Tytuł 3 - POMOCNICZE SIŁY NAUKOWE. - Stosunek służbowy profesorów państwowych szkół akademickich i pomocniczych sił naukowych tych szkół.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.76.551 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 30 września 1953 r.

TYTUŁ  III.

POMOCNICZE SIŁY NAUKOWE.

Pomocniczemi siłami naukowemi są adjunkci, kustosze, konstruktorzy (instruktorzy), prosektorzy, obserwatorzy, asystenci starsi, asystenci młodsi (demonstratorzy, elewi) i zastępcy asystentów.

Art. 92.  9 Pomocnicze siły naukowe mianuje i zwalnia rektor na wniosek rady wydziałowej.

Adjunkci, kustosze, konstruktorzy (instruktorzy), prosektorzy i obserwatorzy są mianowani każdorazowo na okres trzyletni; stałą nominację mogą otrzymać za zgodą Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego najwcześniej po 6 latach nieprzerwanej służby w tym charakterze.

Jeżeli do lat 9 nie uzyskają stałej nominacji, nominacja ich nie może być ponowiona.

Stanowisk tych nie można łączyć z innemi stanowiskami w służbie państwowej o charakterze publiczno - prawnym.

Do czasu, wymaganego do stałej nominacji, Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zaliczyć czas służby w charakterze starszego asystenta do trzech lat, jeżeli służba ta poprzedzała bezpośrednio nominację na dane stanowisko.

Asystenci starsi są mianowani każdorazowo na jeden rok lub dwa lata; nominacja może być ponawiana przez lat 6, a jeżeli asystent starszy otrzymał tytuł docenta, przez lat 10.

W przypadkach wyjątkowych na wniosek rady wydziałowej Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zezwolić na dalsze mianowanie asystenta starszego, najwyżej jednak na lat 6, asystentów zaś, posiadających tytuł docenta, bez ograniczenia czasu lub na stałe.

Warunkami nominacji adjunktów, kustoszów, konstruktorów (instruktorów), prosektorów, obserwatorów i asystentów starszych są: posiadanie co najmniej niższego stopnia naukowego, obywatelstwo polskie, nieskazitelna przeszłość i zdolność do działań prawnych.

Pismo nominacyjne podpisuje rektor. Wymienia ono stanowisko służbowe, nazwę szkoły akademickiej oraz katedry lub zakładu, minimalny wymiar zajęcia tygodniowego i okres, na który nominacja obowiązuje.

Wymiar minimalny obowiązków pomocniczych sił naukowych określa Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Objęcie obowiązków następuje w dniu wyznaczonym w związku z nominacją.

W razie niezgłoszenia się nominata w terminie oznaczonym i nieusprawiedliwienia zwłoki w ciągu dalszych dni 15, mianowanie traci ważność, co zostaje przez rektora pisemnie stwierdzone.

Datę objęcia obowiązków rektor stwierdza na piśmie nominacyjnem i zarządza zanotowanie jej w aktach personalnych.

Czas służby pomocniczych sił naukowych liczy się przy pierwszej nominacji od dnia rzeczywistego objęcia służby, a w razie zamianowania osoby, będącej w dniu nominacji w innej służbie państwowej, - od dnia zwolnienia od poprzednich obowiązków służbowych. Sposób obliczania czasu służby pod względem praw emerytalnych określają przepisy emerytalne.

Czas służby w charakterze pomocniczej siły naukowej, z wyjątkiem służby w charakterze asystenta młodszego i zastępcy asystenta, zalicza się do czasu służby i wysługi emerytalnej w razie zamianowania na stałe, jako też w razie bezpośredniego przejścia do innej służby państwowej o charakterze publiczno - prawnym, unormowanej innemi przepisami; w przypadku zaś przerwy właściwa władza naczelna może zaliczyć całkowicie lub częściowo czas służby przed przerwą.

Pomocnicze siły naukowe składają na ręce rektora przy pierwszej nominacji oraz przy ponownej nominacji po przerwie przyrzeczenie służbowe, po nominacji zaś na stałe ślubowanie.

Tekst przyrzeczenia i ślubowania ustali rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Do pomocniczych sił naukowych, z wyjątkiem pełniących obowiązki na podstawie umowy, mają analogiczne zastosowanie postanowienia, dotyczące prowadzenia wykazów służbowych dla profesorów.

Dla pomocniczych sił naukowych z wyjątkiem asystentów młodszych i zastępców asystentów prowadzi się listy kwalifikacyjne, obejmujące oceny kwalifikacyjne. Oceny kwalifikacyjne sporządzane są corocznie z końcem roku kalendarzowego przez osoby powołane do wykonywania nadzoru służbowego.

