby (w szczególności w przypadku służbowego przeniesienia pracownika) i może naczelny dyrektor udzielić zaliczki bezprocentowej w wysokości pięciomiesięcznych poborów, spłacalnej w ratach miesięcznych w okresie nie dłuższym niż 3 lata.3.
Niezależnie od powyższego naczelny dyrektor uprawniony jest do przyznawania pracownikom zaliczek zbiorowych na zakup artykułów pierwszej potrzeby. Zaliczki zbiorowe mogą być udzielane nie częściej niż dwa razy do roku i podlegają spłaci© w ratach miesięcznych w okresie nie dłuższym niż sześć miesięcy.4.
Ogólna suma wszystkich zaliczek, zarówno indywidualnych jak i zbiorowych, udzielonych pracownikom w myśl niniejszego paragrafu nie może przekraczać 1/12 części ogólnej sumy uposażenia rocznego wszystkich pracowników.§ 25.
1.
Naczelny dyrektor i zastępca naczelnego dyrektora korzystają corocznie z sześciotygodniowego urlopu wypoczynkowego. Wszyscy, inni pracownicy Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych korzystają z urlopów wypoczynkowych zgodnie z ustawą z dnia 16 maja 1922 r. o urlopach dla pracowników, zatrudnionych w przemyśle i handlu (D. U. R. P. Nr. 40, poz. 334) i z rozporządzeniem Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 11 czerwca 1923 r. (Dz. U. U. P. Nr. 62, poz. 464).2.
Naczelny dyrektor może, o ile pozwalają na to względy służbowe, przedłużyć w poszczególnych wypadkach wymiar urlopów, ustalonych w wyżej wymienionej ustawie, a to dla pracowników na stanowiskach kierowniczych, którzy są zaliczeni do kategorii I - V, o dwa tygodnie, dla innych zaś pracowników - o jeden tydzień.3.
Pracownikom, którzy korzystają z urlopu w czasie przed i kwietnia lub po 31 października, a którzy ni« korzystają z przedłużenia, przewidzianego w ust. 2 niniejszego paragrafu, przedłuża się urlop o dwa dni za każdy tydzień wykorzystanego W tym czasie normalnego urlopu.4.
Wszystkie urlopy w wymiarze nie krótszym od dni trzech, z wyjątkiem urlopów dla poratowania zdrowia, udzielone pracownikowi w ciągu roku kalendarzowego na jego życzenie na poczet urlopu ustawowego, można wliczyć do wymiaru urlopu wypoczynkowego.5.
Pracownikowi, którego odwołano z urlopu, zwrócić należy koszty podróży tam i zpowrotem, spowodowane przerwaniem urlopu, według norm, ustalonych dla podróży służbowych, jednak bez diet.§ 26.
1.
Poza urlopem wypoczynkowym mogą być udzielane pracownikom w wyjątkowych wypadkach urlopy dla załatwienia bardzo ważnych, niecierpiących zwłoki spraw osobistych, rodzinnych lub majątkowych.2. 4
Naczelny dyrektor ustali, komu przysługuje prawo udzielania pracownikom urlopu na przeciąg czasu nie dłuższy od jednego tygodnia. Udzielanie urlopu dłuższego niż na tydzień należy do naczelnego dyrektora, który prawo to może przelać na jednego z dyrektorów.3.
Pracownik może otrzymać urlop dla poratowania zdrowia na podstawie świadectwa lekarza, do którego skierowany zostanie przez Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych. Udzielenie takiego urlopu należy do naczelnego dyrektora.4.
Gdy urlop dla załatwienia spraw osobistych, rodzinnych lub majątkowych trwa dłużej niż miesiąc, c urlop dla poratowania zdrowia - dłużej niż 6 miesięcy, wstrzymuje się za dalszą część urlopu uposażenie i czasu tego urlopu nie wlicza się do czasu służby. Przy obliczaniu sześciomiesięcznego czasu trwania urlopu ma analogiczne zastosowanie postanowienie, zawarte w § 17 ust. 4.§ 27.
Pracowników, którzy naruszają obowiązki swego stanowiska przez czyn, zaniechanie lub zaniedbanie, pociąga się, niezależnie od ich sądowej odpowiedzialności karnej lub cywilnej, do odpowiedzialności dyscyplinarnej według przepisów rozporządzenia niniejszego.§ 28.
Władza dyscyplinarna nad pracownikami należy: do Ministra Skarbu odnośnie do naczelnego dyrektora i zastępcy naczelnego dyrektora, do władzy nadzorczej i naczelnego dyrektora odnośnie do dyrektorów, oraz do naczelnego dyrektora, dyrektorów i inspektorów wojewódzkich w stosunku do reszty pracowników i wykonywana będzie w sposób unormowany poniżej.§ 29.
