Rozdział 3 - SKAŻANIE SZCZEGÓLNEMI ŚRODKAMI. - Skażanie i sprzedaż spirytusu nieprzeznaczonego do picia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.24.143

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1926 r.

III.

SKAŻANIE SZCZEGÓLNEMI ŚRODKAMI.

§ 10. Zakres stosowania.

1. W przyległym załączniku II A oznacza się, do jakich celów można używać spirytusu skażonego środkami szczególnemi, tudzież rodzaj i ilość tych środków,

2. Przepisane dawki środków oznaczają najmniejsze ilości,

3. Minister Skarbu może pozwolić na przydział spirytusu na inne jeszcze cele przemysłowe, niewymienione w załączniku II do niniejszych przepisów, jak również zezwalać na skażenie tego spirytusu innemi środkami skażającemi,

4. Załącznik I! B zawiera pouczenie o badaniu poszczególnych środków skażających.

§  11.

1. Kto chce przerabiać spirytus skażony środkiem szczególnym, ma wnieść o to pisemną prośbę do władzy skarbowej II instancji i podać cel, do którego chce używać skażonego spirytusu z wymienieniem środka skażającego, sposobu technicznego postępowania przy użyciu skażonego spirytusu i miejsca, w którem skażony spirytus będzie przechowywany. Przed pobraniem spirytusu ma być złożone zabezpieczenie należytości monopolowej w wysokości różnicy między ceną nabytego spirytusu, a pełną ceną oznaczoną w myśl art. 22 ustawy o monopolu spirytusowym. Zabezpieczenie to może być złożone w jednej z form przewidzianych na wypadek kredytowania należności za spirytus (§ 58 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 marca 1925 r. Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218). W wypadkach skażania spirytusu w miejscach wydania zabezpieczenie jest zbędne.

Dostarczone zabezpieczenie będzie zwrócone dopiero po okazaniu kwitu kasy skarbowej na zapłaconą należytość od ubytków, tudzież po przedłożeniu protokółu, że skażenia istotnie dokonano.

Minister Skarbu władny jest zezwolić na wyjątki co do zabezpieczenia.

2. W pozwoleniach ma być zastrzeżone, iż mogą być cofnięte w każdym czasie.

3, Władza skarbowa II instancji prowadzi ewidencję wydanych pozwoleń.

§ 12. Przedsiębiorca, «zyskawszy pozwolenie na używanie spirytusu skażonego środkiem szczególnym, ma wywiesić w miejscu widocznem w lokalu przeznaczonym do przechowywania lub zużywania skażonego spirytusu ogłoszenie, zawierające następujące przepisy:

a) "spirytus skażony (wymienić nazwę środka skażającego) może być używany tylko w obrębie tego przedsiębiorstwa i tylko do celów .... i (wymienionych w pozwoleniu)";

b) "(treść zakazu zawartego w § 4 do niniejszych przepisów)";

c) niestosowanie się do powyższych zarządzeń będzie karane według przepisów ustawy karno-skarbowej.

§ 13. Badanie i przechowywanie środków skażających.

1. Środki do szczególnego skażania spirytusu powinny być przed użyciem zbadane w pracowniach chemicznych D. P. M. S. lub innych, upoważnionych cło tego przez Ministra Skarbu.

2. Środki skażające, dopuszczone do skażania spirytusu, wolno odbierać do badania chemicznego z takich tylko naczyń, jakie można celowo zabezpieczyć urzędowem zamknięciem,

3. Organa skarbowe pobierają w obecności przedsiębiorcy próbki środka skażającego wprost z naczyń (p, 2),

4. Przed pobraniem próbek należy środek skażający dokładnie wymieszać tak, aby próbka odpowiadała ściśle składowi całego zapasu środka, przed« stawionego do badania. Przedsiębiorca nie może mieć wpływu na sposób czerpania próbek. Do badania chemicznego należy pobrać dwie próby w ilości, wystarczającej do wykonania analizy, w sposób przewidziany w załączniku II B. Na żądanie pracowni, która przeprowadza badanie, należy dostarczyć środka skażającego w odpowiednio większej ilości. Naczynia zawierające próby (butelki, słoje, puszki, torebki i t, p.) należy zabezpieczyć plombą lub pieczęcią urzędową i przedsiębiorcy, oraz zaopatrzyć w napisy oznaczające rodzaj i ilość środka skażającego z którego po« brano próbę, cel do którego ma być użyty, oraz wymienić znaki zamknięć urzędowych, nałożonych na naczyniu z próbką. Odebranie prób należy stwierdzić krótkim protokółem, spisanym w 2-ch egzemplarzach; jeden egzemplarz protokółu dołącza się do prób wysłanych do badania, drugi pozostawia się przy: książce kontrolnej przedsiębiorcy.

5. Po pobraniu prób organa skarbowe nakłada« ją urzędowe zamknięcia na całym zapasie środka skażającego. W analogiczny sposób należy pobierać próby z gotowych wyrobów i półfabrykatów, w wypadkach przewidzianych w § 29 ust. 3 niniejszych przepisów, przyczem jednak nic należy nakładać zamknięć urzędowych na zapasach, z których zaczerpnięto próbę.

