Rozdział 4 - Oficerowie zawodowi. - Służba wojskowa oficerów i generałów Sił Zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.22.172

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1952 r.

Rozdział  4.

Oficerowie zawodowi.

Art.  31.

Do wojskowej służby zawodowej powołuje i zwalnia z niej Minister Obrony Narodowej.

Art.  32.

1. Do wojskowej służby zawodowej można powołać:

1) 1 absolwentów oficerskich szkół wojskowych oraz słuchaczy akademii wojskowych,

2) oficerów rezerwy - na ich prośbę lub z urzędu.

2. Tryb powoływania oficerów do wojskowej służby zawodowej określa Minister Obrony Narodowej.

Art.  33.

Podoficer zawodowy staje się oficerem zawodowym przez mianowanie go na stopień oficerski.

Art.  34.

1. Oficera zawodowego wyznacza się na wyższe stanowisko służbowe zależnie od opinii służbowej i posiadanych przez oficera kwalifikacji, w ramach wolnych stanowisk.

2. Oficera zawodowego można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe:

1) na podstawie opinii służbowej stwierdzającej nieprzydatność do służby na zajmowanym stanowisku,

2) jeżeli stan zdrowia oficera uniemożliwia lub utrudnia mu pełnienie służby na zajmowanym stanowisku,

3) ze względów organizacyjnych,

4) w trybie dyscyplinarnym określonym w przepisach dyscyplinarnych.

3. W przypadku wyznaczenia oficera na niższe stanowisko służbowe ze względu na stan zdrowia lub ze względów organizacyjnych Minister Obrony Narodowej może pozostawić mu poprzednio pobierane uposażenie.

Art.  35.

1. Oficer zawodowy otrzymuje w czasie pokoju corocznie 30 dniowy urlop wypoczynkowy.

2. Minister Obrony Narodowej może ze względu na szczególne właściwości lub warunki służby przyznać oficerom zawodowym dłuższy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 45 dni rocznie.

3. Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie oficerowi urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w pierwszych trzech miesiącach następnego roku kalendarzowego.

4. 2 Oficer zawodowy przyjęty w charakterze słuchacza do akademii wojskowej otrzymuje urlop wypoczynkowy w wymiarze i na zasadach określonych przez Ministra Obrony Narodowej dla słuchaczy akademii wojskowej.

Art.  36.

Oficerowi zawodowemu można udzielić urlopu ze względów służbowych lub z innych ważnych przyczyn w wymiarze i na zasadach określonych przez Ministra Obrony Narodowej.

Art.  37.

Minister Obrony Narodowej określi właściwość władz wojskowych oraz tryb postępowania w sprawach urlopów.

Art.  38.

Oficer zawodowy może należeć do organizacji lub stowarzyszeń poza wojskiem za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej.

Art.  39.

Oficer zawodowy może pobierać naukę w szkołach poza wojskiem za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej.

Art.  40.

Minister Obrony Narodowej może przekazać przysługujące mu w myśl art. 38 i 39 uprawnienia podległym mu władzom wojskowym.

Art.  41.

1. Oficera zawodowego zwalnia się z wojskowej służby zawodowej w przypadkach:

1) ustalenia przez wojskową komisję lekarską zupełnej niezdolności do służby wojskowej,

2) osiągnięcia przez oficera 60 lat a przez generała - 65 lat życia,

3) pozbawienia lub utraty stopnia oficerskiego,

4) ukarania oficera karą dyscyplinarną usunięcia z wojskowej służby zawodowej,

5) 3 wydalenia z akademii wojskowej.

2. Minister Obrony Narodowej może na prośbę oficera zatrzymać go w wojskowej służbie zawodowej pomimo osiągnięcia granicy wieku określonej w ust. 1 pkt 2).

Art.  42.

Oficera zawodowego można zwolnić z wojskowej służby zawodowej w przypadkach:

1) osiągnięcia przez oficera granicy wieku w stopniu:

chorążego - 30 lat,

podporucznika - 30 lat,

porucznika - 35 lat,

kapitana - 40 lat,

majora, komandora podporucznika - 45 lat,

podpułkownika, komandora porucznika - 50 lat,

pułkownika, komandora - 55 lat,

2) niepełnienia przez oficera obowiązków służbowych z powodu choroby przez okres co najmniej 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy,

3) na prośbę oficera,

4) na wniosek właściwej władzy naczelnej w razie powołania oficera do innej służby publicznej,

5) niemożności wykorzystania oficera w wojskowej służbie zawodowej ze względów organizacyjnych,

6) stwierdzenia w opinii służbowej nieprzydatności oficera do wojskowej służby zawodowej,

7) jeżeli oficer pozostaje z nakazu władz sądowych lub prokuratorskich w areszcie tymczasowym przez okres co najmniej 3 miesięcy,

8) skazania oficera prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności.

Art.  43.

1. Zwolnienie oficera z wojskowej służby zawodowej z przyczyn określonych w art. 41 ust. 1 pkt 1) i 2) oraz w art. 42 pkt 1) i 5) nie może nastąpić w okresie obłożnej choroby oficera przed upływem 6 miesięcy od dnia zachorowania.

2. Za obłożną chorobę w rozumieniu ust. 1 uważa się chorobę czyniącą oficera całkowicie, trwale lub czasowo niezdolnym do wykonywania obowiązków służbowych i pracy zarobkowej.

Art.  44.

Oficer zawodowy zwolniony z wojskowej służby zawodowej (art. 41 i 42) zostaje w zależności od wieku i zdolności do służby wojskowej przeniesiony do rezerwy albo zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego.

Art.  45.

Oficer zawodowy zwolniony z wojskowej służby zawodowej, któremu w myśl przepisów szczególnych nie przysługuje prawo do bezpłatnej pomocy leczniczej, korzysta z tej pomocy ze strony organów lecznictwa pracowniczego w zakresie i na warunkach przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.

¹ Art. 32 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez art. 50 pkt 1 dekretu z dnia 10 grudnia 1952 r. o akademiach wojskowych (Dz.U.52.49.324) z dniem 23 grudnia 1952 r.

² Art. 35 ust. 4 dodany przez art. 50 pkt 2 dekretu z dnia 10 grudnia 1952 r. o akademiach wojskowych (Dz.U.52.49.324) z dniem 23 grudnia 1952 r.

³ Art. 41 ust. 1 pkt 5 dodany przez art. 50 pkt 3 dekretu z dnia 10 grudnia 1952 r. o akademiach wojskowych (Dz.U.52.49.324) z dniem 23 grudnia 1952 r.