Dział 3 - Szkolenie kierowców pojazdów samochodowych. - Ruch na drogach publicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.61.295

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1967 r.

Dział  III

Szkolenie kierowców pojazdów samochodowych.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  223.

1. Szkolenie kierowców pojazdów samochodowych może się odbywać tylko:

1) w zasadniczych szkołach zawodowych kierowców samochodowych;

2) w ośrodkach szkolenia kierowców - w formie kursów stałych;

3) poza ośrodkami - w formie kursów jednorazowych.

2. Przepisy działu niniejszego nie dotyczą szkolenia:

1) określonego w ust. 1 pkt 1;

2) kierowców pojazdów samochodowych jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z tym że programy szkolenia tych kierowców powinny być opracowane na podstawie programów nauczania ustalonych przez Ministra Komunikacji w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych, Oświaty i Obrony Narodowej;

3) osób określonych w § 210 ust. 4.

§ 224. Szkolenie kierowców pojazdów samochodowych może być prowadzone tylko według programów nauczania ustalonych przez Ministra Komunikacji w porozumieniu z Ministrami Oświaty, Spraw Wewnętrznych i Obrony Narodowej.

§ 225. Nadzór nad szkoleniem określonym w § 223 ust. 1 pkt 2 i 3 sprawują właściwe do spraw komunikacji organy prezydiów wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw); zwierzchni nadzór nad tym szkoleniem sprawuje Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Oświaty.

§  226.

1. W drodze wyjątku od przepisu § 223 ust. 1 może być udzielone zainteresowanej osobie na określonych warunkach (§ 50) przez właściwy według miejsca zamieszkania tej osoby organ do spraw komunikacji prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) zezwolenie na nauczanie na drogach publicznych kierowania pojazdem samochodowym małżonka i dzieci, ubiegających się o prawo jazdy kategorii III, IV lub Vb.

2. Zezwolenie (ust. 1) może być udzielone osobie, która posiada prawo jazdy co najmniej tej kategorii, o której uzyskanie ubiega się uczący się kierowania pojazdem samochodowym.

§  227.

1. Osoby nauczające kierowania pojazdami samochodowymi odpowiedzialne są za spowodowanie w czasie nauki pod ich nadzorem przez uczących się kierowania pojazdami wypadku oraz naruszenia przepisów o ruchu drogowym; odpowiedzialność ta rozciąga się także na czas trwania jazdy egzaminacyjnej.

2. Osoby nauczające kierowania pojazdami samochodowymi obowiązane są posiadać przy sobie w czasie nauczania legitymację uprawniającą do nauczania, wystawioną przez właściwy do spraw komunikacji organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) bądź zezwolenie określone w § 226 ust. 1 oraz - jeżeli nauczają na pojeździe nie stanowiącym ich własności - pisemne upoważnienie do nauczania wydane przez właściciela pojazdu lub osobę go reprezentującą.

3. Osoby nauczające kierowania pojazdami samochodowymi obowiązane są okazywać legitymację i zezwolenia na każde żądanie organów kontroli ruchu drogowego.

4. W razie zaprzestania z jakichkolwiek powodów nauczania kierowania pojazdami samochodowymi posiadacz legitymacji określonej w ust. 2 obowiązany jest zwrócić ją właściwemu do spraw komunikacji organowi prezydium rady narodowej, który legitymację wystawił.

Rozdział  2.

Zezwolenia na szkolenie kierowców pojazdów samochodowych.

§ 228. Zezwolenia na utworzenie i prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców albo jednorazowego kursu szkolenia lub doszkolenia kierowców pojazdów samochodowych udzielają właściwe do spraw komunikacji organy prezydiów wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

§  229.

1. Zezwolenie wymienione w § 228 może być udzielone:

1) instytucjom i przedsiębiorstwom państwowym;

2) organizacjom wojskowym, naukowym i społecznym oraz stowarzyszeniom, w których statutach przewidziana jest działalność w zakresie szkolenia kierowców lub przysposobienia do celów obrony Państwa;

3) spółdzielniom;

4) osobom fizycznym.

2. Warunkiem otrzymania zezwolenia wymienionego w § 228 jest zapewnienie do celów szkolenia wykwalifikowanego personelu nauczającego, odpowiednich pomieszczeń, pojazdów i pomocy naukowych.

3. Pomoce naukowe i pojazdy samochodowe powinny odpowiadać aktualnemu poziomowi techniki i zapewniać możliwość realizacji w pełni celów nauczania. Pojazdy samochodowe powinny być ponadto technicznie tak przystosowane, aby zapewniały bezpieczne nauczanie kierowania tymi pojazdami, w szczególności dźwignia hamulcowa powinna być jednakowo dostępna dla uczącego się i instruktora.

§  230.

1. Wniosek o zezwolenie na utworzenie i prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców powinien zawierać uzasadnienie potrzeby utworzenia ośrodka, nazwiska i imiona kandydatów na kierownika, wykładowców i instruktorów oraz numery i daty ich zezwoleń na nauczanie.

2. Do wniosku określonego w ust. 1 należy dołączyć:

1) plan sytuacyjny i plan wewnętrzny budynków;

2) wykaz posiadanego sprzętu i pomocy naukowych;

3) roczny plan i harmonogram pracy ośrodka;

4) plan finansowy.