1.
Za naruszenie obowiązków służbowych nakłada się następujące kary: 1. upomnienie;
2. karę pi śnieżną do wysokości 10% jednomiesiecznego uposażenia;
3. naganę;
4. wstrzymanie posunięcia w szczeblach uposażenia na przeciąg czasu od. roku do lat trzech;
5. odliczenie lat służby od roku do lat trzech;
6. obniżenie grupy uposażenia o jedną lub dwie, połączone z zawieszeniem możności awansu na przeciąg jednego roku do lat trzech i ewentualnie z przeniesieniem na niższe stanowisko; obniżenie to skutkuje po upływie trzech miesięcy od dnia zawiadomienia pracownika o decyzji;
7. wydalenie ze służby ze zmniejszeniem zaopatrzenia emerytalnego względnie odprawy do 50%.
2.
W stosunku do naczelnego dyrektora i zastępcy naczelnego dyrektora mogą być stosowane tylko kary, wymienione w punktach 1 i 7.§ 30.
1.
Kary, wymienione w § 29 pod 1 i 2, nakłada się za przewinienia mniejsze, jako to zaniedbywanie się w pracy, lekceważenie wydanych zarządzeń, niewłaściwe zachowanie się w służbie lub poza służbą, Zbieg kilku tego rodzaju przewinień, powtarzanie się lub dopuszczanie się ich wśród okoliczności szczególnie obciążających uważa się za występek służbowy w rozumieniu § 31,2.
Karę, wymienioną w § 29 pod 1, nakłada na naczelnego dyrektora i zastępcę naczelnego dyrektora Minister Skarbu, na dyrektorów, zastępców dyrektorów, naczelników wydziałów, inspektorów w zarządzie centralnym i inspektorów wojewódzkich kary wymienione w § 29 pod 1 i 2 naczelny dyrektor, na pozostałych pracowników w zarządzie centralnym - dyrektorowie, na innych pracowników - inspektorowie wojewódzcy.3.
Przed nałożeniem kary należy dać obwinionemu pracownikowi możność usprawiedliwienia się.4.
O nałożonej karze oraz o przyczynie ukarania najeży zawiadomić pracownika na piśmie.5.
Kar, o których mowa w niniejszym paragrafie, nie wpisuje się do wykazu stanu służby.§ 31.
1.
Naruszenia obowiązków służbowych', szkodzące interesom i dobru instytucji lub uchybiające jej powadze, stanowią występki służbowe, za które nakłada się kary, wymienione w § 29 pod 3 do 7.2.
Na naczelnego dyrektora i zastępcę naczelnego dyrektora kary te nakłada z uwzględnieniem ostatniego ustępu § 29 Minister Skarbu.Dyrektorom wymierza kary, wyszczególnione w § 29 pod 3 do 7 władza nadzorcza na wniosek naczelnego dyrektora, pozostałym zaś pracownikom Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych - naczelny dyrektor.
3.
Wymiar kary następuje po zasięgnięciu opinji komisy dyscyplinarnych przy zastosowaniu poniżej określonego trybu postępowania.4.
Kary o których mowa w niniejszym paragrafie, wpisuje się do wykazu stanu służby.§ 32.
1.
Dla wydania opinji co do winy i stopnia kary w wypadkach popełnienia występku służbowego (§ 31) tworzy się komisje dyscyplinarne.2.
Dla naczelnego dyrektora, zastępcy naczelnego dyrektora i dyrektorów wyznacza komisję dyscyplinarną władza mianująca.3.
Dla innych pracowników, zatrudnionych w zarządzie centralnym, oraz inspektorów wojewódzkich będzie właściwą komisja dyscyplinarna, utworzona przy zarządzie centralnym, dla wszystkich innych pracowników - komisje, utworzone przy inspektorach wojewódzkich. W wypadkach szczegół rej wagi może naczelny dyrektor sprawę, należącą do komisji dyscyplinarnej przy inspektorze wojewódzkim, przekazać komisji dyscyplinarnej przy zarządzie centralnym.4.
Komisja dyscyplinarna przy zarządzie centralnym składa się z przewodniczącego, 2 zastępców i 6 członków; komisje dyscyplinarne przy inspektorach wojewódzkich - z przewodniczącemu, jednego zastępcy i 4 członków.5.
Przewodniczącego, jego zastępcę oraz członków komisji dyscyplinarnej przy zarządzie centralnym powołuje naczelny dyrektor na okres lat 3.6.
