Część 1 - Postanowienia ogólne. - Stosunek służbowy pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
Dziennik Ustaw
Dz.U.1934.4.23
Akt utracił moc Wersja od: 16 stycznia 1934 r.
Część I.
Postanowienia ogólne.
Postanowienia ogólne.
§ 1.
(1)
Rozporządzenie niniejsze normuje stosunek służbowy pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe", nazywanego w dalszym ciągu niniejszego rozporządzenia "P. K. P.": 1)
mianowanych na stanowiska etatowe i zwanych pracownikami etatowymi, 2)
zaliczonych w poczet pracowników, wykonywujących stałe zajęcia służbowe i zwanych pracownikami stałymi, 3)
odbywających służbę przygotowawczą na stanowiska etatowe i zwanych praktykantami.(2)
W postanowieniach wspólnych dla wszystkich kategoryj pracowników nazywa się w dalszym ciągu niniejszego rozporządzenia pracowników etatowych, stałych i praktykantów pracownikami.§ 2.
(1)
Stanowiska etatowe, stałe zajęcia służbowe, przywiązane do stanowisk tytuły służbowe i do stałych zajęć nazwy służbowe w przedsiębiorstwie "P. K. P.", określa Minister Komunikacji.(2)
Jeśli w poszczególnych przypadkach nie postanowiono inaczej, rozumie się przez wyrażenie "stanowisko", używane w dalszym ciągu niniejszego rozporządzenia w postanowieniach wspólnych dla wszystkich kategoryj pracowników, również i stałe zajęcie służbowe pracowników stałych oraz służbę przygotowawczą praktykantów.§ 3.
Stosunek służbowy pracowników, objętych niniejszem rozporządzeniem, jest publiczno-prawny; może on być zmieniony, zawieszony lub rozwiązany wyłącznie na podstawie przepisów prawa publicznego, a w szczególności postanowień niniejszego rozporządzenia.§ 4.
(1)
Nadanie charakteru pracownika etatowego następuje przez mianowanie, nadanie charakteru pracownika stałego-przez zaliczenie w poczet pracowników stałych, nadanie zaś charakteru praktykanta - przez przyjęcie do służby przygotowawczej na stanowisko etatowe.(2)
Władza, która mianuje lub zalicza pracownika, oznacza w piśmie o mianowaniu stanowisko, grupę uposażenia i termin ważności mianowania, w piśmie zaś o zaliczeniu kategorję płacy i termin ważności zaliczenia.(3)
Władza, która przyjmuje praktykanta, oznacza w piśmie o przyjęciu stanowisko, na które przyjęty ma odbyć służbę przygotowawczą, termin zgłoszenia się do służby oraz grupę uposażenia, jeśli praktykant będzie je otrzymywał w czasie służby przygotowawczej (§ 9).§ 5.
(1)
Właściwa władza mianuje pracowników na stanowiska etatowe, zalicza w poczet pracowników, wykonywujących stałe zajęcia służbowe i wyznacza pracowników stałych do zajęć innego rodzaju, biorąc pod uwagę wymagane kwalifikacje i przygotowanie służbowe kandydatów.(2)
Mianowanie pracownika etatowego na wyższe stanowisko lub wyznaczenie pracownika stałego do zajęcia wyższego rodzaju może nastąpić bez zmiany uposażenia albo z jednoczesnem przyznaniem wyższego uposażenia.(3)
Minister Komunikacji ustala stosunek hierarchiczny stanowisk służbowych.§ 6.
(1)
Ogólne warunki mianowania pracownikiem etatowym, zaliczenia w poczet pracowników stałych lub przyjęcia w charakterze praktykanta są następujące: 1)
obywatelstwo polskie; do obywateli Wolnego Miasta Gdańska stosuje się postanowienia obowiązujących traktatów i umów; 2)
zdolność do działań prawnych; 3)
nieposzlakowana przeszłość (§ 7); 4)
nieprzekroczony 30 rok życia; 5)
zdolność fizyczna, wymagana na stanowisku, na które mianuje się (zalicza, przyjmuje) pracownika; 6)
znajomość języka polskiego w mowie i piśmie, tudzież wykształcenie i rodzaj wiadomości lub praktyki zawodowej, wymaganych w danych działach służby lub na danych stanowiskach; 7)
dopełnienie obowiązku czynnej służby wojskowej.(2)
Warunek nieprzekroczenia 30 roku życia nie jest wymagany, jeśli pracownik bezpośrednio przed mianowaniem (zaliczeniem, przyjęciem) pozostawał w służbie państwowej lub kolejowej, do której wstąpił przed ukończeniem 30 roku życia. Pracownik stały może być mianowany pracownikiem etatowym bez względu na wiek.(3)
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od warunków, wymienionych w ust. (1) pkt 4), 6) i 7).§ 7.
