Art. 6. - Stan wyjątkowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.32.307

Akt utracił moc

Wersja od: 19 marca 1928 r.

Art.  6.

W razie czasowego zawieszenia prawa wolności osobistej:

1. władze administracji ogólnej mogą bez polecenia władz sądowych osoby zagrażające bezpieczeństwu Państwa lub porządkowi publicznemu:

a) poddać rewizji osobistej i aresztowaniu z prawem przytrzymania w areszcie do dni 8-miu, a w sprawach należących do orzecznictwa karno-administracyjnego zarządzić jako środek zapobiegawczy zaaresztowanie na czas nie dłuższy, niż dwa miesiące;

b) przytrzymać na okres nie dłuższy, niż trzy miesiące, w miejscach nieprzeznaczonych dla osób skazanych lub aresztowanych z powodu przestępstw (internowanie). Osoby internowane podlegać mogą jedynie ograniczeniom koniecznym ze względu na cel przytrzymania;

c) nakazać im zamieszkanie na okres nie dłuższy, niż sześć miesięcy, na oznaczonym obszarze lub w pewnej miejscowości z równoczesnym zakazem opuszczenia obszaru wyznaczonego (konfinowanie). Osoby konfinowane obowiązane są stosować się do wszelkich innych określonych przez władzę ograniczeń (nakazów, zakazów);

d) wydalić je z obszaru, objętego stanem wyjątkowym, lub z jego części z zakazem powrotu.

Miejsce przytrzymania i zamieszkania, wskazane na zasadzie p. b i c, może być położone na obszarze stanu wyjątkowego lub poza nim.

Internowanie wolno zarządzić tylko wówczas, jeżeli cel zabezpieczenia nie da się osiągnąć przez konfinowanie, albo jeśli konfinowany narusza obowiązki z konfinowania wynikające. Wydalonego wolno konfinować lub internować, a konfinowanego internować także wówczas, jeśli z okoliczności później ujawnionych lub z następnego zachowania się odnośnej osoby wynika, że wydane zarządzenie nie jest wystarczające.

Internowanie i konfinowanie na okres do dni 30 zarządca powiatowa władza administracji ogólnej, na okres zaś dłuższy-wojewódzka władza administracji ogólnej. Powiatowa władza administracji ogólnej winna w przeciągu dni 10 po wydaniu decyzji przekazać akta sprawy wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, która zadecyduje o dalszem trwaniu internowania lub konfinowania, albo o zwolnieniu od tych zarządzeń w ten sposób, aby interesowany był powiadomiony o decyzji przed upływem wspomnianego 30-dniowego terminu;

2. względem osób, oskarżonych (obwinionych) o popełnienie na obszarze stanu wyjątkowego zbrodni lub występku, będzie stosowane, jako środek zapobiegawczy, zaaresztowanie, które wolno uchylić tylko za kaucją lub poręczeniem i tylko za zgodą prokuratora.

W sprawach o wykroczenia wolno stosować wszelkie środki zapobiegawcze na tych zasadach, które według ustaw postępowania karnego mają zastosowanie w sprawach o zbrodnie.