Rozdział 3 - Badanie poubojowe - Sposób badania zwierząt rzeźnych i mięsa tych zwierząt oraz mięsa zwierząt łownych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.155.1296

Akt utracił moc

Wersja od: 23 września 2002 r.

Rozdział  3

Badanie poubojowe

§ 8. Badanie poubojowe polega na określeniu przydatności mięsa do spożycia, poprzez wykluczenie:

1) zmian chorobowych stanowiących zagrożenie dla zdrowia ludzi;

2) obecności w mięsie czynników chorobotwórczych, wpływających na ocenę mięsa;

3) zmian, takich jak niedostateczne wykrwawienie, niedojrzałość, wodnistość, konsystencja, zapach, smak;

4) zmian wskazujących, że zwierzę otrzymywało środki farmaceutyczne lub inne substancje pozostające w mięsie i wpływające na jego ocenę.

§  9. 

1. Badanie poubojowe ogranicza się do niezbędnej ilości nacięć tuszy i narządów.

2. Narządy wewnętrzne, w których w czasie oględzin lub omacywania stwierdzono zmiany anatomopatologiczne, nacina się w taki sposób, aby nie dopuszczać do zanieczyszczenia tusz, wyposażenia lub pomieszczeń.

§  10. 

1. Badanie poubojowe obejmuje:

1) oględziny poddanego ubojowi zwierzęcia oraz jego narządów;

2) omacywanie narządów wewnętrznych;

3) nacinanie niektórych narządów wewnętrznych i węzłów chłonnych;

4) badanie konsystencji, zabarwienia i zapachu tuszy oraz smaku w uzasadnionych przypadkach;

5) badanie na obecność wągrów u świń i przeżuwaczy poprzez oględziny mięśni międzyżebrowych, serca, języka, mięśni okołogardłowych i uwolnionych z tłuszczu mięśni lędźwiowych; u bydła w wieku powyżej 6 tygodni oraz u danieli i jeleni utrzymywanych w warunkach fermowych oględziny powierzchniowych warstw mięśni odnóg przepony i naciętych mięśni żwaczy i mięśni skrzydłowych;

6) badanie w kierunku nosacizny zwierząt jednokopytnych poprzez oględziny błony śluzowej tchawicy, krtani, jam nosowych i przegrody nosowej po podłużnym przepołowieniu głowy;

7) badanie na włośnie mięsa świń, nutrii i koni;

8) w razie konieczności badania laboratoryjne.

2. Badanie na włośnie części tuszy, elementu mięsnego lub wyrobów z mięsa przeprowadza się, jeżeli istnieje podejrzenie, że mięso to nie było poddane badaniu na włośnie.

3. Szczegółowy sposób badania poubojowego bydła, świń, owiec, kóz, zwierząt jednokopytnych oraz jeleni i danieli utrzymywanych w warunkach fermowych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 11. Badanie na włośnie, o którym mowa w § 10 ust. 1 pkt 7 i ust. 2, przeprowadza się jedną z metod określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

§  12. 

1. Badanie na włośnie, o którym mowa w § 10 ust. 1 pkt 7, wykonuje się niezwłocznie po uboju w rzeźni lub po uboju w gospodarstwie.

2. Wynik badania, o którym mowa w § 10 ust. 2, dotyczy badanej tuszy, części tuszy, elementu mięsnego lub partii wyrobu mięsnego, z której pobrano próby.

§  13. 

1. Jeżeli badanie na włośnie nie wykazało ich obecności, mięso, w tym tusze - po wewnętrznej stronie ud, głowy, łopatki, przed oznakowaniem jako zdatne do spożycia, znakuje się okrągłym znakiem o średnicy 2,5 cm, zawierającym czytelnie umieszczoną w środku dużą literę T, o ramionach o długości 1 cm i o szerokości 0,2 cm, pod którą znajdują się litery IW o wysokości 0,4 cm; znakowania dokonuje się poprzez ich ostemplowanie lub wypalenie znaku.

