Art. 33. - Rzesza Niemiecka-Polska. Ubezpieczenie społeczne. Berlin.1931.06.11.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.65.487

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1938 r.

Artykuł  33.

(1) Artykuł 186 polsko - niemieckiej konwencji górnośląskiej z dnia 15 maja 1922 r. otrzymuje następujący ust. 3a:

"Postanowienia ust. 3 zdania 1 i 2 mają zastosowanie również wtedy, gdy ubezpieczony w dniu zmiany suwerenności nie był zatrudniony albo już nie żył, ale ostatnio przed tym dniem był zatrudniony na polskiej części obszaru plebiscytowego. Postanowienia ust. 3 zdania 3 mają zastosowanie również wtedy, gdy dobrowolnie ubezpieczony w dniu zmiany suwerenności już nie żył, lecz ostatnio przed tym dniem mieszkał na polskiej części obszaru plebiscytowego".

(2) Wydatki, wynikające dla polskich instytucyj ubezpieczeniowych z postanowień ust. 1, będą im w połowie zwrócone przez niemieckie ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa. Jeżeli roszczenie do renty istniało w dniu wejścia w życie niniejszej umowy, będzie zwrócona połowa kapitałowej wartości rocznej renty, jeżeli zaś nie istniało, zwracana będzie z końcem każdego roku kalendarzowego połowa kwot rentowych, płatnych w przeciągu tego roku. Dla wysokości renty będą miarodajne ogólne polskie przepisy, zaś dla obliczenia wartości kapitałowej postanowienia niemieckiego rozporządzenia z dnia 6 marca 1924 r. (Reichsministerialblatt str. 102). Przy obliczaniu wartości kapitałowej bierze się za podstawę wiek uprawnionego w dniu wejścia w życie niniejszej umowy. O ile ubezpieczony był po dniu 14 czerwca 1922 r. ubezpieczony na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to przy obliczaniu podlegającego zwrotowi kapitału albo podlegającej zwrotowi renty należy wziąć za podstawę tylko tę część renty, która odpowiada stosunkowi okresu składkowego, przebytego przed dniem 15 czerwca 1922 r. do łącznego okresu składkowego, obciążającego polską instytucję ubezpieczeniową. Do zapłaty zobowiązana jest wobec polskiej instytucji ubezpieczeniowej Landesversicherungsanstalt Schlesien. Rozliczenie wewnątrz niemieckiego ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa ureguluje niemiecka zwierzchnia władza administracyjna.

(3) Porozumienie niniejsze w niczem nie narusza postanowień artykułu 186 ust. 1 i 2 konwencji z dnia 15 maja 1922 r.

(4) O ile uprawnionemu, podpadającemu pod przepisy ust. 1, udzielono świadczeń ze strony niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej, wówczas polska instytucja ubezpieczeniowa skraca odpowiednio świadczenia, których ma udzielić za ten sam okres czasu. Wartość kapitałowa, która winna być zwrócona przez niemieckie ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa, zmniejsza się o wartość świadczeń niemieckich, o ile nie przewyższają one świadczeń polskich.