Rozdział 6 - Świadczenia żeglugi morskiej. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.79.687

Akt utracił moc
Wersja od: 7 kwietnia 1932 r.

Rozdział  VI.

Świadczenia żeglugi morskiej.

Jeżeli przedmiotem świadczeń jest okręt, statek, łódź lub inny objekt pływający, niezależnie od tego, jaką siłą są poruszane, nakaz i dowód dokonania świadczeń należy doręczyć właścicielowi, posiadaczowi lub ich prawnym zastępcom, bądź kapitanowi, szyprowi albo kierownikowi danego objektu pływającego. W wypadkach, kiedy osoby te są nieobecne, albo niewiadome, ma zastosowanie art. 20 niniejszego rozporządzenia.

W razie istnienia warunków, przewidzianych w ust. 1 art. 1, pozbycie okrętów (statków), łodzi i innych objektów pływających niezależnie od tego, jaką siłą są poruszane, a stanowiących własność obywateli polskich lub osób prawnych, mających główną siedzibę prawną na terytorjum Rzeczypospolitej Polskiej, tudzież wszelkie umowy, ograniczające prawo rozporządzania przez rzeczone osoby temi objektami na rzecz cudzoziemców (osób fizycznych lub prawnych), są wzbronione i nieważne z samego prawa, jeżeli nastąpią bez zezwolenia właściwej władzy.

Rozporządzenie wykonawcze oznaczy władze, upoważnione do wydawania tych zezwoleń, oraz objekty pływające, które można pozbywać bez zezwolenia.

Ładunek, znajdujący się na objekcie pływającym, podlegającym zajęciu na mocy niniejszego rozporządzenia, o ile nie został również zajęty, pozostaje w rozporządzeniu właściciela albo innej osoby uprawnionej.

Usunięcie ładunku z zajętego statku musi nastąpić w terminie oznaczonym przez władzę, która dokonała zajęcia. Obowiązek usunięcia ciąży na osobie, rozporządzającej zajętym objektem pływającym.

W razie nieusunięcia ładunku w oznaczonym przez wspomnianą władzę terminie ładunek zostaje usunięty przez tę władzę na koszt osoby, rozporządzającej objektem pływającym; za mogące przytem wyniknąć straty lub szkody Skarb Państwa odpowiedzialności nie ponosi.

Przechowanie i ochrona wyładowanych ruchomości odbywa się na koszt właściciela ładunku.

W razie braku odpowiednich składów i magazynów w miejscowości, gdzie wyładowanie nastąpiło, władza udziela właścicielowi ładunku do przechowania i ochraniania tegoż, w miarę możności, pomocy przez czas, nie przekraczający dwóch tygodni od daty wyładowania.

W warunkach, przewidzianych w ust. 1 art. 1, Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu względnie w porozumieniu z Ministrem Robót Publicznych może w interesie obrony Państwa normować cały ruch żeglugi morskiej i zorganizować transporty wojenne.

Na obszarze wojennym powyższe prawa przysługują Naczelnemu Wodzowi.

Przepisy art. 31-46 mają analogiczne zastosowanie do żeglugi morskiej.