Rozdział 5 - Monopole państwowe. - Rozciągnięcie mocy obowiązującej przepisów o niektórych daninach publicznych oraz o monopolach państwowych na ziemie odzyskane.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.26.171

Akt jednorazowy

Wersja od: 30 marca 1939 r.

Rozdział  V.

Monopole państwowe.

Art.  14.

Na wszystkie ziemie odzyskane rozciąga się moc obowiązującą następujących aktów ustawodawczych wraz z późniejszymi zmianami:

1) przepisów działu I ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym (Dz. U. R. P. Nr 47, poz. 409);

2) ustawy z dnia 18 marca 1932 r. o utworzeniu państwowego przedsiębiorstwa "Polski Monopol Tytoniowy" (Dz. U. R. P. Nr 26, poz. 240);

3) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o sprzedaży wyrobów tytoniowych (Dz. U. R. P. Nr 84, poz. 617);

4) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o wprowadzeniu jednolitego monopolu sprzedaży soli na obszarze całej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. Nr 117, poz. 1043);

5) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 czerwca 1932 r. o przedsiębiorstwie "Polski Monopol Solny" (Dz. U. R. P. Nr 52, poz. 497);

6) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o sprzedaży soli (Dz. U. R. P. Nr 84, poz. 616);

7) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz o sprzedaży napojów alkoholowych (Dz. U. R. P. Nr 63, poz. 586);

8) ustawy z dnia 30 stycznia 1931 r. o monopolu zapałczanym (Dz. U. R. P. Nr 9, poz. 45);

9) ustawy z dnia 9 lipca 1936 r. o monopolu loteryjnym (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 398).

Art.  15.

(1) Z dniem wejścia w życie ustawy niniejszej wygasają na obszarze ziem odzyskanych wszelkie uprawnienia do wykonywania czynności, na które w myśl przepisów rozciągniętych art. 14 potrzebne jest zezwolenie władz skarbowych, zgłoszenie do władz skarbowych, bądź zawarcie umowy z zarządami monopolów; dotyczy to również uprawnień, opartych na zapisach w księgach gruntowych (tzw. uprawnienia realne).

(2) Utrata powyższych uprawnień nie daje ich posiadaczom prawa do odszkodowania lub innych roszczeń.

Art.  16.

(1) Zapasy spirytusu, znajdujące się w rektyfikacjach i zakładach odwadniania na ziemiach odzyskanych, przejmuje Państwowy Monopol Spirytusowy za wypłatą odszkodowania. Prawo żądania wypłaty odszkodowania służy właścicielom zapasów spirytusu, jeżeli w ciągu 6 miesięcy od daty wejścia w życie ustawy niniejszej wystąpią z żądaniem wypłaty i wykażą prawo własności.

(2) W przypadku nieosiągnięcia porozumienia co do wysokości odszkodowania, Państwowy Monopol Spirytusowy zaofiaruje właścicielowi zapasów zwrot do wywozu za granicę takiej ilości spirytusu, jaka została stwierdzona przez władze skarbowe w dniu zabezpieczenia zapasów.

(3) Nie wywiezienie za granicę zwróconego spirytusu w ciągu trzech miesięcy od chwili zawiadomienia właściciela o możności dysponowania spirytusem na wywóz za granicę, powoduje utratę roszczeń o odszkodowanie. Zapasy spirytusu przechodzą w tym przypadku na własność Skarbu Państwa.

Art.  17.

(1) Minister Skarbu w porozumieniu z właściwymi ministrami może w okresie przejściowym w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy niniejszej regulować w drodze rozporządzeń sprawy:

1) nadawania uprawnień do wykonywania czynności, wymienionych w art. 19 i art. 60 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 63, poz. 586);

2) prowadzenia przedsiębiorstw bądź wykonywania czynności, co do których, w myśl powołanego w pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, istnieje obowiązek zgłaszania władzom skarbowym;

3) obrotu artykułami monopolowymi, objętymi powołanym w pkt 1) rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej.

(2) Ponadto Minister Skarbu może w tym okresie zwalniać od opłat, przewidzianych w art. 62 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, przedsiębiorstwa likwidujące się oraz zmieniać dla takich przedsiębiorstw warunki uiszczenia tych opłat.

Art.  18.

Minister Skarbu w porozumieniu z właściwymi ministrami może w okresie przejściowym do końca kampanii 1941/1942 odraczać stosowanie na ziemiach odzyskanych przepisów art. 21, art. 22 ust. 3, art. 28-36, art. 38-40 i art. 62 (w części dotyczącej opłaty od wyrobu spirytusu) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 63, poz. 586) oraz zwalniało całkowicie lub częściowo od obowiązków przewidzianych w powyższych przepisach.