Przewodniczącymi komisyj dyscyplinarnych przy inspektorach wojewódzkich są inspektorowie wojewódzcy. Zastępców przewodniczących oraz członków tych komisyj mianuje na wniosek inspektorów wojewódzkich naczelny dyrektor na okres lat 3.7.
W razie potrzeby uzupełnia się komisję przez powołanie nowych członków na resztę trzyletniego okresu.8.
Nic może być członkiem komisji dyscyplinarnej pracownik, przeciw któremu toczy się postępowanie sądowo-karne lub dyscyplinarne lub który w wyniku takiego postępowania został ukarany.§ 33.
1.
Komisje dyscyplinarne rozpatrują sprawy w kompletach, składających się z przewodniczącego lub z zastępcy przewodniczącego oraz 2 członków.2.
Jeden z członków kompletu winien być z tego działu pracy, w którym pracuje obwiniony, co jednak nie dotyczy komisyj, utworzonych na mocy ust. 2 poprzedniego paragrafu.3.
W miarę możności jeden z członków kompletu winien posiadać ukończone wykształcenie prawnicze.4.
Nie może wchodzić w skład, kompletu pracownik, będący krewnym lub powinowatym (§ 7) obwinionego.5.
Członkowie komisyj dyscyplinarnych są w wykonywaniu swych funkcyj samodzielni i niezawiśli.6.
Biorący udział w postępowaniu dyscyplinarnern winni zachować ścisłą tajemnicę co do wszystkich szczegółów,§ 34.
1.
W razie naruszenia obowiązków służbowych przez pracownika przełożony, który w myśl ust. 2 § 30 rozporządzenia niniejszego sprawuje nad pracownikiem władzę dyscyplinarną, poleca przeprowadzić śledztwo wstępne i zależnie od wyników śledztwa wstępnego albo sprawę umarza, albo nakłada jedną z kar, wymienionych w § 29 pod 1 i 2, albo, o ile przewinienie przedstawia się jako występek służbowy (§ 31) - kieruje sprawę do komisji dyscyplinarnej celem rozpatrzenia sprawy i wydania opinji.2.
Przewodniczący komisji zarządza wszystko, aby doprowadzić do jaknajprędszego i jaknajdokładniejszego wyświetlenia sprawy.3.
Komisja będzie przestrzegać przy dochodzeniu dyscyplinarnem, aby obwinionemu była dana wszelka możność usprawiedliwienia się z podniesionych przeciw niemu zarzutów zarówno przy przeprowadzaniu badania świadków i obwinionego, jak i na rozprawie ustnej.4.
Po wyczerpującem rozpatrzeniu sprawy komisja przedstawia naczelnemu dyrektorowi umotywowaną opinję tak co do winy, jak i stopnia kary. Przy określaniu stopnia kary należy mieć na względzie doniosłość występku służbowego i powstałe z powodu niego szkody, stopień winy oraz dotychczasowe zachowanie się pracownika.5.
Uchwała komisji zapada większością głosów.6.
Przy wymiarze kary bierze się pod uwagę opinję komisji dyscyplinarnej, którą jednakże władza nie jest skrępowana.7.
Decyzja zostaje wydana na piśmie i winna być umotywowana.8.
Decyzja ta jest ostateczna.§ 35.
1.
Przy karach wstrzymania posunięcia w szczeblach uposażenia pracownik nie może awansować przez okres czasu, na który kara opiewa.2.
Przy karze odliczenia lat służby okres czasu, na który kara opiewa, potrąca się z czasu służby i przez okres ten pracownik nie może awansować ani posuwać się w szczeblach.3.
W razie obniżenia grupy uposażenia otrzymuje pracownik w niższej grupie ten sam szczebel, który posiadał w grupie utraconej, przyczem czas spędzony w posiadanym ostatnim szczeblu w wyższej grupie zalicza się do czasu posunięcia do następnego szczebla w grupie niższej.§ 36.
1.
Członkom rodziny pracownika, którego wydalono ze służby z pozbawieniem prawa do zaopatrzenia emerytalnego (§ 38), naczelny dyrektor względnie, o ile chodzi o dyrektorów - władza nadzorcza na wniosek naczelnego dyrektora - może w razie okoliczności, zasługujących na szczególne uwzględnienie, przyznać stały zasiłek na utrzymanie, który jednak nie może przewyższać normalnej ich pensji wdowiej i sierocej.2.
Zasiłek taki przyznać można albo już z chwilą wstrzymania wypłaty uposażenia pracownikowi wydalonemu, albo od chwili jego śmierci.3.
