Rozdział 7 - Usuwanie z granic Rzeczypospolitej. - Ruch cudzoziemców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.5.49

Akt utracił moc

Wersja od: 26 stycznia 1929 r.

VII.

Usuwanie z granic Rzeczypospolitej.

§ 23. Cudzoziemiec może być usunięty z granic Rzeczypospolitej bądź na skutek orzeczenia o wydaleniu, bądź w trybie wykonawczym.

§ 24. Usunięcie w trybie wykonawczym może być zastosowane wówczas, gdy cudzoziemiec z własnej winy znalazł się w Rzeczypospolitej bez wymaganego zezwolenia albo gdy samowolnie pozostaje na obszarze Rzeczypospolitej po upływie terminu dozwolonego mu pobytu. W tych wypadkach usunięcie następuje drogą przymusowego odstawienia do granicy na zarządzenie tej powiatowej władzy administracji ogólnej, na której obszarze ujawniono takiego cudzoziemca.

Za samowolne pozostanie w Rzeczypospolitej nie jest uważane pozostanie, spowodowane wypadkami, nie dającemi się przewidzieć, a uniemożliwiającemi opuszczenie jej granic w terminie, jak np. obłożna choroba cudzoziemca, śmierć jego rodziców, współmałżonka lub dzieci, przerwanie komunikacji, pozbawienie wolności.

Po wykazaniu przez cudzoziemca, iż zaszedł jeden z takich wypadków, powiatowa władza administracji ogólnej wyznacza mu dodatkowy termin do opuszczenia granic Rzeczypospolitej, uzasadniony okolicznościami wypadku (załącznik Nr. 2).

§ 25. We wszystkich innych wypadkach, poza wskazanemi w § 24, usunięcie cudzoziemca z granic Rzeczypospolitej może nastąpić tylko na skutek orzeczenia o wydaleniu.

§ 26. Dla wykonania orzeczenia o wydaleniu władza wydalająca może bądź nakazać cudzoziemcowi wyjazd w określonym terminie oraz w kierunku przez niego wybranym lub przez władzę wyznaczonym, bądź zarządzić przymusowe odstawienie go do granicy.

Jeżeli wydalony nie wyjedzie z Rzeczypospolitej w nakazanym mu terminie lub kierunku, powiatowa władza administracji ogólnej, na której obszarze stwierdzono powyższe uchybienia, zarządza przymusowe odstawienie go do granicy.

§ 27. Jeżeli usunięcie cudzoziemca z granic Rzeczypospolitej nie może nastąpić z tego powodu, że państwo, przez którego granice ma nastąpić usunięcie, nie chce go wpuścić na swój obszar, wówczas powiatowa władza administracji ogólnej, która pierwsza stwierdziła niemożność usunięcia cudzoziemca, wyznacza mu, po wydaniu orzeczenia o wydaleniu, o ile takowe nie było już poprzednio wydane, miejsce przymusowego pobytu na obszarze Rzeczypospolitej na czas potrzebny do wykonania orzeczenia o wydaleniu.

Cudzoziemiec, któremu zostało wyznaczone miejsce przymusowego pobytu, nie może go opuszczać bez zgody powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla tego miejsca.

§ 28. Orzeczenia o wydalaniu cudzoziemców, nie posiadających kart osiedlenia, wydawane w wypadkach nielegalnego przekroczenia granicy, albo niedopełnienia obowiązku meldunkowego lub rejestracji, należą do właściwości powiatowej władzy administracji ogólnej. We wszystkich innych wypadkach do wydawania orzeczeń o wydaleniu właściwą jest wojewódzka władza administracji ogólnej.