3. Ośrodek może prowadzić kursy poza stałą siedzibą. W tych przypadkach należy podać do wiadomości właściwemu do spraw komunikacji organowi prezydium rady narodowej (§ 228) dokładny adres lokalu, w którym kurs ma być przeprowadzony.

§  231.

1. Wniosek o zezwolenie na zorganizowanie i prowadzenie jednorazowego kursu szkolenia lub doszkolenia kierowców pojazdów samochodowych powinien zawierać uzasadnienie potrzeby zorganizowania kursu, określenie zakresu nauczania, nazwiska i imiona kandydatów na kierownika, wykładowców, instruktorów oraz numery i daty ich zezwoleń na nauczanie, dokładny adres oraz czas rozpoczęcia i zakończenia kursu i ilość godzin wykładów.

2. Do wniosku określonego w ust. 1 należy dołączyć:

1) wykaz sprzętu i pomocy naukowych;

2) plan finansowy.

§ 232. Każda zmiana danych określonych w zezwoleniu wymienionym w § 228 wymaga uprzedniej zgody właściwego do spraw komunikacji organu prezydium rady narodowej, który zezwolenie wydał.

§ 233. Zezwolenia na utworzenie i prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców udziela się na okres 2 lat, z tym że ważność zezwolenia przedłuża się automatycznie na dalsze 2 lata, jeżeli w terminie trzymiesięcznym przed upływem ważności zezwolenie nie zostało odwołane.

§  234.

1. Zezwolenie określone w § 228 może być cofnięte w każdym czasie w razie:

1) niepodjęcia działalności ośrodka szkolenia kierowców bądź nierozpoczęcia zajęć na kursie szkolenia lub doszkolenia kierowców pojazdów samochodowych w ciągu 6 miesięcy od dnia wydania zezwolenia;

2) przerwy w szkoleniu bez uzasadnionej przyczyny przez okres 6 miesięcy;

3) stwierdzenia, że szkolenie nie jest prowadzone według obowiązujących programów nauczania;

4) nieprzestrzegania warunków, na jakich zezwolenie zostało udzielone.

2. Cofnięcie zezwolenia w przypadkach określonych w ust. 1 powinno być poprzedzone co najmniej jednym pisemnym ostrzeżeniem.

Rozdział  3.

Egzaminatorzy kandydatów na kierowców i kierowców pojazdów samochodowych.

§  235.

1. Egzaminatorów-członków komisji egzaminacyjnych (§ 209), zwanych w dalszym ciągu "egzaminatorami", powołują prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

2. Na egzaminatora może być powołana osoba, której poziom umysłowy i moralny zapewnia należyte wypełnianie obowiązków, która odpowiada warunkom określonym w § 236 i złoży z wynikiem pomyślnym egzamin sprawdzający przed komisją kwalifikacyjną powołaną przez Ministra Komunikacji.

3. Przepisy dotyczące egzaminatorów odnoszą się również do przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.

§  236.

1. Egzaminatorem może być osoba, która odpowiada następującym warunkom:

1) jest obywatelem polskim;

2) posiada wykształcenie:

a) przy przeprowadzaniu egzaminu ze znajomości przepisów o ruchu na drogach publicznych - wyższe i co najmniej 3-letni staż pracy zawodowej z dziedziny samochodowej lub ruchu drogowego albo średnie i co najmniej 5-letni staż pracy zawodowej z dziedziny samochodowej lub ruchu drogowego,

b) przy przeprowadzaniu egzaminu z wiadomości o budowie, obsłudze i eksploatacji pojazdów samochodowych - techniczne wyższe ze specjalnością w zakresie budowy, naprawy lub obsługi pojazdów samochodowych albo ekonomiki transportu samochodowego i co najmniej 3-letni staż pracy zawodowej lub średnie w zakresie tych specjalności i co najmniej 5-letni staż pracy zawodowej,

c) przy przeprowadzaniu egzaminu z praktycznej umiejętności kierowania pojazdami samochodowymi - co najmniej średnie,

3) posiada prawo jazdy:

a) co najmniej III kategorii przy przeprowadzaniu egzaminu z wiadomości o budowie, obsłudze i eksploatacji pojazdów samochodowych i znajomości przepisów o ruchu na drogach publicznych,

b) kategorii I przy przeprowadzaniu egzaminu z praktycznej umiejętności kierowania pojazdami samochodowymi, a w razie sprawdzania umiejętności kierowania motocyklem - prawo jazdy kategorii IV.

2. Do przeprowadzania egzaminu z wiadomości o budowie, obsłudze i eksploatacji pojazdów samochodowych oraz znajomości przepisów o ruchu drogowym może być upoważniona również osoba, która posiadała prawo jazdy i utraciła je na skutek utraty kwalifikacji zdrowotnych, jeżeli spełnia wszystkie inne warunki, jakim powinni odpowiadać egzaminatorzy.

§ 237. Prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) odwoła egzaminatora, jeżeli egzaminator został ukarany prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu bądź bez uzasadnionej przyczyny nie wypełnia swoich obowiązków lub wypełnia je nienależycie albo przez okres dłuższy niż rok nie może z jakichkolwiek powodów wypełniać obowiązków bądź wykorzystuje swoje stanowisko w celu osiągnięcia korzyści materialnej lub osobistej dla siebie albo innej osoby.