Rozdział 7 - Zakres i sposoby ochrony zasobów, tworów i składników przyrody w parku krajobrazowym - Sporządzanie projektu planu ochrony dla parku narodowego, rezerwatu przyrody i parku krajobrazowego, dokonywanie zmian w tym planie oraz ochrona zasobów, tworów i składników przyrody.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.94.794

Akt obowiązujący
Wersja od: 30 maja 2005 r.

Rozdział  7

Zakres i sposoby ochrony zasobów, tworów i składników przyrody w parku krajobrazowym

§  33.
Zakres ochrony zasobów, tworów i składników przyrody w parku krajobrazowym obejmuje w szczególności:
1)
krajobraz wraz z jego składnikami, walorami fizjonomicznymi i powiązaniami ekologicznymi;
2)
różnorodność biologiczną na poziomie gatunkowym, ekosystemowym i krajobrazowym;
3)
charakterystyczne dla danego obszaru formy gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej służące zrównoważonemu użytkowaniu ekosystemów i zachowaniu ich różnorodności biologicznej.
§  34.
Sposoby ochrony zasobów, tworów i składników przyrody obejmują w szczególności:
1)
eliminowanie lub ograniczanie źródeł zagrożeń, w szczególności zanieczyszczenia powietrza, wód i gleb, przez:
a)
usuwanie zanieczyszczeń antropogenicznych,
b)
kształtowanie prawidłowej gospodarki wodno-ściekowej,
c)
eliminowanie lub zapobieganie skażeniom oraz erozji gleb przez promowanie takich sposobów gospodarowania gruntami, aby ograniczać rozmiary erozji gleb,
d)
ograniczanie stosowania chemicznych środków ochrony roślin przez promowanie ograniczania stosowania tych środków;
2)
zachowanie lub poprawę stosunków wodnych przez:
a)
ograniczanie nadmiernego odpływu wód,
b)
zachowanie lub odtwarzanie zbiorników i cieków wodnych oraz ekosystemów wodno-błotnych, w szczególności oczek wodnych i torfowisk,
c)
gospodarowanie zasobami wodnymi w sposób uwzględniający potrzeby ekosystemów wodnych i wodno-błotnych,
d)
zachowanie naturalnego charakteru cieków wodnych.
e)
zachowanie lub przywracanie dobrego stanu ekologicznego wód, w tym różnorodności biologicznej zbiorników i cieków wodnych;
3)
kształtowanie zagospodarowania przestrzennego w sposób umożliwiający zachowanie walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz wartości kulturowych, w szczególności przez:
a)
ochronę otwartej przestrzeni przed nadmierną zabudową,
b)
kształtowanie zalesień w sposób optymalny dla ochrony różnorodności biologicznej i walorów krajobrazowych,
c)
ochronę punktów, osi i przedpoli widokowych,
d)
zachowanie ciągłości korytarzy ekologicznych i niewprowadzanie barier ekologicznych;
4)
niewznoszenie obiektów zmniejszających walory przyrodnicze i krajobrazowe;
5)
uwzględnianie potrzeb ochrony przyrody w gospodarce człowieka, w tym w gospodarce rolnej, leśnej, wodnej, rybackiej i turystyce;
6)
ochronę czynną zasobów, tworów i składników przyrody w warunkach zrównoważonego rozwoju i w uzgodnieniu z właścicielami gruntów, w szczególności przez:
a)
zachowanie lub odtwarzanie różnorodnych siedlisk przyrodniczych, w tym w razie potrzeby, wykonywanie zabiegów ochronnych,
b)
wzbogacanie zieleni i zadrzewień,
c)
wprowadzanie gatunków zagrożonych wyginięciem, z uwzględnieniem konieczności ochrony ich zasobów genowych,
d)
eliminowanie obcych gatunków roślin, zwierząt lub grzybów zagrażających rodzimym gatunkom, w tym ograniczanie możliwości ich rozprzestrzeniania,
e)
obejmowanie szczególnymi formami ochrony obszarów i obiektów cennych pod względem przyrodniczym,
f)
zachowanie lub odtwarzanie korytarzy ekologicznych.
g)
budowę podziemnych i nadziemnych przejść dla zwierząt oraz przepławek dla ryb,
h)
konserwację lub przywracanie walorów zieleni zabytkowej;
7)
ochronę wartości kulturowych, w szczególności przez:
a)
sprawowanie opieki nad zabytkami w rozumieniu ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, w tym prowadzenie prac restauratorskich i konserwatorskich przy zabytkach,
b)
dostosowywanie istniejących i nowo budowanych budynków i budowli do form architektonicznych charakterystycznych dla obszaru objętego ochroną;
8)
edukację ekologiczną społeczeństwa;
9)
ochronę walorów przyrodniczych obszarów produkcji rolniczej i leśnej przez:
a)
stosowanie dobrych praktyk rolniczych,
b)
uwzględnianie potrzeb ochrony przyrody w gospodarce leśnej,
c)
wdrażanie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i rozwój rolnictwa ekologicznego.