Rozdział 4 - Znakowanie mięsa - Sposób badania zwierząt rzeźnych i mięsa tych zwierząt oraz mięsa zwierząt łownych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2002.155.1296
Akt utracił moc Wersja od: 23 września 2002 r.
Rozdział 4
Znakowanie mięsa
Znakowanie mięsa
§ 19.
1.
Znakowanie mięsa polega na umieszczeniu znaku weterynaryjnego bezpośrednio na mięsie lub na opakowaniu jednostkowym, zbiorczym i transportowym.2.
Znak weterynaryjny jest umieszczany:1)
przy użyciu stempla;2)
poprzez wypalenie;3)
w formie etykiet lub wykonanych z trwałego materiału zawieszek.3.
Znak, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, powinien być umieszczony w taki sposób, aby był czytelny i trwały.4.
Tusz używany do znakowania mięsa powinien spełniać wymagania określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia.5.
Narzędzia i przyrządy do znakowania mięsa wydane przez powiatowego lekarza weterynarii przechowuje urzędowy lekarz weterynarii uprawniony do badania mięsa.§ 20.
1.
Do znakowania mięsa zwierząt rzeźnych, z wyjątkiem drobiu, królików, nutrii i zwierząt łownych, stosuje się następujące znaki weterynaryjne:1)
dla mięsa zdatnego do spożycia:a)
pozyskanego w rzeźni posiadającej uprawnienia do produkcji na rynek państw Unii Europejskiej - znak weterynaryjny owalny o wymiarach 4,5 cm x 6,5 cm, zawierający:– w górnej części - litery PL,
– w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
– w dolnej części - litery IW,
b)
pozyskanego w rzeźni nieposiadającej uprawnień, o których mowa w lit. a - znak weterynaryjny okrągły o średnicy 6 cm, zawierający:– w górnej części - litery PL,
– w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
– w dolnej części - litery IW,
c)
znak weterynaryjny, o którym mowa w lit. b, stosuje się do mięsa pochodzącego ze zwierząt poddanych ubojowi z konieczności,d)
pozyskanego ze zwierzęcia poddanego ubojowi w gospodarstwie na własne potrzeby - znak weterynaryjny okrągły o średnicy 6 cm, zawierający:– w górnej części - napis "UBÓJ DOMOWY",
– w środku - numer statystyczny lekarza weterynarii przeprowadzającego badanie,
– w dolnej części - litery IW;
ponadto znak weterynaryjny w kształcie prostokąta o wymiarach 3 cm x 5 cm z napisem "MIĘSO DO WŁASNEGO UŻYTKU";
2)
dla mięsa warunkowo zdatnego do spożycia - znak weterynaryjny o kształcie prostokąta o wymiarach 4 cm x 6 cm, zawierający:- w górnej części - litery PL,
- w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
- w dolnej części - litery IW;
3)
dla mięsa niezdatnego do spożycia - znak weterynaryjny o kształcie trójkąta równobocznego skierowanego wierzchołkiem do góry o długości boku 5 cm, zawierający:- w górnej części - litery PL,
- w dolnej części - litery IW.
2.
Do znakowania mięsa zwierząt łownych stosuje się następujący znak weterynaryjny:1)
dla mięsa zdatnego do spożycia - znak weterynaryjny o kształcie pięciokąta o wymiarach: podstawa o długości 6,5 cm, bok o wysokości 2,5 cm, wysokość pięciokąta od podstawy 4,5 cm, zawierający:- w górnej części - litery PL,
- w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
- w dolnej części - litery IW;
2)
dla mięsa niezdatnego do spożycia - znak, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.3.
Do znakowania mięsa drobiu, królików i nutrii stosuje się następujące znaki weterynaryjne:1)
dla mięsa zdatnego do spożycia:a)
pozyskanego w rzeźni posiadającej uprawnienia do produkcji na rynek państw Unii Europejskiej - znak weterynaryjny owalny o wymiarach 4,5 cm x 6,5 cm, zawierający:– w górnej części - litery PL,
– w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
– w dolnej części - litery IW,
b)
pozyskanego w rzeźni nieposiadającej uprawnień, o których mowa w lit. a - znak weterynaryjny okrągły o średnicy 3 cm, zawierający:– w górnej części - litery PL,
– w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
– w dolnej części - litery IW;
2)
dla mięsa warunkowo zdatnego do spożycia - znak weterynaryjny o kształcie prostokąta o wymiarach 4 cm x 6 cm, zawierający:- w górnej części - litery PL,
- w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
- w dolnej części - litery IW;
3)
dla mięsa niezdatnego do spożycia - znak weterynaryjny o kształcie trójkąta równobocznego skierowanego wierzchołkiem do góry o boku o długości 2,5 cm, zawierający:- w górnej części - litery PL,
- w dolnej części - litery IW.
