Skutki prawne konwersji państwowych pożyczek wewnętrznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.21.174

Akt utracił moc

Wersja od: 21 marca 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 29 lutego 1936 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu o skutkach prawnych konwersji państwowych pożyczek wewnętrznych.

Na podstawie art. 19 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o konwersji państwowych pożyczek wewnętrznych (Dz. U. R. P. Nr. 3, poz. 10) zarządzam co następuje:

§ 1. Powołane w rozporządzeniu niniejszem bez bliższego określenia artykuły odnoszą się do dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o konwersji państwowych pożyczek wewnętrznych (Dz. U. R. P. Nr. 3, poz. 10).

§ 2. W przypadkach, gdy z mocy przepisu ustawowego lub z mocy wyroku sądowego przedmiotem świadczenia są obligacje pożyczek państwowych, wymienionych w art. 1, w miejsce tych obligacyj wstępują z mocy prawa obligacje pożyczki konsolidacyjnej w stosunku 100 za 100 wartości imiennej. W przypadkach, gdy obligacje pożyczek państwowych, wymienionych w art. 1 są przedmiotem świadczenia z tytułu zobowiązania umownego, skutki prawne konwersji reguluje się według zasad ogólnych obowiązującego prawa.

§ 3. Obligacje pożyczek państwowych, objętych konwersją na pożyczkę konsolidacyjną, oddane w zastaw, winny być na żądanie właściciela tych obligacyj przez zastawnika złożone do konwersji. W stosunku do obligacyj pożyczek państwowych, wymienionych w art. 1, zastawnikowi służy prawo skonwertowania zastawionych obligacyj także bez zgody ich właściciela. Obligacje pożyczki konsolidacyjnej wstępują z mocy prawa w miejsce dawniejszych obligacyj w stosunku 100 za 100 wartości imiennej, przyczem zmiana ta w niczem nie narusza stosunku prawnego pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem, posiadającym zastaw. Przepis ustępu niniejszego stosuje się analogicznie do obligacyj oddanych jako kaucje i wadja.

Obligacje pożyczek wymienionych w art. 1, złożone władzom, urzędom, instytucjom i bankom państwowym jako depozyt, zastaw, kaucja lub wadjum, winny być przez te władze, urzędy, instytucje i banki z urzędu złożone do konwersji. Przepis ten nie dotyczy obligacyj, stanowiących dowód rzeczowy w postępowaniu sądowem, których konwersja może być dokonana jedynie za zgodą władzy, w której posiadaniu się znajdują.

§ 4. Instytucje kredytowe, udzielające pożyczek na zastaw papierów wartościowych (pożyczki lombardowe), obowiązane są na żądanie dłużnika przejąć tytułem spłaty swych wierzytelności zastawione obligacje pożyczek wymienionych w art. 1; przejęcie winno być dokonane za sumę pożyczki udzielonej na zastaw tych obligacyj.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.