Rozdział 7 - Przepisy przejściowe. - Służba w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.52.299

Akt utracił moc

Wersja od: 5 kwietnia 1957 r.

Rozdział  7.

Przepisy przejściowe.

§ 88. Pracownikami etatowymi w rozumieniu § 1 ust. (1) pkt 1) są pracownicy etatowi i stali, pełniący w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego służbę w P.K.P. i objęci rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1934 r. o stosunku służbowym pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 23).

§ 89. Do kategorii kandydatów w rozumieniu § 1 ust. (1) pkt 2) zalicza się praktykantów, pełniących służbę w P.K.P. w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego i objętych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1934 r. o stosunku służbowym pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 23).

§ 90. Minister Komunikacji określi stanowiska etatowe dla pracowników stałych, zaliczonych w myśl § 88 w poczet pracowników etatowych, nada tym pracownikom przywiązane do stanowisk tytuły służbowe oraz zaliczy ich do grup uposażenia, które ustali dla tych stanowisk.

§ 91. Minister Komunikacji określi tytuły służbowe (stanowiska) praktykantów, zaliczonych w myśl § 89 w poczet kandydatów, oraz przyzna im grupę uposażenia, przestrzegając zasady, że kandydat otrzymuje uposażenie grupy bezpośrednio niższej od niższej grupy uposażenia, jaka jest przywiązana do stanowiska, na którym kandydat odbywa służbę przygotowawczą. W przypadku posiadania przez praktykanta w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego grupy wyższej od należnej mu z mocy niniejszych przepisów zatrzymuje kandydat (praktykant) tę wyższą grupę.

§ 92. Do kandydatów, którzy do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego byli praktykantami, nie stosuje się przepisów § 10 ust. (10) o rozwiązaniu stosunku służbowego po upływie dwóch lat służby przygotowawczej lub w razie niedopełnienia w tym czasie warunków, wymaganych do mianowania na stanowiska etatowe.

§ 93. Pracownikom, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego pełnią na skutek polecenia właściwej władzy obowiązki na stanowiskach, do których przywiązana jest wyższa grupa uposażenia, liczy się sześciomiesięczny okres czasu, określony w § 10 ust. (6), od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

§  94.

(1) Pracownikom, którzy w dniu 1 września 1939 r. byli na służbie w P.K.P., może być zaliczony do czasu służby okres od dnia 1 września 1939 r. do dnia ponownego ich wstąpienia (powołania) lub przyjęcia na służbę.

(2) Rada Ministrów określi warunki zaliczenia do służby czasu, określonego w poprzedzającym ustępie, oraz wskaże pracowników, którym ten czas może być zaliczony.

§ 95. Pracowników, mianowanych pracownikami etatowymi lub zaliczonych w poczet pracowników stałych albo przyjętych w charakterze praktykantów w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, uważa się za zwolnionych od dopełnienia obowiązku czynnej służby wojskowej, jako warunku mianowania, zaliczenia lub przyjęcia przewidzianego w § 11 ust. (1) pkt 7).

§ 96. Przepisów § 82 ust. (3) nie stosuje się do pracowników, którzy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego ukończyli 60 lat życia lub ukończyli 55 lat życia i nabyli prawo do pełnego zaopatrzenia emerytalnego.

§ 97. Pracownikom etatowym, którzy do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego byli pracownikami stałymi, zalicza się do okresu 3-ch lat określonego w § 83, czas służby spędzony w charakterze pracownika stałego.

§ 98. Przepis § 84 stosuje się również do przypadków naruszenia przez pracownika obowiązków, określonych w § 19 ust. (1), przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego bez względu na upływ czasu.

§ 99. Skazanie wyrokiem sądu karnego, które w myśl przepisów karnych, obowiązujących na obszarze Państwa Polskiego do czasu wejścia w życie kodeksu karnego z 1932 r. pociągało za sobą utratę zdolności do piastowania urzędu publicznego, stanowi przeszkodę do mianowania lub przyjęcia w charakterze kandydata i powoduje zastosowanie do pracownika tych samych rygorów, jak dodatkowa kara utraty praw publicznych.

§  100.

(1) Przepisy niniejsze o odpowiedzialności dyscyplinarnej stosuje się do spraw dyscyplinarnych niezakończonych jeszcze prawomocnie w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, przy wznowieniu zaś postępowania dyscyplinarnego również do spraw przeprowadzonych według dawniejszych przepisów dyscyplinarnych.

(2) Właściwa władza może zastosować przepisy § 72 do kar porządkowych i dyscyplinarnych nałożonych po dniu 1 lutego 1934 r.

§ 101. Przy pociąganiu pracowników do odpowiedzialności za wykroczenia i występki służbowe, popełnione przez nich przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.

§  102.

(1) Przepisy § 71 stosuje się również do wykroczeń i występków służbowych, popełnionych przez pracowników przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, jeżeli rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej (§ 98).

(2) 69 (skreślony).

⁶⁹ § 102 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.