§ 37. - Rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 22 marca 1923 r. o zasiłkach dla rodzin osób powołanych na ćwiczenia wojskowe tudzież do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1923 r. w przedmiocie określenia norm zasiłków oraz ustalenia kategorji stałych robotników i pracowników w myśl ustawy z dnia 22 marca 1923 r. o zasiłkach dla rodzin osób powołanych na ćwiczenia wojskowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.40.280

Akt utracił moc

Wersja od: 16 kwietnia 1923 r.

§ 37. Jeżeli pracodawca zobowiązany w orzeczeniu do płacenia zasiłku obowiązkowi ternu nie czyni zadość, zasiłek wypłacany będzie, na żądanie strony uprawnionej do jego poboru, w zastępstwie pracodawcy i na jego rachunek, tudzież w wysokości ustalonej w orzeczeniu, przez ten urząd gminny, który wydał orzeczenie.

Wypłata ma być dokonana w trybie określonym w § 35 ustęp trzeci, czwarty i piąty. Jeżeli wysokość ostatniej płacy powołanego nie jest urzędowi gminnemu wiadomą, winni pracodawcy udzielić odnośnemu urzędowi na jego żądanie bezzwłocznie potrzebnych informacji.

O dokonaniu zastępczej wypłaty zasiłku będzie pracodawca zawiadomiony przez odnośny urząd gminny (zwierzchność gminną, magistrat).

Kwoty zasiłków wypłaconych przez urzędy gminne (zwierzchności gminne, magistraty) w zastępstwie i na rachunek pracodawcy, winny być przez niego zwrócone do rąk tego urzędu gminnego, który wypłatę zastępczą uskutecznił, pod rygorem egzekucji administracyjnej. Nie dotyczy to tych wypadków, w których pracodawca w trybie określonym w ustąpię 2 i 3 art. 12 ustawy z dn. 22 marca 1923 r. prawomocnie zwolniony został od obowiązku płacenia zasiłku.