Rozdział 3 - Sposoby dziennego oznakowania przeszkodowego - Sposób zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.130.1193

Akt utracił moc

Wersja od: 3 lutego 2006 r.

Rozdział  3

Sposoby dziennego oznakowania przeszkodowego

§ 16. Przeszkoda lotnicza, której rzut na dowolną płaszczyznę pionową wynosi poniżej 1,5 m w obu wymiarach, powinna być oznakowana jednym kolorem, pomarańczowym lub czerwonym, a w przypadku zlewania się tych kolorów z tłem, innym kolorem kontrastującym z tłem.

§  17.

1. Przeszkoda lotnicza o wymiarach 1,5 m lub więcej i powierzchniach, których rzut na dowolną płaszczyznę pionową wykazuje proporcje wymiarów pionowego i poziomego lub poziomego i pionowego jak jeden do siedmiu, a większy wymiar wynosi 10,5 m lub więcej, powinna być oznakowana pasami pomarańczowym i białym lub czerwonym i białym, na przemian, prostopadłymi do dłuższego wymiaru przeszkody lotniczej.

2. Szerokości pasów skrajnych oznakowania przeszkodowego powinny być jednakowe, nieprzekraczające 30 m, przy czym przeszkody lotnicze o dłuższych wymiarach od 10,5 m do 210 m powinny mieć siedem pasów.

3. Pasy skrajne oznakowania przeszkodowego nie mogą być koloru białego.

4. Sposoby oznakowania przeszkodowego przedstawia rysunek nr 1, 2 i 4 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§  18.

1. Przeszkoda lotnicza o jednolitych z wyglądu powierzchniach, których rzut na dowolną płaszczyznę pionową osiąga lub przekracza 4,5 m w obu wymiarach, powinna mieć znaki w formie szachownicy pól w kolorach pomarańczowym i białym albo czerwonym i białym, na przemian, z zastrzeżeniem § 17.

2. Wymiary pól narożnikowych oznakowania przeszkodowego powinny być jednakowe i wynosić od 1,5 m do 3,0 m.

3. Pola narożnikowe oznakowania przeszkodowego nie mogą być koloru białego.

4. Sposoby oznakowania przeszkodowego przedstawia rysunek nr 2 i 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§  19.

1. Przeszkoda lotnicza o konstrukcji mieszanej może być oznakowana w sposób określony odpowiednio w § 17 lub 18, zależnie od jej właściwości.

2. Sposoby oznakowania przeszkodowego przedstawia rysunek nr 2 i 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§  20.

1. Przeszkoda lotnicza występująca jako napowietrzny kabel lub lina albo ich zespół powinna być oznakowana poprzez umieszczenie kul o jednolitych kolorach: pomarańczowym i białym albo czerwonym i białym, na przemian.

2. Średnica kuli wynosi co najmniej 0,6 m.

3. Odległości między sąsiednimi kulami lub kulą a konstrukcją nośną kabla lub liny nie powinny przekroczyć:

1) 30 m przy średnicy kuli 0,6 m;

2) 35 m przy średnicy kuli 0,8 m;

3) 40 m przy średnicy kuli co najmniej 1,3 m.

4. W przypadku zespołu kabli lub lin, zamocowanych na tych samych konstrukcjach, kule montuje się na najwyżej umieszczonym kablu lub linie.

§ 21. 1  Elektrownie wiatrowe będące przeszkodami lotniczymi powinny mieć zewnętrzne końce śmigieł pomalowane w 5 pasów o jednakowej szerokości, prostopadłych do dłuższego wymiaru łopaty śmigła, pokrywających 1/3 długości łopaty śmigła (3 koloru czerwonego lub pomarańczowego i 2 białego). Pasy skrajne nie mogą być koloru białego.

§  22.

1. W przypadku braku możliwości stałego oznakowania przeszkody lotniczej w trakcie jej powstawania, dopuszcza się jej oznakowanie tymczasowe za pomocą tablic lub flag.

2. Tablice lub flagi nie mogą stwarzać dodatkowego niebezpieczeństwa w ruchu statków powietrznych.

3. Tablice lub flagi powinny być koloru pomarańczowego albo czerwonego i białego oraz mieć kształt zbliżony do kwadratu o powierzchni co najmniej 4 m².

4. Na przeszkodach lotniczych o zaprojektowanych wysokościach 45 m lub więcej tablice lub flagi powinny być umieszczone na poziomach zmian kolorów stałych znaków dziennych, jednakowe kolory na poszczególnych poziomach, ze zmianą koloru na sąsiednich poziomach.

¹ § 21 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 13 stycznia 2006 r. (Dz.U.06.9.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 2006 r.