Stopnie oceny kwalifikacyjnej są następujące: dobra, dostateczna, niedostateczna.

Przepisy o sposobie kwalifikowania ustala Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.

Władza winna zainteresowanego zawiadomić o otrzymaniu przezeń oceny niedostatecznej.

Otrzymanie dwukrotnie oceny niedostatecznej w okresie trzyletnim powoduje rozwiązanie stosunku służbowego przy zastosowaniu postanowień ustawy emerytalnej.

Pomocnicze siły naukowe obowiązane są być pomocnemi profesorom w prowadzeniu pracy naukowej, pedagogicznej i administracyjnej.

Pomocnicze siły naukowe obowiązane są:

1)
wypełniać polecenia służbowe profesorów, którym podlegają;
2)
w służbie i poza służbą strzec powagi swego stanowiska i unikać wszystkiego, co mogłoby obniżyć godność ich stanowiska i zaufanie, którego ono wymaga;
3)
wszelkie prośby, przedstawienia i zażalenia w sprawach służbowych, przesyłać na ręce profesora, któremu służbowo podlegają;
4)
uzyskiwać za zgodą profesora, któremu służbowo podlegają, zezwolenie dziekana na wszelkie płatne zajęcia uboczne;
5)
wypełniać obowiązki, określone w regulaminach poszczególnych zakładów szkół akademickich.

Art. 14 stosuje się także do pomocniczych sił naukowych z tą zmianą, że doniesienie winno być skierowane do profesora, któremu pomocnicza siła naukowa podlega.

Nieobecność w służbie z powodu choroby dłuższa niż 6 miesięcy powoduje zwolnienie z obowiązków. Dla sił pomocniczych, mianowanych na stałe, okres ten wynosi jeden rok, przyczem przy zwolnieniu zachowują one nabyte prawa emerytalne.

Przy obliczaniu 6-miesięcznego względnie rocznego czasu trwania choroby mają analogiczne zastosowanie przepisy art. 18 ust. 4.

Pomocnicze siły naukowe mają prawo do urlopu wypoczynkowego w okresie wakacyjnym w wymiarze od 4 do 6 tygodni w czasie, ustalonym przez profesora.

Poza urlopem wypoczynkowym może być pomocniczej sile naukowej udzielony urlop:

a)
dla poratowania zdrowia,
b)
dla załatwienia spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych,
c)
dla celów naukowych.

Urlopu do 8 dni w ciągu jednego roku akademickiego udziela właściwy profesor, powyżej tego okresu czasu do dni 14 - dziekan na wniosek właściwego profesora, powyżej ostatniego okresu czasu do dni 30 - rektor na wniosek dziekana, wreszcie powyżej 30 dni w ciągu jednego roku akademickiego - Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na wniosek rady wydziałowej.

Urlop dla poratowania zdrowia lub dla załatwienia spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych nie może być udzielony na okres dłuższy niż jeden rok, przyczem urlop dla poratowania zdrowia może być płatny do 6 miesięcy, dla załatwienia spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych do miesiąca. Za dalszy czas trwania urlopu wstrzymuje się uposażenie służbowe.

Przy obliczaniu sześciomiesięcznego względnie jednomiesięcznego czasu trwania urlopu mają analogiczne zastosowanie przepisy art. 18 ust. 4.

(skreślony).

Rozwiązanie stosunku służbowego prowizorycznej pomocniczej siły naukowej następuje z upływem terminu w piśmie nominacyjnem określonego (art. 96). Nadto rektor może rozwiązać stosunek służbowy przed powyższym terminem za trzymiesięcznem wypowiedzeniem na wniosek rady wydziałowej.

Jeżeli wskutek zmian w organizacji szkoły akademickiej niema możności zatrudnienia nadal pomocniczej siły naukowej, mianowanej na stałe, lub jeżeli zajdą okoliczności, niepozwalające ze względu na dobro szkoły na pozostawienie takiej siły pomocniczej na danem stanowisku, ani na dalsze zatrudnienie jej na innem odpowiedniem stanowisku w szkołach akademickich, Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może przenieść ją w stan nieczynny.

Pomocnicza siła naukowa, przeniesiona w stan nieczynny, zatrzymuje pełne uposażenie służbowe i okres ten liczy się do wymiaru emerytury.

Jeżeli w przeciągu 6-ciu miesięcy nie nastąpi powołanie do czynnej służby, należy pomocniczą siłę naukową zwolnić ze służby państwowej przy zastosowaniu odnośnych przepisów emerytalnych.

Przepisy art. 26 i 27 stosują się analogicznie do pomocniczych sił naukowych z tą zmianą, że przyjęcie zgłoszenia należy do rektora.

