§ 19. - Sposób uczenia i egzaminowania oglądaczy oraz ich zakres działania.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.62.575

Akt utracił moc

Wersja od: 19 czerwca 1928 r.

§ 19. Wojewoda ustali wysokość opłat za egzaminy:

a) przed komisją;

b) przed powiatowym lekarzem weterynaryjnym.

Opłata za egzamin oglądacza co do włośni (§ 13) nie może przekraczać trzeciej części opłaty za egzamin oglądacza do badania zwierząt rzeźnych i mięsa (§ 12), - opłata zaś za egzamin powtarzający się co trzy lata przed powiatowym lekarzem weterynaryjnym (§ 18) - czwartej części opłaty za odpowiedni egzamin przed komisją (§§ 8, 12 i 13).

Opłatę za egzamin kandydaci wpłacają przed rozpoczęciem egzaminu wprost przewodniczącemu komisji (§ 8) - względnie powiatowemu lekarzowi weterynaryjnemu (§ 18). Opłaty te po pokryciu rzeczowych kosztów egzaminu (pieczęci, druków, kosztów kancelaryjnych i t.p. stanowią wynagrodzenie egzaminatorów za wykonywanie ich czynności.

Po pokryciu kosztów rzeczowych wpływy z opłat należy podzielić w ten sposób, że - przy składzie komisji egzaminacyjnej z trzech osób - przewodniczący otrzymuje cztery dziesiąte, a każdy z członków po trzy dziesiąte kwoty, przy składzie zaś z dwu osób - przewodniczący sześć dziesiątych, a członek cztery dziesiąte.