Rozdział 6 - Odpowiedzialność dyscyplinarna. Sądy honorowe. - Służba Więzienna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.29.149 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1995 r.

Rozdział  6

Odpowiedzialność dyscyplinarna. Sądy honorowe.

Art.  44. 

Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie dyscypliny służbowej oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.

Art.  45. 

Ustanawia się następujące kary dyscyplinarne:

1) upomnienie,

2) nagana,

3) surowa nagana,

4) ostrzeżenie o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym,

5) odroczenie nadania wyższego stopnia podoficerskiego na okres jednego roku, a stopnia chorążego i oficerskiego - na okres dwóch lat,

6) przeniesienie na niższe stanowisko służbowe,

7) obniżenie stopnia służbowego,

8) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby,

9) wydalenie ze służby.

Art.  46. 

1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego, o którym mowa w art. 47, wiadomości o popełnionym przewinieniu.

2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie 90 dni od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego albo zawiadomienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego.

3. Terminy wymienione w ust. 1 i 2 ulegają zawieszeniu, w razie gdy ukaranie dyscyplinarne zależne jest od wyników postępowania karnego.

4. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego ani wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie dwóch lat od dnia popełnienia przewinienia. Jeżeli jednak przewinienie stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia karalności tego przestępstwa.

Art.  47. 

Minister Sprawiedliwości ustali w drodze rozporządzenia regulamin dyscyplinarny określający szczegółowe zasady, tryb i przełożonych właściwych do wymierzania i wykonywania kar dyscyplinarnych oraz okresy, po których następuje zatarcie lub darowanie tych kar.

Art.  48. 

1. Za czyny, które naruszają honor i godność funkcjonariusza, szeregowi, podoficerowie, chorążowie i oficerowie Służby Więziennej ponoszą odpowiedzialność przed sądami honorowymi.

2. Sądy honorowe są wybieralne.

Art.  49. 

1. Sądy honorowe orzekają na mocy przekonania opartego na swobodnej ocenie dowodów, kierując się zasadami honoru i godności funkcjonariusza oraz przepisami prawa.

2. Przy orzekaniu członkowie sądów honorowych są niezawiśli.

Art.  50. 

1. Sądy honorowe wszczynają postępowanie:

1) na wniosek właściwego przełożonego,

2) z własnej inicjatywy albo na wniosek kolektywu funkcjonariuszy,

3) na pisemny wniosek funkcjonariusza albo w związku ze skargą osoby pokrzywdzonej czynem stanowiącym naruszenie honoru i godności funkcjonariusza.

2. Nie można wszcząć postępowania przed sądem honorowym ani orzec środków wychowawczych po upływie jednego roku od popełnienia czynu naruszającego honor i godność funkcjonariusza.

Art.  51. 

1. W razie uznania funkcjonariusza za winnego zarzucanych mu czynów sąd honorowy orzeka w stosunku do niego środki wychowawcze w postaci:

1) upomnienia,

2) nagany,

3) surowej nagany.

2. Jeżeli według oceny sądu honorowego środki wychowawcze wymienione w ust. 1 są niewspółmierne do wagi popełnionego czynu, sąd orzeka o winie funkcjonariusza i występuje do właściwego przełożonego z wnioskiem o wymierzenie określonej kary dyscyplinarnej.

3. Stosując środek wychowawczy lub występując z wnioskiem o wymierzenie kary dyscyplinarnej, sąd honorowy może ponadto zobowiązać funkcjonariusza do przeproszenia pokrzywdzonego, a także do naprawienia wyrządzonej szkody.

Art.  52. 

1. Nadzór nad sądami honorowymi sprawuje Minister Sprawiedliwości.

2. Minister Sprawiedliwości określa w drodze rozporządzenia szczegółową organizację sądów honorowych oraz zasady i tryb postępowania przed tymi sądami.

Art.  53. 

1. Za wykroczenia podlegające rozpoznaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia funkcjonariusze ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną, jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej.

2. Organy powołane do orzekania w sprawach o wykroczenia, a także inne zainteresowane organy, instytucje lub osoby kierują wnioski o ukaranie funkcjonariusza do właściwych organów Służby Więziennej.

3. Za wykroczenia, za które według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia lub innych przepisów szczególnych właściwe organy określone w tych przepisach mogą nakładać grzywny w drodze mandatu karnego, funkcjonariusze podlegają odpowiedzialności w trybie postępowania mandatowego; kary grzywny w drodze mandatu karnego wymierzają funkcjonariuszom te organy.

4. W razie odmowy przyjęcia mandatu lub nieuiszczenia grzywny w terminie organ upoważniony do nałożenia grzywny w drodze mandatu karnego kieruje wniosek o ukaranie funkcjonariusza do właściwego organu Służby Więziennej.

5. W przypadkach określonych w ust. 2 i 4 ukaranie dyscyplinarne nie może nastąpić po upływie terminu przedawnienia określonego dla danego wykroczenia w Kodeksie wykroczeń.

Art.  54. 

1. Za czyny, za które według obowiązujących przepisów właściwe organy uprawnione są do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze ponoszą wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.

2. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają również funkcjonariusze w przypadkach, gdy właściwe organy uprawnione są do stosowania grzywny w celu przymuszenia.

3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, występują do właściwego organu Służby Więziennej o pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzialności dyscyplinarnej.