Za mniejsze uchybienia obowiązkom rektor wymierza pomocniczym siłom naukowym karę porządkową upomnienia.

Cięższe naruszenia obowiązków służbowych pomocniczych sił naukowych pociągają za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną.

Karami dyscyplinarnemi są:

1)
nagana,
2) 11
(skreślony),
3)
oduczenie lat służby od roku do 3 lat,
4)
przeniesienie mianowanej na stałe pomocniczej siły naukowej w stan spoczynku z umniejszeniem uposażenia najwyżej o 50%,
5)
wydalenie ze służby.

Art. 29, 30, 32, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 43, 45, 46, 47, 48 ust. 2 oraz 49 do 88 stosują się dosłownie lub analogicznie w sprawach dotyczących adjunktów, kustoszów, konstruktorów (instruktorów), projektorów, obserwatorów i asystentów starszych w służbie czynnej, w stanie nieczynnym i w stanie spoczynku.

Do pomocniczych sił naukowych, przeniesionych w stan nieczynny, stosuje się kary dyscyplinarne, przewidziane w art. 37.

Do orzekania w sprawach dyscyplinarnych pomocniczych sił naukowych powołane są oddzielne komisje dyscyplinarne w poszczególnych szkołach akademickich.

Członków komisji powołuje senat na okres trzyletni z pośród profesorów i pomocniczych sił naukowych odnośnej szkoły. Senat wyznacza z pośród członków, będących profesorami, przewodniczącego i jego zastępcę. Komisje obradują i orzekają w kompletach, złożonych z trzech osób i tworzonych przez przewodniczącego dla każdej sprawy w ten sposób, aby jeden z członków pochodził z pośród pomocniczych sił naukowych.

Rzecznika dyscyplinarnego powołuje senat z pośród profesorów na lat 3.

Drugą instancją w sprawach dyscyplinarnych pomocniczych sił naukowych jest senat.

Postanowieniom art. 92 - 100 oraz 105 - 114 nie podlegają pełniący obowiązki na podstawie umowy adjunkci, kustosze, konstruktorzy (instruktorzy), prosektorzy, obserwatorzy i asystenci starsi, a nadto wszyscy asystenci młodsi (demonstratorzy i elewi) i zastępcy asystentów.

Asystenci młodsi (demonstratorzy i elewi) oraz zastępcy asystentów powoływani są wyłącznie na podstawę umowy.

Warunkiem powołania asystenta młodszego (demonstratora i elewa) jest w zasadzie posiadanie dyplomu niższego stopnia naukowego.

Wyjątkowo na wniosek rady wydziałowej na asystenta młodszego może być powołany student w ostatnich latach studjów lub absolwent.

Warunkiem powołania na zastępcę asystenta jest ukończenie co najmniej 3 lat studjów.

Umowę zawiera się na okres roku akademickiego lub na krótszy okres czasu.

Stosunek umowny asystenta młodszego może trwać najwyżej 3 lata, zastępcy asystenta - najwyżej dwa lata.

W przypadkach wyjątkowych na wniosek rady wydziałowej Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zezwolić na przedłużenie stosunku umownego najwyżej na dalsze dwa lata tym asystentom młodszym, którzy posiadają wyższy stopień naukowy.

Umowa powinna zawierać:

1)
stanowisko służbowe, nazwę szkoły akademickiej oraz katedry lub zakładu, minimalny wymiar zajęcia tygodniowego i okres, na który umowa obowiązuje,
2)
zakres obowiązków, określonych analogicznie do art. 103 i 104,
3)
wymiar wynagrodzenia lub powołanie się na przepisy normujące wynagrodzenie,
4)
postanowienie, że w razie naruszenia obowiązków rektor ma prawo natychmiastowego rozwiązania stosunku służbowego bez prawa do odszkodowania.

Umowę podpisuje dziekan.

9 Art. 92:

- zmieniony przez art. 2 pkt 4 dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. o zmianie przepisów dotyczących szkół akademickich i stosunku służbowego profesorów i pomocniczych sił naukowych tych szkół (Dz.U.45.56.313) z dniem 16 grudnia 1945 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 4 dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. o zmianie przepisów dotyczących szkół akademickich i stosunku służbowego profesorów i pomocniczych sił naukowych tych szkół (Dz.U.45.56.313) z dniem 30 października 1947 r.

10 Art. 107 skreślony przez art. 1 rozporządzenie z dnia 28 października 1933 r. (Dz.U.33.85.659) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 1 lutego 1934 r.
11 Art. 112 pkt 2 skreślony przez art. 1 rozporządzenie z dnia 28 października 1933 r. (Dz.U.33.85.659) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 1 lutego 1934 r.