Część 3 - Prawa pracowników. - Stosunek służbowy pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
Dz.U.1932.86.736 t.j.
Akt utracił mocCZĘŚĆ III.
Prawa pracowników.
Prawa pracowników.
Do czasu wydania norm uposażenia (wynagrodzenia) pracowników (art. 27 rozporządzienia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r.) Minister Komunikacji władny będzie ustalać uprawnienia pracowników do otrzymywania specjalnych dodatków, uzasadnionych szczególnemi właściwościami służby, do należności za podróże służbowe, delegacie i przeniesienia, do otrzymywania odzieży służbowej i po cenach ulgowych, zaliczek na uposażenie lub wynagrodzenie, wreszcie uprawnienia pracowników oraz ich rodzin do korzystania z bezpłatnych lub ulgowych przejazdów i przewozów.
Pracownik i jego najbliższa rodzina mają prawo do opieki lekarskiej i środków leczniczych w zakresie, który usłali rozporządzenie Ministra Komunikacji w porozumieniu z Ministrami Skarbu oraz Pracy i Opieki Społecznej.
Uposażenie lub wynagrodzenie pracownika ulega w tych samych granicach zajęciu na podstawie prawomocnego orzeczenia administracyjnego, określonego w § 37, z tem zastrzeżeniem, że w razie zbiegu zapowiedzeń i zajęć należności P. K. P. z tytułu zwrotu szkody mają pierwszeństwo przed innemi roszczeniami i konkurują tylko z alimentami.
Uposażenie lub wynagrodzenie pracownika ulega zapowiedzeniu i zajęciu sądowemu za alimenty do wysokości dwóch piątych części uposażenia lub wynagrodzenia, przyczem pozostałe trzy piąte części wolne są od wszelkich zapowiedzeń i zajęć.
Przy zbiegu zapowiedzeń za alimenty i za inne należności lub długi, jedna piąta część uposażenia lub wynagrodzenia pracownika staje się przedmiotem stosunkowego podziału zarówno na alimenty, jak na inne należności lub długi, dalszą zaś jedną piątą część przekazuje się wyłącznie na zaspokojenie samych tylko alimentów, o ileby pierwsza piąta część na nie, przy zbiegu 'innych wierzytelności, nie wystarczała.
Potrąceń, wymienionych w p. 1, 3 i 4 dokonywać wolno z tem ograniczeniem, że nie mogą one łącznie z. zajęciami administracyjnemi oraz z zapowiedzeniami i zajęciami sądowemi (§ 44) przewyższać połowy uposażenia lub wynagrodzenia, przypadającego do wypłaty.
Posunięcie pracownika ze stanowiska niższego na wyższe następuje według uznania właściwej władzy, która przy obsadzaniu wakansu bierze pod uwagę przedewszystkiem kwalifikacje służbowe, wymagane na dań e stanowisko, przy równych zaś kwalifikacjach starszeństwo służbowe (§ 13).
Posunięcie pracownika z niższego na wyższe stanowisko jest wykluczone:
Pracownik nieetatowy pobiera pełne wynagrodzenie w czasie choroby, spowodowanej wypadkiem doznanym w służbie bez własnej winy.
Władza przełożona może jednak, według swego uznania, przyznać na ten czas. rodzinie pracownika etatowego pewien zasiłek na utrzymanie, nie przekraczający jednak połowy uposażenia pracownika.
Ponadto w przypadkach, wymienianych w § 35 p. 1 i 2, należy się pracownikowi zwrot kosztów przesiedlenia w wysokości ustalanej w osobnych przepisach (§ 42).
Jeżeli pracownik, przeniesiony z urzędu lub w drodze konkursu, musi z powodu braku mieszkania w nowej siedzibie służbowej prowadzić podwójne gospodarstwo, wówczas władza przełożona, po stwierdzeniu powyższych okoliczności, przyznaje mu stosowne odszkodowanie, nie przewyższające jednak połowy normalnych diet i nie na czas dłuższy, niż na przeciąg jednego roku.
Odszkodowanie, o którem mowa w ust. 3. nie przysługuje pracownikowi za czas urlopu wypoczynkowego lub zdrowotnego, ćwiczeń wojskowych, zawieszenia w służbie, nieusprawiedliwionej nieobecności na służbie, za dnie, za które należą się pracownikowi całe diety z tytułu podróży służbowych bądź delegacyj, wreszcie w przypadkach przeniesienia w wykonaniu orzeczenia dyscyplinarnego (§ 66 p. 3 i 5).
A. pracownicy umysłowo pracujący:
B. inni pracownicy:
Urlop wypoczynkowy w wymiarze określonym pod A. przysługuje również pracownikom pełniącym inną służbę, jeśli ona wyczerpuje szczególnie system nerwowy.
Osobne przepisy, wydane przez Ministra Komunikacji, określą kategorje pracowników umysłowo pracujących oraz pracowników wymienionych w poprzednim ustępie.
Ze względów służbowych, niecierpiących zwłoki, może władza wstrzymać pracownikowi rozpoczęcie udzielonego urlopu wypoczynkowego lub odwołać go z urlopu; z chwilą gdy te względy ustaną, należy mu umożliwić rozpoczęcie lub dalsze korzystanie z urlopu oraz zwrócić udowodnione koszty, spowodowane nieprzewidzianem odwołaniem z urlop.
Jeżeli pracownik z polecania władzy służbowej nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego w całości lub części, należy mu się za każdy dzień niewykorzystanego urlopu odszkodowanie, w wysokości połowy normalnej diety.
Da wymiaru urlopu wypoczynkowego nie wlicza się przerw w służbie spowodowanych chorobą, nieszczęśliwym wypadkiem, odosobnieniem (§ 50) zaraz ćwiczeniami wojskowemi.
Pracownik może otrzymać także urlop dla załatwienia ważnych spraw osobistych i rodzinnych w najwyższym rocznym wymiarze siedmiu dni. Urlopu przekraczającego tem wymiar można pracownikowi udzielić tylko na poczet przysługującego mu urlopu wypoczynkowego.
Okresu trwania takiego urlopu nie wlicza się do czasu służby.
Minister Komunikacji może udzielić urlopu i ma czas dłuższy, jeśli to jest posiadane z ważnych względów publicznych.
Czas sprawowania mandatu do ciała ustawodawczego zalicza się całkowicie do czasu służby na P. K. P.
Działalność pracownika w czasie i z powodu wykonywania tego mandatu nie może pociągać dla niego żadnych represyj służbowych.
Uposażenie lub wynagrodzenie, wstrzymane w myśl ust. 1, należy się pracownikowi od dnia rzeczywistego ponownego objęcia służby.
Niezgłoszenie się pracownika do objęcia służby na P. K. P. tez usprawiedliwionej przyczyny w ciągu czternastu dni po wygaśnięciu mandatu uważa się za dobrowolne wystąpienie ze służby.