Część 3 - OCHRONA RYBOŁÓWSTWA. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ pomiędzy Polską a Niemcami w sprawie rybołówstwa na bieżących i stojących wodach granicznych. Berlin.1927.12.10.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1931.59.476
Akt utracił moc Wersja od: 27 czerwca 1931 r.
CZĘŚĆ III.
OCHRONA RYBOŁÓWSTWA.
OCHRONA RYBOŁÓWSTWA.
Za wody otwarte w rozumieniu części III niniejszego układu uważa się bieżące i stojące wody graniczne z wyjątkiem sztucznych stawów rybnych oraz jezior, które nie znajdują się w stałem otwarłem połączeniu z bieżącemi wodami i w których prawo do wykonywania rybołówstwa przysługuje jednej osobie.
1.
Połów ryb i raków w bieżących i stojących wodach granicznych jako też przechowywanie, sprzedaż i przesyłanie ich jest jedynie dozwolone, o ile długość ryby, mierzonej od końca głowy do końca najdłuższej płetwy ogonowej, raka, mierzonego od czubka głowy do końca ogona, wynosi:| u | węgorza (Anguilla vulgaris L) | 35 | cm |
| " | łososia (Trutta salar L) | 35 | " |
| " | troci (Trutta trutta L) | 35 | " |
| " | sandacza (Lucioperca sandra Cuv. u. Val.) | 35 | " |
| " | brzany (Barbus fluviatilis Ag) | 28 | " |
| " | siei jeziorowej (Coregonus maraena Bloch) | 25 | " |
| " | siei bałtyckiej (Coregontts lavaretus L) | 25 | " |
| " | leszcza (Abramis brama L) | 25 | " |
| " | lipienia (Thymallus vulgaris Nils) | 20 | " |
| " | jazia (Idus melanotus Heck) | 20 | " |
| " | klenia (Squalius cepbalus L) | 20 | " |
| " | podusty (Chondrostoma nasus L) | 20 | " |
| " | pstrąga strumiennego (Trutta fario L) | 20 | " |
| " | lina (Tinca vulgaris Cuv.) | 18 | " |
| " | sielawy (Coregonus albula L) | 18 | " |
| " | raka (Potamobius fluviatilis L) | 10 | " |
Władze administracyjne II instancji mogą po wzajemnem porozumieniu obniżyć wymienioną miarę najniższą dla sielawy i raka rzecznego dla tych wód, w których wymienione ryby lub raki nie dorastają do wyżej oznaczonej miary.
2.
Wymienione miary najniższe nie mają zastosowania do ryb, które pochodzą z zakładów hodowli ryb i które są przeznaczone do zarybiania innych wód.3.
Jaź, kleń i podusta mogą być poławiane poniżej miary najniższej w celu użycia ich jako przynęty dla własnych potrzeb rybaka.4.
Złowione wbrew przepisom ryby i raki, nie posiadające miary najniższej, które żywe dostają się w posiadanie rybaka, winny być natychmiast z zachowaniem potrzebnej ostrożności puszczone napowrót do wody.5.
W otwartych wodach granicznych nie wolno uszkadzać ani wybierać z nich ikry.1.
Otwarte wody podlegają ochronie niedzielnej, trwającej od 9-ej do 18-ej godziny. Dozwolony jest jednak w tym czasie, połów na ręczną wędkę; również mogą pozostawać w wodzie narzędzia cichego połowu (t. zn. takie narzędzia, których się nie ciągnie ani nie suwa, jak np. słępy, więcierze, sporządzone ze szpagatu, drutu, wikliny i t. p.).2.
Otwarte wody podlegają poza tem po porozumieniu obustronnych władz II instancji ochronie wiosennej lub zimowej:a)
ochrona wiosenna trwa od 15 kwietnia do 15 czerwca. W tym czasie zakazane jest wykonywanie rybołówstwa z wyjątkiem połowu ryb zapomocą narzędzi cichego połowu (porównaj ust. 1) i połowu na wędkę ręczną;b)
ochrona zimowa trwa 8 tygodni w miesiącach od października do stycznia. W tym okresie zakazane jest wszelkie wykonywanie rybołówstwa. W sprawie terminu rozpoczęcia i zakończenia tej ochrony porozumieją się ze sobą również władze administracyjne II instancji.3.
Na otwartych wodach granicznych mogą władze administracyjne II instancji po wzajemnem porozumieniu ustanawiać w razie potrzeby specjalne czasy ochrony gatunków dla następujących ryb:a)
dla łososia, troci i pstrąga strumiennego od 1 października do 31 grudnia,b)
dla siei jeziorowej i sielawy od 1 listopada do 31 grudnia,c)
dla lipienia od 1 marca do 30 kwietnia,d)
dla raka rzecznego od 1 listopada do 31 maja.Władze administracyjne II instancji mogą po wzajemnem porozumieniu zezwalać na czas przejściowy poszczególnym osobom na wyjątki od wszystkich wymienionych miar najniższych i czasów ochronnych dla celów naukowych i gospodarczo-rybackich, a zwłaszcza dla celu uzyskania materjału do sztucznego zarybiania.
