Art. 6. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.32.264

Akt utracił moc

Wersja od: 27 lipca 1920 r.

Art. 6. 1

Zażądanie świadczeń wojennych następuje w drodze nakazów rekwizycyjnych wydanych przez właściwe urzędy administracyjne na podstawie zapotrzebowań wystawionych przez władze wojskowe w myśl art. 7 gdzie władze rządowe administracyjne jeszcze nie są zorganizowane, zażądanie świadczeń nastąpić może na zasadzie nakazów rekwizycyjnych władz wojskowych za pośrednictwem urzędu gminnego.

W razie nagiej a gwałtownej potrzeby przysługuje władzom wojskowym, każdorazowo do tego upoważnionym przez Ministra Spraw Wojskowych prawo bezpośredniego wydawania nakazów rekwizycyjnych wszystkim osobom fizycznym i prawnym, posiadającym jakiekolwiek przedmioty potrzebne dla celów zaopatrzenia armii i obrony Państwa.

W tym wypadki; powinien jednak Minister Spraw Wojskowych porozumieć się uprzednio z zainteresowanym Ministrem i wysłuchać jego opinii co do właściwości zarządzenia rekwizycji danego przedmiotu oraz właściwości w stosunku do danej kategorii osób. W razie niezgodności opinii, rozstrzyga Rada Ministrów.

W tym wypadku nie ma zastosowania przepis art. 2 ustawy z dnia 11/IV 1919 r. Dz. P. P. № 32 poz. 264 o potrzebie oznaczania i ogłaszania drogą rozporządzenia przedmiotów, podlegających rekwizycji, a urzeczywistnienie owych nakazów rekwizycyjnych należy do własnego zakresu działania władz wojskowych, które winny zawiadomić o tym władze administracyjne.

Wydane zarządzenie rekwizycyjne podane być musi bezzwłocznie Radzie Obrony Państwa do wiadomości.

1 Art. 6:

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 28 października 1919 r. (Dz.U.19.86.470) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 października 1919 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 15 lipca 1920 r. o wydawaniu bezpośrednich nakazów rekwizycyjnych przez władze wojskowe (uzupełnienie ustawy z dnia 28/X 1919 r. Dz. Ust. Rz. P. Nr. 86 poz 470 z roku 1919) (Dz.U.20.62.407) z dniem 27 lipca 1920 r.