Rozdział 3 - Zasady udzielania i cofania zezwoleń na prowadzenie spedycji krajowej. - Spedycja krajowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.19.116

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1976 r.

Rozdział  3.

Zasady udzielania i cofania zezwoleń na prowadzenie spedycji krajowej.

§ 8. 4

1. 5 Zezwolenia na prowadzenie spedycji krajowej przez uspołecznione przedsiębiorstwa transportowe udziela i cofa, z zastrzeżeniem przepisu § 14, terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego.

2. 6 Zezwolenia na prowadzenie spedycji krajowej przez inne jednostki (osoby) niż określone w ust. 1 udziela i cofa terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego.

3. Jeżeli zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej ma być wydane na obszar przekraczający granicę właściwości terenowej organu udzielającego zezwolenia, organ ten może wydać zezwolenie w uzgodnieniu z właściwymi terenowo dla obszarów przekraczających granice jego właściwości terenowej organami administracji państwowej odpowiedniego stopnia.

§ 9. W razie gdy państwowa spedycja publiczna nie może w pełni zaspokoić istniejących na danym obszarze potrzeb w zakresie określonego rodzaju usług spedycyjnych, zezwolenie na prowadzenie spedycji publicznej może być udzielone spółdzielniom pracy transportowej, a w następnej kolejności osobom fizycznym, z zachowaniem przepisów § 5 ust. 2 i 3.

§  10.

1. Zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej powinno określać rodzaj i zakres czynności i usług spedycyjnych oraz obszar ich wykonywania; zezwolenie może być ograniczone do niektórych rodzajów czynności lub usług spedycyjnych.

2. W zezwoleniu powinna być wymieniona siedziba jednostki organizacyjnej (osoby) prowadzącej spedycję oraz siedziby posiadanych przez jednostkę organizacyjną oddziałów i ajencji terenowych; siedziby te powinny znajdować się w granicach obszaru, na którym jednostka (osoba) uprawniona jest do prowadzenia spedycji.

3. Zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej na określonym obszarze uprawnia do wykonywania czynności i świadczenia usług spedycyjnych w stosunku do przesyłek, których miejsce nadania do przewozu lub miejsce odbioru znajduje się w granicach tego obszaru.

§ 11. 7

1. Zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej może być udzielone na obszar:

1) gminy lub kilku sąsiadujących z sobą gmin,

2) miasta,

3) miasta i sąsiadującej z nim gminy lub gmin,

4) województwa,

5) całego kraju.

2. Zezwolenie na prowadzenie spedycji publicznej przez osobę fizyczną może być udzielone na obszar nie większy niż jedno województwo.

§ 12. Rozszerzenie zakresu spedycji branżowej poza obsługiwaną branżę może nastąpić tylko wtedy, gdy na określonym terenie nie działa państwowa lub spółdzielcza spedycja publiczna lub świadczone przez nie usługi nie zaspokajają potrzeb terenu w zakresie określonego rodzaju usług.

§ 13. Zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej wydaje się na czas nie ograniczony.

§ 14. 8

1. Zezwoleniem na prowadzenie spedycji przez państwowe przedsiębiorstwa spedycji krajowej (§ 5 ust. 1 pkt 1) jest zarządzenie Ministra Komunikacji o utworzeniu przedsiębiorstwa.

2. Zezwoleniem na prowadzenie spedycji publicznej lub branżowej przez państwowe przedsiębiorstwo transportowe podległe naczelnemu lub centralnemu organowi administracji państwowej jest zarządzenie tego organu o utworzeniu przedsiębiorstwa, jeżeli w zakresie działania przedsiębiorstwa przewidziane jest prowadzenie spedycji krajowej. Zarządzenie powinno określać rodzaj i zakres czynności i usług spedycyjnych oraz obszar, na którym czynności te i usługi będą wykonywane.

