Rozdział 5 - O MAGAZYNOWANIU, UBYTKACH I BADANIU ZAPASÓW SPIRYTUSU. - Skażanie i sprzedaż spirytusu nieprzeznaczonego do picia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.24.143

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1926 r.

V.

O MAGAZYNOWANIU, UBYTKACH I BADANIU ZAPASÓW SPIRYTUSU.

§ 27. Magazynowanie.

1. Spirytus skażony, jak również czysty, przeznaczony do skażenia lub przerobu na inne produkty w stanie nieskażonym (§ 21), należy przechowywać w miejscu zgłoszonem i uznanem przez urząd akcyz i monopolów,

2. Naczynia przeznaczone do przechowywania spirytusu mają być wytarowane względnie wymierzone płynem i zaopatrzone w urzędownie sprawdzone i zabezpieczone przyrządy (skale, płynowskazy lub laski miernicze),

3. Gdy równocześnie przechowuje się spirytus skażony różnemi środkami, należy na każdem naczyniu uwidocznić, jakim środkiem skażono spirytus, zawarty w danem naczyniu.

§ 28. Ubytki.

1. Na pokrycie strat przy przechowywaniu, przewozie i przerobie spirytusu bądź skażonego, bądź czystego przeznaczonego do skażenia lub przerobu na inne produkty, - określa się poniżej podane normy; zaników:

a) zaniki przy magazynowaniu spirytusu w wysokości ¹/₂% od przychodu spirytusu łącznie z pozostałością poprzedniego roku obrachunkowego ustala się tylko dla przedsiębiorstw, wyszczególnionych w § 21, które przerabiają) spirytus w stanie nieskażonym; pozostałe przedsiębiorstwa, w razie konieczności magazynowania spirytusu przed skażeniem, opłacają za powstające zaniki, jak za ubytki zgodnie z poniższym punktem 2);

b) zaniki przy przewozie spirytusu ustala się w wysokości ¹/₂% od ilości odprawionej; za każdy przelew dodaje się do powyższej normy po 0,25%;

c) zaniki przy używaniu spirytusu dla celowi przemysłowych ustala w każdym poszczególnym wypadku Minister Skarbu.

2. Za ubytki, przewyższające dopuszczone normy zaników dla spirytusu czystego, władza skarbowa nakłada na przedsiębiorcę należytość w wysokości różnicy pomiędzy najwyższą ceną sprzedażną hurtową, a ceną nabycia spirytusu.

3. Za ubytki, przekraczające dozwolone normy dla spirytusu skażonego, stanowiącego własność monopolową, pobiera się należność w wysokości ceny sprzedażnej powyższego spirytusu.

§ 29. Badanie zapasów i kontrola spirytusu.

1. Najmniej raz na miesiąc odbywa się w obecności przedstawiciela przedsiębiorstwa badanie zapasów spirytusu.

2. Przytem należy przedewszystkiem zbadać pojedyncze pozycje rozchodu i przez porównanie z przychodem wyprowadzić zapas książkowy spirytusu. Następnie należy zbadać zapas rzeczywisty alkoholu, porównać go z zapasem książkowym i wynik zapisać do księgi obrachunkowej.

3. Organa skarbowe II instancji mogą w miarę potrzeby badać lub zarządzić badanie ilości spirytusu w gotowych wyrobach lub półfabrykatach oraz kontrolować zużywanie spirytusu w toku fabrykacji.