Rozdział 8 - Postanowienia ogólne. - Ruch cudzoziemców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.5.49

Akt utracił moc

Wersja od: 26 stycznia 1929 r.

VIII.

Postanowienia ogólne.

§ 29. Do załatwiania spraw, wynikających z niniejszego rozporządzenia w tym zakresie, w jakim powołane są do nich urzędy konsularne, właściwym jest, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień niniejszego rozporządzenia, ten polski urząd konsularny, w którego okręgu działania cudzoziemiec faktycznie stale zamieszkuje. O ile właściwości urzędu konsularnego nie można w ten sposób ustalić, właściwy jest ten urząd konsularny, w którego okręgu wyłania się sprawa wjazdu lub przejazdu.

Wizy może wyjątkowo udzielić urząd konsularny niewłaściwy za uprzednią zgodą urzędu właściwego, jeżeli szczególne trudności lub względy stoją na przeszkodzie w uzyskaniu wizy od urzędu właściwego.

W wypadkach godnych specjalnego uwzględnienia, w których osiągnięcie powyższej zgody na czas nie byłoby możliwe, niewłaściwy urząd konsularny może samodzielnie udzielić wizy, zawiadamiając o tem niezwłocznie właściwy urząd konsularny.

Powyższe dwa wyjątki od zasady właściwości terytorialnej nie mogą mieć zastosowania w wypadkach, przewidzianych w § 3 ust. 1 i § 18.

§ 30. Właściwą do załatwiania spraw, wynikających z niniejszego rozporządzenia, jest ta powiatowa względnie wojewódzka władza administracji ogólnej, na której obszarze działania cudzoziemiec faktycznie przebywa, o ile rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi.

§ 31. Za ważny dowód osobisty, w znaczeniu niniejszego rozporządzenia, uważa się dokument z niewygasłym terminem ważności, wystawiony zgodnie z przepisami, obowiązującemi w państwie, do którego okaziciel dowodu przynależy, przeznaczony dla wyjazdu za granice tego państwa lub dla przebywania na obczyźnie i stwierdzający przynależność państwową oraz tożsamość osoby, na którą opiewa. Nazwa dowodu osobistego nie wpływa na jego ważność.

Za równoważne z dowodami osobistemi, określonymi w poprzednim ustępie, mogą być uznane inne dokumenty, które, zgodnie z przepisami specjalnemi, uważane są za dowody, wystarczające dla przekraczania granic Rzeczypospolitej.

§ 32. Za ważny paszport zbiorowy, w znaczeniu niniejszego rozporządzenia, uważa się taki dokument z niewygasłym terminem ważności który jest wystawiony zgodnie z przepisami, obowiązującemi w państwie, do którego przynależą uczestnicy grupy, jest przeznaczony do wyjazdu za granice tego państwa i zawiera nazwiska oraz imiona wszystkich uczestników grupy, jako też stwierdza ich przynależność państwową. Nazwa dokumentu nie wpływa na jego ważność.

§ 33. Jeżeli cudzoziemiec zamierza posiadany dowód osobisty wymienić u swoich władz na nowy, zaś w posiadanym dowodzie umieszczone są przez polskie władze państwowe zezwolenia (wizy), przewidziane w niniejszem rozporządzeniu, powinien przed dokonaniem wymiany zwrócić się do powiatowej władzy administracji ogólnej dla dokonania przez nią odpowiednich wyciągów; po przedstawieniu nowego dowodu osobistego władza ta poczyni w nim stosowne adnotacje.

Jeżeli cudzoziemiec nie może udowodnić prawa do pobytu przez okazanie zezwolenia (wizy), przewidzianego w niniejszem rozporządzeniu lub adnotacji, o której mowa w poprzednim ustępie, powstaje domniemanie, że nie posiada on zezwolenia na pobyt w Rzeczypospolitej, co pociąga za sobą skutki, przewidziane w § 24 ust. 1. Domniemanie to może być uchylone przez okazanie oryginału zezwolenia, uwidocznionego w dawnym dowodzie osobistym.

§ 34. Wizy pobytowe, osiedleńcze, przejazdowe i powrotne wystawiane są w dowodach osobistych.

Wizy zbiorowe i zbiorowe wizy przejazdowe wystawiane są w paszportach zbiorowych.

Zezwolenia, których wzór podany jest w załączniku Nr. 2, wystawiane są bądź w dowodach osobistych, bądź w paszportach zbiorowych.

Administracyjne wizy pobytowe (§ 37) wystawiane są na osobnej karcie.

§ 35. Wiza uprawnia do przekroczenia granic Rzeczypospolitej tylko w ciągu czasu w niej oznaczonego. Dla przekroczenia tych granic w innym czasie należy uzyskać nową wizę.

§ 36. Cudzoziemiec, który przebywa w Rzeczypospolitej legalnie, może wyjechać z jej granic bez specjalnego zezwolenia na wyjazd. Legalność pobytu musi być stwierdzona w sposób, przewidziany w niniejszem rozporządzeniu.

§ 37. Cudzoziemiec, który znalazł się w Rzeczypospolitej bez wymaganego zezwolenia na pobyt, skutkiem okoliczności od niego niezależnych, a usprawiedliwiających, powinien niezwłocznie zgłosić się do powiatowej władzy administracji ogólnej w celu usprawiedliwienia swej obecności, poczem władza ta wystawia mu administracyjną wizę pobytową (załącznik Nr. 12), ustalając termin wyjazdu zależnie od okoliczności wypadku.

§ 38. Wiza, wystawiona przez polski urząd konsularny, ulega unieważnieniu, jeżeli została uzyskana przez wprowadzenie w błąd istotny co do osoby cudzoziemca albo co do innych okoliczności, istotnych dla udzielenia wizy.

Wizę unieważnia ten urząd konsularny, który ją wystawił.