Do powyższego zasiłku mają zastosowanie postanowienia części III niniejszego rozporządzenia, dotyczące utraty prawa do pensji wdowiej i sierocej.§ 37.
Jeżeli naruszenie obowiązków służbowych ma cechę czynu karygodne.-o, zagrożonego powszechnemi ustawami karnemi, naczelny dyrektor składa doniesienie karne właściwej władzy.§ 38.
Pracownik, skazany prawomocnym wyrokiem sądu karnego, zostaje wydalony ze służby z pozbawieniem praw do odprawy względnie zaopatrzenia emerytalnego, o ile skazanie pociąga za sobą utratę zdolności do piastowania urzędu publicznego.§ 39.
1.
Gdy przeciwko pracownikowi wdrożono postępowanie sądowo-karne lub dochodzenie dyscyplinarne, naczelny dyrektor może w każdej chwili zawiesić go w pełnieniu czynności służbowych, o ile ze względu na rodzaj i doniosłość popełnionego występku wskazane jest usunięcie go od wykonywania obowiązków służbowych.2.
Pracowników, podległych inspektorom wojewódzkim, może zawiesić w pełnieniu czynności służbowych również inspektor wojewódzki, jeżeli ze względu na rodzaj występku konieczne jest natychmiastowe usunięcie pracownika od wykonywania obowiązków służbowych. Przeciw takiemu zarządzeniu może pracownik w przeciągu dni trzech, licząc od dnia następującego po dniu zawieszenia, wnieść odwołanie do naczelnego dyrektora.3.
O ile względem pracownika. zarządzono karny areszt sądowy lub śledczy (prewencyjny), należy go niezwłocznie zawiesić w pełnieniu służby.§ 40.
1.
Emeryci Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za występki służbowe, popełnione w czasie służby czynnej, a, o ile chodzi o naruszenie tajemnicy służbowej, również w wypadkach dopuszczenia się po zwolnieniu ze służby.2.
Na emerytów nakłada się kary czasowego lub stałego zmniejszenia zaopatrzenia emerytalnego W rozmiarze, wskazanym w § 29 p. 7.§ 41.
1.
Zawieszenie pracownika w pełnieniu służby kończy się z chwilą wydania przez naczelnego dyrektora względnie przez władzę nadzorczą decyzji w sprawie dyscyplinarnej.2.
O ile jednak przyczyny, które spowodowały zawieszenie, odpadną wcześniej, należy zawieszenie uchylić niezwłocznie po ustaniu tych przyczyn.3.
Na czas trwania zawieszenia może. naczelny dyrektor ograniczyć uposażenie pracownika do połowy.§ 42.
1.
Jeżeli pracownik został skazany na jedną z kar, wymienionych w § 29 pod 3 do 7, czasu zawieszenia w służbie nie zalicza się do czasu służby, jak również nie wypłaca się pracownikowi wstrzymanej części uposażenia przez cały czas zawieszenia.2.
Jeżeli jednak nie nałożono na pracownika jednej z kar, wymienionych w § 29 pod 3 do 7, czas zawieszenia liczy się do czasu służby czynnej, a oprócz tego należy mu wypłacić część uposażenia, wstrzymaną przez cały czas zawieszenia.§ 43.
W razie śmierci obwinionego dochodzenie dyscyplinarne, bez względu na stadjum, w którem się znajduje, podlega umorzeniu, winno być jednak przeprowadzone na żądanie ustawowych spadkobierców zmarłego.§ 44.
1.
Pracownik może być przeniesiony ze względów służbowych do inne; miejscowości na stanowisko nie niższej grupy uposażenia za trzymiesięcznem "uprzedzeniem, względnie wcześniej w porozumieniu z pracownikiem. O ile pracownik pomimo trzymiesięcznego uprzedzenia nie zastosuje się do decyzji o przeniesieniu go do innej miejscowości, uważa się stosunek służbowy za rozwiązany przez pracownika z upływem trzech miesięcy od daty uprzedzenia o przeniesieniu.2.
Pracownik może być również delegowany czasowo poza miejsce stałej służby.3.
Przy przeniesieniach z urzędu należą się pracownikowi koszty przeniesienia według norm ustalonych w części II rozporządzenia niniejszego.4.
Przy przeniesieniach na prośbę pracownika przyznanie w całości lub w części kosztów przeniesienia zależy od uznania naczelnego dyrektora.5.
Naczelny dyrektor względnie inspektor wojewódzki zwolni pracownika, w związku z jego przeniesieniem na czas odpowiedni od pełnienia służby, uwzględniając przytem jego warunki osobiste i rodzinne.§ 45.
