Rozdział 1 - Zobowiązania Stron na wypadek pojawienia się na ich terytorjach chorób zakaźnych: - Rumunia-Polska. Konwencja sanitarna. Warszawa.1922.12.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.82.636

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 sierpnia 1923 r.

I.

Zobowiązania Stron na wypadek pojawienia się na ich terytorjach chorób zakaźnych:

Artykuł  1.

Strony zawierające umowę będą się zawiadamiały wzajemnie drogą telegraficzną, o każdym pierwszym stwierdzonym przypadku cholery lub dżumy. Strony zobowiązują się również zawiadamiać się wzajemnie piśmiennie o epidemicznem szerzeniu się tyfusu plamistego i powrotnego.

Komunikaty, dotyczące chorób wyżej wymienionych, będą redagowane w języku francuskim i powinny zawierać:

1) nazwę choroby w języku francuskim, z podaniem nazwy naukowej w języku łacińskim,

2) miejsce i datę wystąpienia choroby,

3) jej pochodzenie,

4) liczbę zachorowań i zgonów,

5) nazwę zakażonej jednostki administracyjnej (art. 9),

6) środki przedsięwzięte.

Artykuł  2.

Niezależnie od komunikatów omawianych w art. 1, obie Strony będą przesyłać sobie wzajemnie co dwa miesiące komunikaty o dalszym przebiegu chorób wymienionych w art. 1, jak również dostarczać sobie wszelkich wiadomości, które mogą mieć znaczenie epidemjologiczne.

Komunikaty te będą wywierały sprostowania wszelkich ewentualnych błędów i niedokładności komunikatów poprzednich.

Artykuł  3.

Każda ze Stron, zawierających umowę, zobowiązuje się udzielać Stronie drugiej wszelkich publikacji urzędowych władz centralnych, dotyczących stanu zdrowia publicznego, w szczególności zaś, dotyczących ruchu chorób zakaźnych.

Jeżeli na terytorjum jednej ze Stron pojawi się lub zacznie szerzyć epidemicznie jakakolwiek choroba zakaźna, która na danem terytorjum zazwyczaj nie występuje wcale, albo też nie występuje w postaci nagminnej, to właściwa Strona, obowiązana jest bezzwłocznie zakomunikować Stronie drugiej wszelkie posiadane szczegóły o danej chorobie, które mogłyby się przyczynić do wyświetlenia sprawy.

Artykuł  4.

Działanie niniejszej Konwencji może być rozciągnięte, na zasadzie porozumienia się Stron w drodze dyplomatycznej, również na inne choroby nie wymienione w art. 1.

Artykuł  5.

Jeżeli jedno z Państw, zawierających umowę, będzie posiadało wiadomości o epidemicznym szerzeniu się choroby zakaźnej na terytorjum należącem do Państwa trzeciego i zarządzi na tej podstawie środki ochronne, to obowiązane jest powiadomić drugą Stronę, zarówno o przedsięwziętych środkach, jak i o źródłach pochodzenia wiadomości, które skłoniły je do wydania tych zarządzeń.

Artykuł  6.

Zawiadomienia przewidziane w art. 1, oraz zawiadomienia przewidziane w art. 2 i 3 będą przesyłane bezpośrednio przez centralną władzę sanitarną jednej Strony, centralnej władzy sanitarnej drugiej Strony.

Identyczne komunikaty będą przesyłane równocześnie do przedstawicielstwa dyplomatycznego w stolicy kraju zakażonego, oraz do Sekcji Hygjeny Ligi Narodów.

Artykuł  7.

Na wypadek, gdyby jedna ze Stron, zawierających umowę uważała za stosowne dodać do personelu swego dyplomatycznego przedstawicielstwa w stolicy drugiej Strony lekarskiego attaché, centralna władza sanitarna właściwej Strony ma zapewnić temu funkcjonarjuszowi wszelkie ułatwienia, aby mu umożliwić zaznajamianie się ze stosunkami epidemjologicznemi kraju i wszystkiemi innemi kwestjami, przedstawiającemi interes dla hygieny publicznej jego Państwa.