(1)
W myśl § 6 ust. (1) pkt. 3) nie mogą być mianowane pracownikami etatowymi, zaliczane w poczet pracowników stałych ani przyjmowane w charakterze praktykantów: 1)
osoby, skazane wyrokiem sądu karnego na dodatkową karę utraty praw publicznych; 2)
osoby, skazane wyrokiem sądu karnego za przestępstwa popełnione z chęci zysku lub z innych niskich pobudek; 3)
osoby, wydalone ze służby kolejowej lub innej służby państwowej albo ze służby samorządowej.(2)
Osoba, przeciw której toczy się postępowanie karno-sądowe za przestępstwa, popełnione z chęci zysku lub z innych niskich pobudek, postępowanie upadłościowe lub postępowanie o pozbawienie własnej woli, nie może być w czasie powyższego postępowania mianowaną pracownikiem etatowym, zaliczoną w poczet pracowników stałych ani przyjętą w charakterze praktykanta.(3)
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od zasady, wymienionej w ust. (1) pkt. 2) i 3).§ 8.
(1)
Poza ogólnemi warunkami, wymienionemi w §§ 6 i 7 mianowanie pracownikiem etatowym lub zaliczenie w poczet pracowników stałych zależy od odbycia co najmniej jednorocznej służby przygotowawczej i złożenia egzaminu, przewidzianego w osobnych przepisach (§ 10).(2)
Zwolnienie częściowe lub całkowite od egzaminów, jako też od służby przygotowawczej, może nastąpić za osobnem zezwoleniem Ministra Komunikacji.§ 9.
(1)
Praktykanci mogą być przyjmowani na płatną lub bezpłatną służbę przygotowawczą.(2)
Okres bezpłatnej służby przygotowawczej nie może przekraczać jednego roku.(3)
Odbycie służby przygotowawczej nie daje praktykantowi prawa do żądania, żeby go mianowano pracownikiem etatowym.§ 10.
Minister Komunikacji wydaje szczegółowe przepisy o mianowaniu na stanowiska etatowe, zaliczaniu w poczet pracowników wykonywujących stałe zajęcia służbowe i przyjęciu na służbę przygotowawczą, oraz o zdolności fizycznej, wykształceniu i rodzaju wiadomości lub praktyki zawodowej, wymaganych od pracowników przy mianowaniu, zaliczeniu i przy przyjęciu na praktykę. Minister Komunikacji określa także czas i program służby przygotowawczej oraz egzaminy, wymagane w danym dziale służby.§ 11.
(1)
Pracownik powinien objąć służbę w terminie, wyznaczonym przez tę władzę, która go mianowała, zaliczyła lub przyjęła na służbę.(2)
Mianowanie, zaliczenie lub przyjęcie jest nieważne, jeśli pracownik w ciągu czternastu dni po wyznaczonym terminie, nie objął służby i nie usprawiedliwił zwłoki.§ 12.
(1)
Pracownik, mianowany etatowym lub zaliczony w poczet pracowników stałych, składa wobec właściwego zwierzchnika przysięgę służbową, praktykant zaś przed objęciem służby - przyrzeczenie służbowe.(2)
Minister Komunikacji ustala brzmienie i sposób składania przysięgi służbowej i przyrzeczenia służbowego.(3)
Odmowa złożenia przysięgi służbowej lub przyrzeczenia pociąga za sobą unieważnienie mianowania, zaliczenia lub przyjęcia.§ 13.
(1)
Niedopuszczalne jest zatrudnianie pracownika w taki sposób, żeby wchodził w stosunek bezpośredniego zwierzchnika lub podwładnego do swego małżonka, krewnego wstępnego lub zstępnego, do przysposobionego lub przysposabiającego bądź też krewnego w linii bocznej do czwartego stopnia pokrewieństwa albo powinowatego do trzeciego stopnia powinowactwa włącznie.(2)
Pracownicy kasowych i gospodarczych jednostek służbowych P. K. P. nie mogą pozostawać w stosunkach rodzinnych, wymienionych w poprzednim ustępie, do osób zatrudnionych w nadzorczych jednostkach rachuby i kontroli.(3)
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od postanowień wymienionych w ustępie 1) i 2).§ 14.