6. Badanie próbek powinno ograniczyć się do jednej, - drugą przechowuje pracownia chemiczna przez pół roku. Wynik badania stwierdza pracownia wystawieniem świadectwa (wyniku analizy) i przesyła je tym organom skarbowym, które pobrały próbę.

7. Organa skarbowe dołączają otrzymany wynik badania do egzemplarza protokółu pobrania odnośnych prób, jako załącznik do książki kontrolnej,

§  14.

1. Przedsiębiorca ponosi koszty przesyłki i badania chemicznego prób środków skażających,

2. Za dokonane badania chemiczne przedsiębiorca wpłaca przypadającą należność do kasy D. P, M. S. według cen ustalanych i ogłaszanych przez D. P. M. S.

3. W wytwórniach octu badanie octu, jako środka skażającego, może przeprowadzić właściwy inspektor kontroli skarbowej, gdy to badanie odbywa się w lokalach przedsiębiorstwa, to przedsiębiorstwo obowiązane jest na swój koszt zaopatrzyć się w przepisane przez władzę skarbową potrzebne do lego przyrządy i odczynniki, następnie uzupełniać je i utrzymywać zawsze w stanie zdatnym do użycia.

§ 15. Przeprowadzenie skażania.

1. Skażenie spirytusu ma być oznajmione organowi skarbowemu, któremu poruczono nadzór nad przedsiębiorstwem.

2. Jednorazowo można skażać nie mniej niż 100° hektolitrowych alkoholu (100 litrów bezwodnego alkoholu), jednakowoż władza skarbowa II instancji może w poszczególnych przypadkach zezwolić na wyjątki.

§  16.

1. Skażenie spirytusu szczególnym środkiem odbywa się w lokalach fabrycznych przedsiębiorstwa, lub na żądanie władzy skarbowej w miejscu wydania w obecności inspektora kontroli skarbowej lub jego zastępcy oraz drugiego urzędnika kontroli skarbowej,

2. O dokonaniu skażenia spirytusu spisują organa skarbowe protokół skażenia według wzoru Nr. 4, podając wynik skażenia oraz ilość i rodzaj środków skażających, poczem ilość skażonego spirytusu wpisują na przychód do książki kontrolnej według wzoru Nr. 5 Świadectwo przewozowe pozostaje jako załącznik książki kontrolnej, a wtórnik organa skarbowe odsyłają do miejsca odprawy spirytusu z zaznaczeniem odbioru wysłanego spirytusu.

§ 17. Przedsiębiorstwo, zamierzające dokonać skażenia spirytusu, winno przedstawić środek skażający wraz z świadectwem zbadania, wydanem przez uprawnioną do tego pracownię chemiczną. Urzędnicy przeprowadzający skażenie, odpisują z faktury ilość środka zużytego do skażenia, zabezpieczając za każdym razem pozostałość urzędowem zamknięciem. Jeśli zaniknięcie urzędowe naczynia ze środkiem skażającym jest naruszone, lub okazało się, że dostęp do zawartości naczynia był możliwy, - należy pobrać z takiego środka ponownie dwie próby, jedną z nich przesłać do chemicznego zbadania i czekać na wyniki.

§ 18. Dawkę środka skażającego należy obliczyć dla każdego naczynia według podanych norm w stosunku do 1 hl 100° alkoholu. Podstawą do lego obliczenia jest ilość alkoholu, stwierdzona przy odbiorze w miejscu skażenia.

§  19.

1. Całą ilość spirytusu należy dokładnie zmieszać ze środkiem -skażającym. Naczynia, w których odbywa się skażenie, albo których używa się przy tej czynności, nie mogą mieć urządzeń, które utrudniałyby zmieszanie, albo ułatwiałyby jakiekolwiek zabronione zabiegi. W szczególności przed rozpoczęciem mieszania należy ewentualnie zabezpieczyć rurowe połączenia na kranach i kurki spustowe tych naczyń na czas mieszania i przerabiania ze środkiem skażającym,

2. Jeśli istniejące urządzenia do skażenia są niedostateczne, lub o ile miejscowe warunki tego wymagają izba skarbowa może zezwolić na odmienne sposoby mieszania, przyczem ma być zapewnione należyte wymieszanie środka skażającego ze spirytusem.

3. Po dokonaniu skażenia organa skarbowe zawsze pobierają próbkę w naczynie o pojemności przynajmniej 1 litra. Po urzędowem opieczętowaniu tego naczynia pieczęciami urzędową i przedsiębiorstwa oraz oznaczeniu etykietą przekazuje się próbkę przedsiębiorstwu z obowiązkiem przechowywania jej iv ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia dokonania skażenia.

§ 20. Przedsiębiorstwa skażające spirytus środkiem szczególnym mają prowadzić książkę kontrolną zużycia tego spirytusu według wzoru Nr. 5.