Przy połowie ryb w bieżących i stojących wodach granicznych jest wzbronione:
a)
używanie materjałów szkodliwych albo wybuchowych (trujących przynęt, środków do odurzania lub tępienia ryb, nabojów wybuchowych lub innych środków wybuchowych i t. p.),b)
używanie ości i innych narzędzi do kłucia,c)
napędzanie lub przywabianie ryb i raków nocą zapomocą pochodni i innych środków świetlnych.1.
Nie wolno zagradzać przepływu ryb na wodzie otwartej stałemi urządzeniami do połowu ryb, całej niż do połowy powierzchni wody, licząc od brzegu przy zwyczajnym stanie wód. Ustawianie nowych urządzeń tego rodzaju wymaga zezwolenia władz administracyjnych II instancji. Urządzenia takie winny być ustawiane w takiej odległości od siebie, aby nie przeszkadzały zbytnio przepływowi ryb; władze administracyjne II instancji mogą po wzajemnem porozumieniu wydać szczegółowe zarządzenia.2.
Przepis ust. 1 zdania 1 i 3 nie odnosi się do stałych urządzeń, prawnie istniejących w chwili wejścia w życie niniejszego układu.3.
Odległość prętów w stałych urządzeniach do połowu ryb winna wynosić najmniej 2 cm.4.
Postanowienia ust. 1 zdania 1 i 3 odnoszą się również do używania sieci zastawnych i wiecierzy, które zapomocą kotwic przymocowuje się do dna lub brzegu.5.
Urządzenia do połowu ryb i więcierze, które leżą tak głęboko pod wodą, że połowa głębokości wody nie jest zamkniętą, nie będą uważane za zagrodzenie wody w rozumieniu ustępu 1.1.
Wielkość oczek sieci, także sieci ciągnionych winna wynosić przy łowieniu ryb w wodach otwartych przynajmniej 2,5 cm, mierząc w stanie mokrym od środka jednego do środka drugiego węzła; wyjątek w tym względzie stanowią więcierze i żaki. Władze administracyjne II instancji mogą po wzajemnem porozumieniu ustanawiać niniejsze wymiary oczek dla narzędzi, służących do połowu stynki, uklei, jazgarza, sielawy, węgorza, pstrąga strumiennego i tęczowego i ciernika, jak również dla ryb, służących jako przynęta.2.
Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do końcowej części matni sieci ciągnionych.1.
Każda łódź rybacka, znajdująca się na bieżących i stojących wodach granicznych, winna być zaopatrzona po obu swych stronach w napis, zawierający: imię, nazwisko i miejsce zamieszkania rybaka lub właściciela łodzi, oraz w numer ustalony przez właściwą władzę nadzorczą; napis winien być wyraźny i nie podlegający zmyciu przez wodę.2.
Również narzędzia połowu i naczynia rybackie winny być zaopatrzone w znaki, ustanowione przez miejscowe władze, wykonywujące nadzór rybacki. Znaki te winny być rznięte lub wypalane lub umieszczane na trwałych tabliczkach, przymocowanych do przyborów rybackich. Przybory rybackie, które rybak ma przy sobie, lub które wystawia na czas swojej obecności mogą nie być znaczone.W odległości mniejszej niż 50 m powyżej i poniżej przepławek rybnych przy szluzach na Noteci zabrania się wszelkiego połowu ryb od 15 września do 15 grudnia i od chwili zejścia lodu do 30 kwietnia.
Nie wolno obsadzać wód otwartych rakami błotnemi (Potamobius leptodactylus Eschz) i niekrajowemi odmianami ryb. Władze administracyjne II instancji obu Stron mogą po wzajemnem porozumieniu zezwolić na wyjątki.
Narzędzia połowu ryb nie mogą być ustawiane lub rozciągane w otwartych wodach w ten sposób, by przeszkadzały ruchowi żeglugowemu.
1.
Strony układające się powołają rzeczoznawców rybackich, którzy w miarę potrzeby odbywać będą wspólne posiedzenia, mające na celu:a)
badanie stosunków rybackich na bieżących i stojących wodach granicznych,b)
udzielanie wyjaśnień w sprawach spornych w zakresie części III niniejszego układu,c)
przygotowanie projektów dla ewentualnego uzupełnienia lub ulepszenia przepisów ochronnych.2.
Spotkanie rzeczoznawców następuje na zaproszenie władzy administracyjnej II instancji jednej ze Stron układających się, skierowane do równorzędnej władzy administracyjnej drugiej Strony. Zaproszenie winno zawierać przedmiot obrad oraz czas i miejsce spotkania.