Art. 7. - Rzesza Niemiecka-Polska. Ubezpieczenie społeczne. Berlin.1931.06.11.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1933.65.487
Akt utracił moc Wersja od: 1 października 1938 r.
Artykuł 7.
(1)
Przy wykonywaniu wymienionych w artykule 1 działów ubezpieczenia społecznego instytucje, władze oraz sądy ubezpieczenia społecznego a za ich pośrednictwem również i inne władze administracyjne jednego Państwa będą udzielały pomocy administracyjnej instytucjom, władzom i sądom ubezpieczenia społecznego i innym władzom administracyjnym Państwa drugiego w tym samym zakresie, jak gdyby chodziło o wykonywanie własnego ubezpieczenia społecznego.(2)
Instytucje ubezpieczeniowe jednego Państwa będą na wniosek sprawdzały, czy osoby, pobierające świadczenia z instytucji ubezpieczeniowej Państwa drugiego, posiadają nadal warunki, od których zależy prawo do tych świadczeń, oraz będą dokonywały badań lekarskich w taki sam sposób, jak gdyby chodziło o wykonywanie własnego ubezpieczenia społecznego. Powstałe stąd wydatki w gotowiźnie obciążają tę instytucję, która wystąpiła z powyższym wnioskiem.(3)
Instytucje ubezpieczeniowe jednego Państwa mogą ustalić we wzajemnem porozumieniu z instytucjami ubezpieczeniowemi Państwa drugiego, by dla wypełniania przewidzianego w przepisach prawnych jednego Państwa obowiązku meldowania się wystarczało zameldowanie się w instytucji ubezpieczeniowej Państwa drugiego. Porozumienie takie wymaga zatwierdzenia przez zwierzchnie władze administracyjne obydwóch Państw.(4)
Instytucje, władze oraz sądy ubezpieczenia społecznego jako też inne władze administracyjne ustalają w takim samym zakresie jak przy wykonywaniu własnego ubezpieczenia społecznego a w wypadkach nagłych także z urzędu, te wszystkie okoliczności, które są potrzebne do wyjaśnienia faktycznego stanu rzeczy.(5)
Dla ustalenia wysokości zwrotu wydatków w gotowiźnie za pomoc administracyjną mają zastosowanie przepisy tego Państwa, do którego należy władza udzielająca pomocy.(6)
Przy wykonywaniu wymienionych w artykule 1 działów ubezpieczenia społecznego będą sądy udzielać sobie wzajemnie pomocy prawnej stosownie do przepisów, obowiązujących dla spraw cywilnych i handlowych.