§ 3. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ o dobrach rodzinnych. Berlin.1925.12.16.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1926.17.99
Akt utracił moc Wersja od: 17 lutego 1926 r.
§ 3.
(1)
Jeżeli posiadłość ziemska znajduje się częściowo w jednem a częściowo w drugiem Państwie, to każde z obu Państw zatrzymuje nadzór nad majątkiem położonym na jego obszarze.(2)
Na wniosek osób, należących do rodziny lub jej przedstawicielstwa, można jednak przekazać nadzór nad majątkiem ruchomym władzy nadzorczej drugiego Państwa, jeżeli ona na to się zgadza. Wniosek taki można przedstawić jedynie w ciągu roku po wejściu w życie tego układu.(3)
Jeżeli w ciągu dwu lat po wejściu w życie tego układu nastąpi pozbycie części posiadłości ziemskiej, znajdującej się w jednem Państwie, a jej równowartość stanie się częścią składową dobra rodzinnego, to może posiadacz powiernictwa w ciągu sześciu miesięcy po pozbyciu wystąpić u władzy nadzorczej z wnioskiem, aby równowartość tę w całości lub w części przekazano pod nadzór drugiego Państwa. Wniosek taki można jedynie wtedy uwzględnić, jeżeli zgodzi się na to władza nadzorcza drugiego Państwa i jeżeli równowartość ma być użyta do lepszego gospodarczego ukształtowania dobra rodzinnego, znajdującego się w drugiem Państwie (np. do wznoszenia budynków gospodarczych, zakupu inwentarza i posiadłości ziemskiej).