2. Znakowania, o którym mowa w ust. 1, można również dokonać za pomocą okrągłego znaku umieszczonego na etykiecie wykonanej z trwałego materiału, przymocowanej do każdej tuszy lub każdej jej części, w sposób uniemożliwiający powtórne jej użycie.

§  14. 

1. Mięso ze zwierząt poddanych ubojowi z konieczności może być wprowadzane na rynek, jeżeli:

1) zwierzę pochodzi z gospodarstwa, w którym nie występują choroby zakaźne zwierząt;

2) zwierzę przed ubojem zostało zbadane przez lekarza weterynarii;

3) zwierzę po uboju zostało wykrwawione, a jeżeli to możliwe wytrzewione i jak najszybciej przewiezione do rzeźni;

4) w przypadku gdy zwierzę, o którym mowa w pkt 3, nie może być przewiezione do rzeźni w ciągu godziny, powinno być przewożone w kontenerze lub innym środkiem transportu w temperaturze od 0° do 4°C;

5) zwierzęciu, o którym mowa w pkt 4, towarzyszy wystawione przez lekarza weterynarii, kierującego zwierzę do uboju z konieczności, świadectwo zdrowia dla zwierząt poddanych ubojowi z konieczności, potwierdzające wykonanie badania przedubojowego, czas uboju oraz nazwę zastosowanych środków farmaceutycznych;

6) do czasu przeprowadzenia badania poubojowego, tuszę przetrzymuje się w oddzielnym pomieszczeniu lub miejscu wyznaczonym dla tusz tymczasowo zajętych.

2. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, zawiera załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§  15. 

1. Badanie poubojowe drobiu oraz zwierzyny drobnej obejmuje:

1) oględziny tuszki i narządów wewnętrznych;

2) omacywanie i nacinanie tuszki i narządów wewnętrznych w razie konieczności;

3) określenie konsystencji, zabarwienia, zapachu, ewentualnie smaku tuszki;

4) badania laboratoryjne w razie konieczności.

2. W przypadku patroszenia częściowego (kuropatwy, przepiórki) bada się 5% ptaków z każdej partii po całkowitym wypatroszeniu, w sposób określony w ust. 1.

3. Jeżeli w wyniku badania, o którym mowa w ust. 2, stwierdzi się zmiany chorobowe, przeprowadza się badanie całej partii ptaków, w sposób określony w ust. 1.

4. W badaniu poubojowym strusi przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

§ 16. Badanie poubojowe królików i nutrii obejmuje:

1) oględziny tuszki i narządów wewnętrznych;

2) omacywanie lub w razie konieczności nacinanie płuc, wątroby, śledziony, nerek oraz części tuszki, w których występują zmiany;

3) określenie zmian w konsystencji, zabarwieniu, zapachu tuszki;

4) badania laboratoryjne w razie konieczności.

§  17. 

1. Po odstrzeleniu zwierząt łownych wszystkie części ciała tych zwierząt poddaje się badaniom w ciągu 18 godzin od chwili przyjęcia do zakładu rozbioru i przetwórstwa mięsa w celu ustalenia, czy mięso jest zdatne do spożycia.

2. Badanie po odstrzeleniu obejmuje:

1) oględziny nieskórowanej zwierzyny grubej i jej narządów wewnętrznych;

2) oględziny oskórowanej zwierzyny grubej i jej narządów wewnętrznych, przy czym jeżeli wyniki oględzin nie pozwalają na dokonanie oceny, przeprowadza się badania laboratoryjne;

3) oględziny oskórowanej lub pozbawionej piór tuszy i narządów wewnętrznych drobnych zwierząt łownych;

4) określenie zmian w konsystencji, zabarwieniu i ewentualnie zapachu tuszy;

5) badanie na włośnie mięsa dzików lub innych gatunków zwierząt łownych podatnych na włośnie (niedźwiedzie);

6) badanie na włośnie, o którym mowa w pkt 5, przeprowadza się w zakładzie rozbioru mięsa lub innym miejscu badania tuszy i narządów wewnętrznych jedną z metod określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

3. Lekarz weterynarii może wykonać także inne badania konieczne do dokonania oceny mięsa.

§ 18. Szczegółowy sposób oceny mięsa określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.