Art. 6. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.79.687

Akt utracił moc

Wersja od: 7 kwietnia 1932 r.

Art.  6.

Prócz mienia, wymienionego w art. 5 niniejszego rozporządzenia, nie mogą być również przedmiotem świadczeń wojennych:

1) kościoły, kaplice i domy modlitwy wszystkich uznanych w Państwie wyznań religijnych wraz ze znajdującemi się w nich przedmiotami, służącemi bezpośrednio do służby Bożej;

2) przedmioty kultu, mające charakter publiczny: muzea, przybytki sztuki, bibljoteki i zbiory naukowe i artystyczne; prywatne zbiory przedmiotów sztuki i zabytków kultury, takież przedmioty i zabytki poszczególne ruchome, lub nieruchome, o ile zbiór przedmiotów lub zabytek podlega obowiązującym przepisom o opiece nad zabytkami sztuki lub kultury; rozporządzenie wykonawcze określi tryb zwolnień oraz, jakie rodzaje muzeów, przybytków sztuki i t. d. uważać należy za mające charakter publiczny;

3) instytucje i zakłady naukowo-doświadczalne, o ile zainteresowani ministrowie w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych uznają potrzebę ich wyłączenia z pod obowiązku świadczeń wojennych; wyłączenie to może być zupełne lub ograniczone do zwolnienia od zajęcia lokalu i ruchomości, stanowiących część składową pracowni naukowej; w tym ostatnim jednak wypadku zakład naukowo-doświadczalny może być użyty jedynie do prac doświadczalnych;

4) nieruchomości i ruchomości prywatne lub ich części, które są w używaniu poczty lub też w używaniu będących własnością albo pozostających pod zarządem Państwa: kolei, żeglugi śródlądowej oraz telegrafów i telefonów;

b) wszelkie posyłki, powierzone poczcie, do chwili wydania ich odbiorcy;

6) części gospodarstw, posiadające szczególne znaczenie dla kultury rolnej, ogrodowej, leśnej, hodowlanej lub rybnej, znajdujące się poza obszarem wojennym, o ile Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych uzna potrzebę wyłączenia ich z pod obowiązku świadczeń wojennych.

Szpitale, zakłady zdrojowe i zakłady zdrowotności publicznej mogą być przedmiotem świadczeń wojennych jedynie dla celów sanitarno-wojskowych za zgoda Ministra Spraw Wewnętrznych, a o ile chodzi o zakłady weterynaryjne-za zgodą Ministra Rolnictwa.

Na obszarze wojennym prawo dysponowania szpitalami i zakładami zdrojowemi oraz zakładami zdrowotności publicznej przysługuje Naczelnemu Wodzowi lub organom przez niego upoważnionym.