§ 15. Jednostka (osoba), która uzyskała zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej, ma obowiązek:

1) przestrzegać zakresu i obszaru wykonywania czynności i usług spedycyjnych określonych w zezwoleniu oraz obowiązujących przepisów i taryf;

2) dostarczać na żądanie organu, który zezwolenia udzielił, wszystkich danych dotyczących prowadzonej działalności spedycyjnej;

3) zawiadomić organ, który zezwolenia udzielił, o każdej zmianie swego adresu (siedziby) oraz o takich zmianach dotyczących oddziałów i ajencji terenowych;

4) zawiadomić organ, który zezwolenia udzielił, o zamiarze zaniechania prowadzenia spedycji co najmniej na jeden miesiąc przed dniem zaniechania, z wyjątkiem przypadków, gdy zaniechanie następuje z przyczyn niezależnych od posiadacza zezwolenia;

5) zwrócić niezwłocznie zezwolenie organowi, który zezwolenia udzielił, w razie zaniechania prowadzenia spedycji lub w razie cofnięcia zezwolenia.

§  16.

1. Zezwolenie na prowadzenie spedycji krajowej może być cofnięte w razie zmiany okoliczności lub warunków uzasadniających zezwolenie.

2. Jednostce innej niż państwowe przedsiębiorstwo transportowe zezwolenie może być cofnięte ponadto w razie:

1) przekroczenia określonego w zezwoleniu zakresu i obszaru działalności spedycyjnej lub nieprzestrzegania obowiązujących przepisów i taryf;

2) niedopełnienia obowiązków określonych w § 15 pkt 2 i 3.

3. Osobie fizycznej - oprócz przypadków wymienionych w ust. 1 i 2 - zezwolenie może być cofnięte również w razie:

1) 9 skazania prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w związku z prowadzoną działalnością spedycyjną lub

2) ukarania co najmniej trzykrotnie za wykroczenia popełnione w związku z prowadzoną działalnością spedycyjną, lub

3) 10 skazania prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo skarbowe przewidziane w ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 260), lub

4) zalegania przez okres dłuższy niż 3 miesiące z zapłatą prawomocnie ustalonych należności podatkowych z tytułu prowadzenia spedycji lub w uiszczaniu rat w spłacie prawomocnie ustalonych należności podatkowych, gdy należności te zostały rozłożone na raty, albo w razie ukarania prawomocnym orzeczeniem za nieprowadzenie wbrew obowiązkowi lub nierzetelne prowadzenie ksiąg handlowych lub podatkowych.

§  17.

1. Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie spedycji krajowej jednostkom gospodarki uspołecznionej w przypadku określonym w § 16 ust. 1 może być dokonane tylko po pisemnym uprzedzeniu, z tym że:

1) jeżeli uprzedzenie nastąpi w pierwszej połowie roku kalendarzowego - zezwolenie może być cofnięte z końcem tego roku;

2) jeżeli uprzedzenie nastąpi w drugiej połowie roku kalendarzowego - zezwolenie może być cofnięte dopiero z końcem roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano uprzedzenia.

2. Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie spedycji krajowej osobom fizycznym w przypadkach określonych w § 16 ust. 1 może nastąpić tylko po upływie sześciu miesięcy od dnia pisemnego uprzedzenia.

§ 18. Wzory druków i formularzy stosowanych w sprawach zezwoleń na prowadzenie spedycji krajowej ustali Minister Komunikacji.

⁴ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 8 października 1974 r. (Dz.U.74.40.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 listopada 1974 r.

⁵ § 8 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1975 r. (Dz.U.75.45.240) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1976 r.

⁶ § 8 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1975 r. (Dz.U.75.45.240) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1976 r.

⁷ § 11 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1975 r. (Dz.U.75.45.240) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1976 r.

⁸ § 14 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1975 r. (Dz.U.75.45.240) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1976 r.

⁹ § 16 ust. 3 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia z dnia 8 października 1974 r. (Dz.U.74.40.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 listopada 1974 r.

¹⁰ § 16 ust. 3 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia z dnia 8 października 1974 r. (Dz.U.74.40.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 listopada 1974 r.