Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Służba w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.52.299

Akt utracił moc

Wersja od: 5 kwietnia 1957 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

(1) 1 Rozporządzenie niniejsze normuje stosunek służbowy etatowych pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe", nazywanego w dalszym ciągu rozporządzenia skrótem "P.K.P.":

1) mianowanych na stanowiska etatowe i zwanych pracownikami etatowymi;

2) 2 (uchylony).

(2) 3 (uchylony).

§ 2. 4 (uchylony).

§ 4. 5 Związek Zawodowy Pracowników Kolejowych R. P. (Z.Z.K.) w wykonaniu zadań określonych ustawą z dnia 1 lipca 1949 r. o związkach zawodowych (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 293) jest w szczególności uprawniony do współdziałania w opracowywaniu:

1) zarządzeń ogólnych, dotyczących prowadzenia akcji socjalnej, wykorzystywania funduszów na współzawodnictwo pracy oraz nagradzania przodowników i racjonalizatorów pracy;

2) tabeli stanowisk etatowych i grup uposażenia przywiązanych do stanowisk;

3) zarządzeń ogólnych dotyczących awansów w grupach uposażenia, mianowań na stanowiska oraz przyjęć pracowników w charakterze kandydatów do służby przygotowawczej;

4) przepisów o zdolności fizycznej pracowników oraz wykształceniu, rodzaju wiadomości lub praktyki zawodowej, wymaganych od nich przy mianowaniu na stanowiska i przy przyjmowaniu do służby przygotowawczej;

5) przepisów o służbie przygotowawczej i o egzaminach kolejowych;

6) zarządzeń ogólnych, dotyczących zaliczania pracownikom do czasu służby na P.K.P. czasu służby państwowej, wojskowej, samorządowej lub pracy zawodowej;

7) przepisów o czasie pracy pracowników;

8) przepisów o umundurowaniu pracowników i o uprawnieniach do odzieży ochronnej;

9) przepisów o organizacji i zakresie działania komisji kwalifikacyjnych, dyscyplinarnych i weryfikacyjnych.

§ 5. 6 Dyrektor generalny kolei państwowych ustala zasady prowadzenia ewidencji i statystyki pracowników P. K. P.

§ 6. 7 (uchylony).

§  7.

(1) Doręczenie decyzyj (orzeczeń i zarządzeń) w sprawach wynikłych z niniejszego rozporządzenia jest ważne i powoduje bieg terminów, jeżeli nastąpiło do rąk pracownika, jego pełnomocnika, w razie zaś nieobecności pracownika na służbie lub w domu oraz nieustanowienia pełnomocnika - zastępczo do rąk jego dorosłego domownika.

(2) Decyzje, od których służy pracownikowi prawo odwołania (§ 8), doręcza się za pokwitowaniem.

(3) Odmowa przyjęcia decyzji przez pracownika jest równoznaczna z doręczeniem.

(4) Jeżeli nieznane jest miejsce pobytu pracownika, który nie ustanowił pełnomocnika, albo też gdy domownik odmawia przyjęcia pisma, zawierającego decyzję, wówczas obwieszcza się je przez wywieszenie w widocznym miejscu w urzędzie, do którego personelu należy pracownik. Doręczenie uważa się za dokonane po upływie siedmiu dni od dnia wywieszenia pisma.

§  8.

(1) Jeżeli rozporządzenie niniejsze inaczej nie postanawia, pracownik może od decyzji w sprawach, wynikłych z niniejszego rozporządzenia, wnieść drogą służbową (§ 21) odwołanie na piśmie do władzy wyższej, której orzeczenie jest ostateczne.

(2) Odwołanie należy wnieść w terminie czternastodniowym.

(3) Bieg terminu rozpoczyna się z dniem następującym po dniu doręczenia decyzji. Niedziela i święto ustawowe nie wstrzymują ani rozpoczęcia ani biegu terminów. Jeżeli koniec terminów przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy z kolei dzień powszedni.

(4) Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo, zawierające odwołanie, w urzędzie pocztowym lub telegraficznym na obszarze Rzeczypospolitej.

(5) W razie niezachowania terminu wniesienia odwołania władza odwoławcza może na prośbę pracownika przywrócić termin, jeżeli pracownik udowodni, że niezachowanie terminu nastąpiło bez jego winy, z powodu przeszkód nie do przezwyciężenia.

(6) Prośbę o przywrócenie terminu może pracownik wnieść wraz z odwołaniem w terminie czternastodniowym od ustania przeszkody. Nieuwzględnienia takiej prośby nie można zaskarżyć.

(7) Jeśli rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi, odwołanie nie ma mocy odraczającej.

¹ § 1 ust. 1 zmieniony przez § 14 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 1954 r. zmieniającego zasady wynagradzania pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.54.20.75) z dniem 1 maja 1954 r.

² § 1 ust. 1 pkt 2 uchylony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r.

³ § 1 ust. 2 uchylony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r.

⁴ § 2:

- skreślony przez § 14 pkt 2 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 1954 r. zmieniającego zasady wynagradzania pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.54.20.75) z dniem 1 maja 1954 r.

- uchylony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

⁵ § 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.

⁶ § 5 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.

⁷ § 6 uchylony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r.