Rozdział 11 - Komisje ustalania cenników. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.79.687

Akt utracił moc

Wersja od: 7 kwietnia 1932 r.

Rozdział  XI.

Komisje ustalania cenników.

Art.  70.

Do ustanawiania cenników przedmiotów świadczeń wojennych powołane są: wojewódzkie komisje cennikowe i główna komisja cennikowa.

Art.  71.

Wojewódzkie komisje cennikowe powołuje się do życia rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych, wydanem w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych, Ministrem Przemysłu i Handlu, Ministrem Rolnictwa i Ministrem Skarbu. Komisje te urzędują w siedzibie urzędu wojewódzkiego każdego województwa, ich właściwość obejmuje cały obszar danego województwa.

W razie potrzeby na obszarze jednego województwa można utworzyć kilka kompletów wojewódzkiej komisji. W tym wypadku właściwość terytorjalną każdej z nich określi rozporządzenie, które je do życia powołało.

Art.  72.

W skład wojewódzkiej komisji cennikowej wchodzą:

1) wojewoda, względnie jego zastępca lub osoba, mianowana przez wojewodę, jako przewodniczący,

2) przedstawiciel wojskowości, delegowany przez Ministra Spraw Wojskowych lub władze wojskowe przez niego upoważnione,

3) przedstawiciel władzy skarbowej, delegowany przez Ministra Skarbu lub władzę skarbową przez niego upoważnioną,

4) wyznaczeni przez wojewodę urzędnicy urzędu wojewódzkiego z działu przemysłowego, aprowizacyjnego oraz rolnictwa, po jednym z każdego działu, a o ile chodzi o świadczenia z zakresu górnictwa - przedstawiciel właściwej władzy górniczej,

5) przedstawiciele miejscowych izb: przemysłowo-handlowych i rzemieślniczych, po jednym od każdej izby, oraz dwaj przedstawiciele miejscowych izb rolniczych,

6) przedstawiciel spożywców, powołany przez władzę administracyjną II-ej instancji.

W województwach, w których niema izb wymienionych w pkt. 5, wojewoda powołuje w miejsce przedstawicieli tych izb do wojewódzkiej komisji cennikowej odpowiednią ilość przedstawicieli miejscowych organizacyj o charakterze gospodarczo-społecznym lub przedstawicieli samorządu.

Art.  73.

Główną Komisję Cennikową powołuje do życia Rada Ministrów w składzie jednego lub więcej kompletów orzekających. Główna Komisja urzęduje w siedzibie rządu; jej właściwość terytorjalna obejmuje cały obszar Rzeczypospolitej.

Art.  74.

Przewodniczącym Głównej Komisji Cennikowej jest Minister Skarbu lub osoba mianowana przez Ministra Skarbu.

Członkami Głównej Komisji Cennikowej względnie każdego jej kompletu są:

1) przedstawiciele Ministerstw: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa po jednym z każdego ministerstwa, mianowani przez właściwych ministrów,

2) pięciu przedstawicieli Naczelnej Izby Gospodarczej przez tę izbę delegowanych,

3) czterech przedstawicieli spożywców, powołanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.

Do czasu utworzenia Naczelnej Izby Gospodarczej zamiast przedstawicieli tej izby członkami Głównej Komisji Cennikowej będą trzej przedstawiciele centralnych zrzeszeń: handlu, przemysłu, górnictwa i rzemiosła, po jednym z każdego zrzeszenia, oraz dwaj przedstawiciele zrzeszeń rolniczych przez te zrzeszenia delegowani. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych, wydane w porozumieniu z właściwymi ministrami, określi, które zrzeszenia należy uważać za centralne w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.

Art.  75.

Komisje cennikowe mogą w razie potrzeby powołać do udziału w swych czynnościach biegłych z głosem doradczym.

Art.  76.

Komisje cennikowe wydają decyzje zwykłą większością głosów, przy udziale co najmniej 6 członków i przewodniczącego.

W razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

Art.  77.

Wojewódzkie komisje cennikowe ustalają ceny przedmiotów świadczeń wojennych perjodycznie lub w miarą potrzeby i ogłaszają ja w postaci cenników, oznaczonych liczbami porządkowemi, ze wskazaniem miejscowości i daty wydania cennika.

Art.  78.

Ustalone przez wojewódzkie komisje cennikowe ceny przedmiotów świadczeń wojennych obowiązują przy zapłacie wynagrodzenia za te świadczenia.

Ceny obowiązują z chwilą ogłoszenia cennika, o ile uchwała komisji nie stanowi inaczej.

Art.  79.

Członek wojewódzkiej komisji cennikowej, będący przedstawicielem władz skarbowych, ma prawo sprzeciwić się na piśmie uchwale komisji.

Sprzeciw musi być szczegółowo umotywowany i powoduje wstrzymanie ogłoszenia ceny przedmiotu, co do której zgłoszono sprzeciw.

Prawo zgłoszenia sprzeciwu służy w przeciągu 24 godzin.

Zgłoszenie sprzeciwu powoduje przeniesienie sprawy z urzędu do rozstrzygnięcia Głównej Komisji Cennikowej, która, najdalej do dni 14 po otrzymaniu sprzeciwu, winna zakomunikować komisji wojewódzkiej swoje orzeczenie w sprawie sprzeciwu.

W razie nieotrzymania decyzji przez wojewódzką komisje cennikową w ciągu 14 dni od dnia złożenia sprzeciwu wojewódzka komisja cennikowa ogłasza cenę przez siebie ustaloną.

Art.  80.

Główna Komisja Cennikowa może ustalenie cen za pewne kategorje przedmiotów wyłączyć z pod orzecznictwa wojewódzkich komisyj i zastrzec sobie ustalanie i ogłaszanie cen za te kategorje przedmiotów.

Art.  81.

Główna Komisja Cennikowa może z urzędu zbadać i zmienić, o ile to uzna za słuszne, ustalone przez wojewódzkie komisje cennikowe ceny przedmiotów świadczeń wojennych.