(1)
Czas służby liczy się od dnia jej objęcia.(2)
Do czasu służby nie wlicza się okresów powyżej 30 dni, za które pracownikowi nie przysługuje uposażenie, chyba że rozporządzenie niniejsze w poszczególnych postanowieniach stanowi inaczej.(3)
Minister Komunikacji określa warunki zaliczania pracownikom do czasu służby na P. K. P. czasu służby państwowej, wojskowej, samorządowej lub pracy zawodowej.§ 15.
Minister Komunikacji ustala zasady prowadzenia ewidencji i statystyki pracowników P. K. P.§ 16.
(1)
Dla oceny kwalifikacyj służbowych pracownicy podlegają kwalifikowaniu.(2)
Ocena kwalifikacyjna składa się z opinji co najmniej dwóch zwierzchników służbowych, powołanych do wykonywania nadzoru służbowego.(3)
Ustanawia się następujące stopnie oceny kwalifikacyjnej:dobry, dostateczny, niedostateczny.
(4)
O niedostatecznej ocenie kwalifikacyjnej zawiadamia się pracownika na piśmie.(5)
Od oceny kwalifikacyjnej niema odwołania.(6)
Słuszność oceny kwalifikacyjnej niedostatecznej sprawdza się z urzędu przez dochodzenie służbowe.(7)
Sposób, terminy kwalifikowania, oraz wyznaczanie zwierzchników służbowych, powołanych do kwalifikowania, postępowanie przy sprawdzaniu niedostatecznej oceny kwalifikacyjnej, jak również stanowiska, na których pracownicy podlegają kwalifikowaniu, określają przepisy, wydawane przez Ministra Komunikacji.§ 17.
(1)
Doręczenie decyzyj (orzeczeń i zarządzeń) w sprawach wynikłych z niniejszego rozporządzenia, jest ważne i powoduje bieg terminów, jeżeli nastąpiło do rąk pracownika, jego pełnomocnika, w razie zaś nieobecności pracownika na służbie lub w domu oraz nieustanowienia pełnomocnika - zastępczo do rąk jego dorosłego domownika.(2)
Decyzje, od których służy pracownikowi prawo odwołania (§ 18), doręcza się za pokwitowaniem.(3)
Odmowa przyjęcia decyzji przez pracownika jest równoznaczną z doręczeniem.(4)
Jeżeli nieznane jest miejsce pobytu pracownika, który nie ustanowił pełnomocnika, albo też gdy pełnomocnik lub domownik odmawia przyjęcia pisma, zawierającego decyzję, wówczas obwieszcza się je przez wywieszenie w widocznem miejscu w urzędzie, do którego personelu należy pracownik. Doręczenie uważa się za dokonane po upływie siedmiu dni od dnia wywieszenia pisma.§ 18.
(1)
Jeżeli rozporządzenie niniejsze inaczej nie postanawia, pracownik może od decyzji w sprawach, wynikłych z niniejszego rozporządzenia, wnieść drogą służbową (§ 21) odwołanie na piśmie do władzy wyższej, której orzeczenie jest ostateczne.(2)
Odwołanie należy wnieść w terminie czternastodniowym.(3)
Bieg terminu rozpoczyna się z dniem następującym po dniu doręczenia decyzji. Niedziele i święta ustawowe nie wstrzymują ani rozpoczęcia, ani biegu terminów. Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy z kolei dzień powszedni.(4)
Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo, zawierające odwołanie, w urzędzie pocztowym lub telegraficznym na obszarze Państwa albo Wolnego Miasta Gdańska.(5)
W razie niezachowania terminu wniesienia odwołania władza odwoławcza może na prośbę pracownika przywrócić termin, jeżeli pracownik udowodni, że niezachowanie terminu nastąpiło bez jego winy, z powodu przeszkód nie do przezwyciężenia.(6)
Prośbę o przywrócenie terminu może pracownik wnieść wraz z odwołaniem w terminie siedmiodniowym od ustania przeszkody. Nieuwzględnienia takiej prośby nie można zaskarżyć.(7)
Jeśli rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi (§ 66 ust. (2) ) odwołanie nie ma mocy odraczającej.