Stosunek służbowy między pracownikiem a Powszechnym Zakładem Ubezpieczeń Wzajemnych rozwiązuje się przez: 1. wypowiedzenie stosunku służbowego ze strony pracownika,
2. wypowiedzenie stosunku służbowego przez właściwą władzę, lub bez wypowiedzenia z powodu choroby (§ 17 ust. 3),
3. wydalenie w drodze dyscyplinarnej, względnie na skutek zastosowania § 38 rozporządzenia niniejszego,
4. śmierć pracownika.
§ 46.
1.
Pracownik może każdego czasu wypowiedzieć stosunek służbowy z zachowaniem jednomiesięcznego, a - o ile chodzi o naczelnego dyrektora, zastępcę naczelnego dyrektora i pracowników na stanowiskach kierowniczych, zaszeregowanych do grup uposażenia od I do V - trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia. Jedno, względnie trzymiesięczny termin wypowiedzenia powinien odpowiadać miesiącom kalendarzowym.2.
Pracownik zwolniony na własne żądanie przestaje korzystać ze świadczeń Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych z końcem miesiąca, w którym rozwiązano stosunek służbowy.3.
W jakich wypadkach pracownik, zwolniony na własną prośbę, ma prawo do zaopatrzenia emerytalnego, normują przepisy, zawarte w części III.§ 47.
1.
Poza przypadkami, wyszczególnione-mi w innych paragrafach rozporządzenia niniejszego, pracownik może być zwolniony ze służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych w każdym czasie, z zachowaniem następujących terminów wypowiedzenia: 1. 5 dla naczelnego dyrektora i zastępcy naczelnego dyrektora 12 mięsiesięcy, dla dyrektorów 6 miesięcy bez względu na ilość lat służby w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych,
2. dla pozostałych pracowników umysłowych 3 miesiące. Termin wypowiedzenia powinien odpowiadać miesiącom kalendarzowym.
2.
Pracownik, któremu wypowiedziano stosunek służbowy, otrzymuje uposażenie wraz z ewentualnem innemi świadczeniami do końca miesiąca, w którym następuje rozwiązanie stosunku służbowego.3.
Pracownik zwolniony otrzymuje odprawę, względnie zaopatrzenie emerytalne według zasad, ustalonych w części III rozporządzenia niniejszego.§ 48.
Pracownik, wydalony ze służby, otrzymuje uposażenie do końca miesiąca, w którym został wydalony.§ 49.
1.
W razie śmierci pracownika mają zastosowanie do wdowy i sierot po nim pozostałych przepisy części III.2.
Uposażenie należy się do końca miesiąca, w którym śmierć nastąpiła.:§ 50.
Pracownicy winni przed zwolnieniem oddać swe czynności w należytym porządku następcy, zwrócić pobrane zaliczki, legitymacje oraz inne dokumenty służące do wykonywania uprawnień służbowych. Dopiero po zupełnem uregulowaniu tych spraw może pracownik otrzymać odprawą, względnie zaopatrzenie emerytalne, oraz odpis wykazu stanu służby.§ 51.
1.
Nieusprawiedliwione samowolne porzucenie służby przez pracownika pociąga za sobą zwolnienie ze służby bez postępowania dyscyplinarnego oraz utratę wszelkich praw, wynikających ze stosunku służbowego.2.
Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych ma prawo żądać zwrotu naprzód wypłaconego uposażenia, sięgającego poza dzień porzucenia służby, jako też żądać, aby pracownik dopełnił wobec Powszechnego Zakładu. Ubezpieczeń Wzajemnych wszystkich obowiązków, przewidzianych na wypadek rozwiązania stosunku służbowego.§ 52.
Pracownik zostanie wydalony ze służby z utratą wszelkich praw, jeżeli okaże się, że przyjęcie do służby uzyskał na podstawie dokumentów fałszywych lub nieważnych, albo przez zatajenie lub niezgodne z prawdą przedstawienie okoliczności, stanowiących przeszkodę do przyjęcia na służbę.1 § 9 ust. 2 skreślony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1930 r. (Dz.U.30.4.31) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1930 r.
2 § 9 ust 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1930 r. (Dz.U.30.4.31) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1930 r.
3 § 17 ust. 5 skreślony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1930 r. (Dz.U.30.4.31) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1930 r.
4 § 26 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1930 r. (Dz.U.30.4.31) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1930 r.
5 § 47 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1930 r. (Dz.U.30.4.31) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1930 r.