Art. 10. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.79.687

Akt utracił moc
Wersja od: 7 kwietnia 1932 r.
Art.  10.

Z chwilą wybuchu wojny lub ogłoszenia mobilizacji ogólnej albo częściowej obowiązek rzeczowych świadczeń wojennych powstaje z mocy samego prawa.

W interesie obrony Państwa Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia wprowadzić obowiązek rzeczowych świadczeń wojennych na całym obszarze Państwa lub w poszczególnych miejscowościach, o ile tego wzgląd na bezpieczeństwo będzie wymagał.

Ministrowie: Spraw Wojskowych, Spraw Wewnętrznych i Skarbu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami oznaczać będą w drodze rozporządzeń, które rodzaje ruchomości i nieruchomości podlegają świadczeniom.

Na obszarze wojennym oznaczenie rodzajów ruchomości i nieruchomości, podlegających świadczeniom, następuje w drodze rozporządzenia Naczelnego Wodza.

Przymusowe odstąpienie prawa własności nieruchomości następuje w drodze wywłaszczenia. Do czasu wydania jednolitych przepisów o wywłaszczeniu mają do postępowania wywłaszczeniowego zastosowanie dzielnicowe przepisy o wywłaszczeniu, z tem zastrzeżeniem, iż na obszarach województw: krakowskiego, lwowskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego, oraz cieszyńskiej części województwa śląskiego będą stosowane odpowiednio postanowienia ustawy z dnia 17 lutego 1878 r. (№ 30 austr. Dz. U. P.) oraz że na obszarze miasta Warszawy i na obszarze województw: warszawskiego, kieleckiego, łódzkiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego i wileńskiego o dopuszczalności i rozmiarze wywłaszczenia decyduje Rada Ministrów.

Określenie terminu ustania obowiązku rzeczowych świadczeń wojennych następuje w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Na obszarze wojennym ustanie i w razie potrzeby przywrócenie obowiązku rzeczowych świadczeń wojennych może nastąpić również w drodze rozporządzenia Naczelnego Wodza.