Rozdział 5 - Nagrody i kary - Rodzaje i organizacja schronisk dla nieletnich oraz zasady pobytu w nich nieletnich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.58.362

Akt utracił moc

Wersja od: 11 czerwca 1997 r.

Rozdział  5

Nagrody i kary

§ 18. Przyznawanie nagród ma charakter wychowawczy. Przyznając nagrody uwzględnia się zasady indywidualizacji.

§  19.

1. Nagrodami są:

1) pochwała,

2) pochwała wobec nieletnich,

3) list pochwalny do rodziców (opiekunów),

4) zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt schroniska w obecności wychowawcy,

5) zezwolenie na dodatkowe odwiedziny,

6) przyznanie nagrody rzeczowej lub pieniężnej,

7) podwyższenie kieszonkowego,

8) zezwolenie na noszenie odzieży prywatnej,

9) zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby nieletniego,

10) zezwolenie na posiadanie wartościowych przedmiotów,

11) zgoda na udział w imprezach i szkoleniach,

12) zgoda na udział w imprezach sportowych i kulturalnych poza schroniskiem,

13) skrócenie, zawieszenie lub darowanie uprzednio wymierzonej kary,

14) list pochwalny do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje,

15) udzielenie przepustki.

2. Nagrody wymienione w ust. 1 pkt 12 i 15 wymagają zgody organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje.

3. O przyznaniu nagrody dokonuje się adnotacji w aktach osobowych nieletniego.

§  20.

1. Wymierzanie kar ma charakter wychowawczy.

2. Nieletni podlega odpowiedzialności regulaminowej za naruszenie przepisów regulaminu lub statutu schroniska albo ustalonego w schronisku porządku.

3. Karami są:

1) upomnienie,

2) nagana,

3) zawiadomienie rodziców (opiekunów) o niewłaściwym zachowaniu nieletniego,

4) cofnięcie przyznanych nagród,

5) obniżenie kieszonkowego,

6) ograniczenie lub wstrzymanie prawa do spotykania się z osobami z zewnątrz, z wyłączeniem rodziców (opiekunów),

7) przeniesienie do innego schroniska, za zgodą organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje.

§ 21. Nagrody przyznaje i kary wymierza dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny.

§  22.

1. Przed wymierzeniem kary dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podczas którego wysłuchuje nieletniego oraz inne osoby.

2. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych nieletniego.

3. Przed wymierzeniem kary dyrektor schroniska zasięga opinii psychologa.

4. Decyzja o wymierzeniu kary powinna być wydana na piśmie i zawierać określenie przyczyny ukarania, rodzaj kary i jej uzasadnienie oraz czas, na jaki została wymierzona. Decyzję o ukaraniu nieletniego podaje się do wiadomości nieletniego i włącza się do jego akt.

5. Wymierzając karę uwzględnia się zasadę indywidualizacji, mając w szczególności na względzie rodzaj i okoliczności czynu, stosunek nieletniego do popełnionego czynu, dotychczasową postawę, cechy osobowości, stan zdrowia oraz cele wychowawcze.

§  23.

1. Za jeden czyn wymierza się jedną karę. W przypadku gdy nieletni popełni więcej czynów, wymierza się jedną karę odpowiednio surowszą, z uwzględnieniem warunków wymienionych w § 22 ust. 5.

2. Karę wykonuje się niezwłocznie.

3. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można odstąpić od ukarania nieletniego, wykonanie wymierzonej kary zawiesić na okres do 1 miesiąca, zmienić ją na inną, skrócić lub darować, jeżeli nieletni przeprosił osobę pokrzywdzoną oraz naprawił szkodę.

§ 24. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody wskazujące na to, że nieletni został niesłusznie ukarany, dyrektor schroniska uchyla karę. W tym wypadku z akt osobowych nieletniego usuwa się informacje dotyczące ukarania.

§ 25. O popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego dyrektor schroniska zawiadamia niezwłocznie organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje.