Rozdział 5 - Nagrody oraz kary dyscyplinarne - Regulamin wykonywania tymczasowego aresztowania.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.31.167

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1995 r.

Rozdział  5

Nagrody oraz kary dyscyplinarne

§  39.

1. Tymczasowo aresztowanemu, który wyróżnia się w przestrzeganiu regulaminu i ustalonego w areszcie śledczym porządku, może być przyznana nagroda.

2. Nagrody są następujące:

1) zezwolenie na dłuższy spacer,

2) 36 (skreślony),

3) zezwolenie na częstsze dokonywanie zakupów,

4) zezwolenie na dłuższe widzenie,

5) nagroda rzeczowa lub pieniężna,

6) zatarcie wszystkich lub niektórych kar dyscyplinarnych.

§  40.

1. Nagrody przyznaje naczelnik z urzędu lub na pisemny wniosek osoby wymienionej w § 4.

2. Nagrody mogą być przyznawane indywidualnie, jednorazowo lub na czas określony. Nagrody przyznane na czas określony mogą być przez naczelnika cofnięte, jeżeli uległy zmianie podstawy ich przyznawania.

3. Decyzje o ich przyznaniu lub cofnięciu nagrody wydaje się na piśmie i podaje do wiadomości nagrodzonego.

§  41.

1. Za zawinione naruszenie nakazów i zakazów wynikających z regulaminu oraz ustalonego w areszcie śledczym lub w miejscu pracy porządku, zwane dalej przekroczeniem, tymczasowo aresztowany podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej. Ukaranie dyscyplinarne powinno zmierzać do zapewnienia przestrzegania przez tymczasowo aresztowanego obowiązków i ustalonego porządku oraz poszanowania zasad współżycia społecznego.

2. Kary dyscyplinarne są następujące:

1) pozbawienie wszystkich lub niektórych nie wykorzystanych przez tymczasowo aresztowanego nagród,

2) 37 pozbawienie prawa otrzymania paczki żywnościowej przez okres do jednego miesiąca,

3) 38 pozbawienie lub ograniczenie prawa dokonywania zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych przez okres do 1 miesiąca,

4) 39 osadzenia w celi izolacyjnej na okres do 1 miesiąca.

3. 40 O wymierzeniu kary dyscyplinarnej określonej w ust. 2 pkt 2 i 4 zawiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.

4. Wobec młodocianych oraz kobiet ciężarnych i karmiących nie stosuje się kar dyscyplinarnych określonych w ust. 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem pozbawienia lub ograniczenia prawa zakupu wyrobów tytoniowych, a wobec kobiet ciężarnych i karmiących - ponadto kary dyscyplinarnej określonej w ust. 2 pkt 4.

§ 41a. 41 Kara dyscyplinarna określona w § 41 ust. 2 pkt 4 polega na osadzeniu tymczasowo aresztowanego pojedynczo, w wyznaczonej celi, wyposażonej w dodatkowe urządzenia techniczno-ochronne w warunkach uniemożliwiających kontakt z innymi osadzonymi oraz pozbawieniu go możliwości:

1) korzystania z udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych i sportowych, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy,

2) zatrudnienia poza celą,

3) palenia tytoniu.

§ 42. 42 Kara dyscyplinarna osadzenia w celi izolacyjnej można wymierzyć tymczasowo aresztowanemu, który popełnił przekroczenie naruszające w poważnym stopniu obowiązujący porządek i dyscyplinę, a uprzednio był karany dyscyplinarnie.

§  43.

1. Za jedno przekroczenie wymierza się tylko jedną karę dyscyplinarną, W wypadku gdy tymczasowo aresztowany popełnił więcej przekroczeń, zanim został ukarany za którekolwiek z nich, wymierza się jedną karę dyscyplinarną odpowiednio surowszą.

