Rozdział 8 - Świadczenia żeglugi powietrznej. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.79.687

Akt utracił moc

Wersja od: 7 kwietnia 1932 r.

Rozdział  VIII.

Świadczenia żeglugi powietrznej.

Art.  59.

O ile chodzi o świadczenia żeglugi powietrznej, upoważnione przez Ministra Spraw Wojskowych władze wojskowe mogą wystawiać nakazy bez skierowania zapotrzebowania do władz administracyjnych i doręczać je we własnym zakresie działania osobom, wskazanym w art. 18, 20 i 60 niniejszego rozporządzenia.

Art.  60.

Jeżeli przedmiotem świadczeń jest statek powietrzny (aparat lotniczy), nakaz i dowód wykonania świadczenia należy doręczyć bądź jednej z osób wymienionych w art. 18, bądź pilotowi albo kierownikowi danego aparatu lotniczego. Jeżeli osoby te są nieobecne albo niewiadome, ma zastosowanie art. 20 niniejszego rozporządzenia.

Art.  61.

Postanowienia art. 59 i 60 nie dotyczą linij komunikacji powietrznej użyteczności publicznej, w odniesieniu do których wszelkie zarządzenia w sprawie rzeczowych świadczeń wojennych uprawniony jest wydawać Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Komunikacji.

Art.  62.

Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i z Ministrem Spraw Wewnętrznych unormuje szczegółowo rozporządzeniem wykonawczem świadczenia żeglugi powietrznej.

Art.  63.

Ministrowi Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych względnie z Ministrem Spraw Wewnętrznych przysługuje niezależnie od uprawnień, wynikających z innych ustaw, już w czasie pokoju prawo ograniczenia lub wstrzymania cywilnego ruchu lotniczego.

Art.  64.

Przepisy art. 32-46 mają analogiczne zastosowanie do żeglugi powietrznej.