4.
W znakach weterynaryjnych, o których mowa w ust. 1-3, wysokość liter wynosi 0,8 cm, a cyfr - 1 cm.5.
Wysokość liter i cyfr w znakach weterynaryjnych, o których mowa w ust. 3 pkt 1, umieszczanych na opakowaniach jednostkowych zawierających mięso drobiu, królików i nutrii może być zmniejszona, z tym że nie powinna być mniejsza niż 0,2 cm.6.
Znakowanie mięsa drobiu, królików i nutrii polega na:1)
umocowaniu zawieszki ze znakiem weterynaryjnym, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, w części grzbietowej każdej nieopakowanej tuszki;2)
umieszczeniu znaku weterynaryjnego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, na opakowaniu zbiorczym lub transportowym w przypadku nieopakowanych jednostkowo tuszek lub ich elementów;3)
umieszczeniu na opakowaniu jednostkowym znaku weterynaryjnego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1.7.
Wymiary znaków weterynaryjnych, w tym liter i cyfr, mogą być zmniejszone w przypadku znakowania tusz jagniąt, cieląt, koźląt i prosiąt; znakowanie tych tusz może być również dokonane poprzez umieszczenie znaku weterynaryjnego na etykiecie jednorazowego użycia lub zawieszce dołączonej do tuszy.8.
Znak weterynaryjny nanosi się na tuszę przy użyciu stempla lub poprzez wypalenie, przy czym:1)
tusze o ciężarze powyżej 65 kg oznacza się na każdej półtuszy, co najmniej na zewnętrznych powierzchniach mięśni uda, mięśni lędźwiowych, w okolicy mostka i grzbietu;2)
tusze jagniąt, koźląt i prosiąt oznacza się na każdej stronie tuszy na łopatce lub zewnętrznej powierzchni ud;3)
tusze niewymienione w pkt 1 i 2 oznacza się co najmniej w czterech miejscach - na łopatce lub zewnętrznej powierzchni ud.9.
Na narządach wewnętrznych nieopakowanych jednostkowo znak weterynaryjny nanosi się poprzez wypalenie.§ 21.
Na opakowanym mięsie znak weterynaryjny umieszcza się w taki sposób, aby został zniszczony podczas otwierania opakowania.§ 22.
Mięso zbadane i ocenione jako niezdatne do spożycia podlega zniszczeniu lub przeznaczeniu na środki żywienia zwierząt albo dla celów naukowo-badawczych.§ 23.
Mięso warunkowo zdatne do spożycia może być wykorzystane wyłącznie w zakładach przetwórstwa mięsa.§ 24.
1.
Lekarze weterynarii wyznaczeni przez powiatowego lekarza weterynarii do badania zwierząt rzeźnych i mięsa prowadzą:1)
dziennik badania przedubojowego zwierząt rzeźnych;2)
dziennik badania poubojowego mięsa zwierząt rzeźnych i łownych.2.
Dzienniki, o których mowa w ust. 1, wydawane są lekarzom weterynarii przez powiatowego lekarza weterynarii.3.
Dziennik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera w szczególności dane dotyczące:1)
identyfikacji zwierząt dopuszczonych w danym dniu do uboju;2)
pochodzenia zwierząt;3)
zdrowotności zwierząt.4.
Dziennik, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera w szczególności dane dotyczące:1)
identyfikacji zwierząt dopuszczonych w danym dniu do uboju;2)
pochodzenia zwierząt;3)
oceny mięsa;4)
przyczyny uznania mięsa za niezdatne do spożycia lub warunkowo zdatne do spożycia i sposobu wykorzystania takiego mięsa.5.
Wzór dziennika badania przedubojowego zwierząt rzeźnych i dziennika badania poubojowego mięsa zwierząt rzeźnych i łownych zawiera załącznik nr 7 do rozporządzenia.