2. Ponowne wymierzenie kary dyscyplinarnej nie może nastąpić w taki sposób, aby była ona bezpośrednim przedłużeniem odbywanej takiej samej kary, chyba że łączny okres trwania wymierzonych kar nie przekracza przewidzianej w regulaminie granicy czasu trwania tej kary.

3. W uzasadnionych wypadkach zwłaszcza gdy tymczasowo aresztowany popełnił przekroczenie po raz pierwszy albo jeżeli nie naruszyło ono w poważnym stopniu ustalonego porządku, można odstąpić od ukarania dyscyplinarnego i poprzestać na zwróceniu tymczasowo aresztowanemu uwagi.

§  44.

1. Naczelnik wymierza kary dyscyplinarne z urzędu lub na pisemny wniosek osoby wymienionej w § 4.

2. Przed wymierzeniem kary dyscyplinarnej wysłuchuje się wyjaśnień obwinionego tymczasowo aresztowanego, a jeżeli zachodzi potrzeba - również wyjaśnień składających wniosek o ukaranie lub innych osób.

§  45.

1. Nie można wymierzyć kary dyscyplinarnej, jeżeli od dnia powzięcia przez osobę wymienioną w § 4 wiadomości o popełnieniu przekroczenia upłynęło 14 dni lub od dnia popełnienia przekroczenia 30 dni. Nie można rozpocząć wykonywania kary dyscyplinarnej po upływie 14 dni od jej wymierzenia.

2. 43 Terminy określone w ust. 1 nie biegną w okresie przebywania tymczasowo aresztowanego poza aresztem śledczym bez zezwolenia lub leczenia związanego z samouszkodzeniem, a także w okresie odroczenia, zawieszenia lub przerwania wykonywania kary dyscyplinarnej.

§ 46. Decyzję o ukaraniu, zawierającą określenie przekroczenia, a także decyzję o anulowaniu ukarania oraz o darowaniu, odroczeniu, zamianie, zawieszeniu lub przerwaniu kary dyscyplinarnej podejmuje się na piśmie i podaje do wiadomości tymczasowo aresztowanemu.

§  47.

1. 44 Wymierzoną karę dyscyplinarną wykonuje się niezwłocznie. Przed wykonaniem kary dyscyplinarnej określonej w § 41 ust. 2 pkt 4, jak również kar określonych w pkt 2 i 3, wymierzonych tymczasowo aresztowanemu, któremu ze względu na stan zdrowia zezwolono na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych lub korzystającemu z diety, zasięga się opinii lekarza.

2. Jeżeli stan zdrowia tymczasowo aresztowanego uniemożliwia odbycie wymierzonej kary dyscyplinarnej w całości lub w części, wykonanie jej należy odroczyć lub przerwać albo zamienić na taką karę dyscyplinarną, którą tymczasowo aresztowany może odbyć. Decyzję w tym względzie podejmuje naczelnik po zasięgnięciu opinii lekarza.

§  48.

1. W uzasadnionych wypadkach wymierzoną karę dyscyplinarną można darować lub zamienić na inną, mniej dolegliwą albo jej wykonanie w całości lub w części zawiesić na okres od 1 do 3 miesięcy.

2. Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej tymczasowo aresztowany dopuścił się ponownego przekroczenia, zawieszona kara ulega wykonaniu, chyba że naczelnik postanowi inaczej. Po upływie okresu zawieszenia ukaranie uważa się za niebyłe.

3. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody nie znane przedtem, wskazujące na to, iż ukarany jest niewinny, ukaranie dyscyplinarne podlega anulowaniu, a naczelnik podejmuje stosowną decyzję mającą na celu uchylenie jego skutków.

³⁶ § 39 ust. 2 pkt 2 skreślony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.787) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

³⁷ § 41 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.787) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

³⁸ § 41 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwszy rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

³⁹ § 41 ust. 2 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret drugi rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

⁴⁰ § 41 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

⁴¹ § 41a:

- dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.787) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

⁴² § 42 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

⁴³ § 45 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.787) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

⁴⁴ § 47 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.787) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.