Rozdział 6 - Przygotowywanie skazanych do zwolnienia - Regulamin wykonywania kary pozbawienia wolności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.111.699

Akt utracił moc

Wersja od: 26 sierpnia 1998 r.

Rozdział  6

Przygotowywanie skazanych do zwolnienia

§ 97. W celu przygotowania skazanego do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, zebrane wcześniej, w trakcie badań osobopoznawczych, dane i informacje w zakresie jego potrzeb po zwolnieniu, uaktualnia się co najmniej na 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem skazanego lub przed wykonaniem kary.

§  98.

1. Jeżeli jest to konieczne, przy określaniu potrzeb, o których mowa w § 97, weryfikuje się indywidualne programy oddziaływania albo indywidualne programy terapeutyczne, ustalając w szczególności okres niezbędny na przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu, a także:

1) sposób nawiązania i utrzymywania kontaktów z kuratorem sądowym oraz z przedstawicielami podmiotów wymienionych w art. 38 § 1 Kodeksu,

2) sposób wykorzystania przez skazanego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego w celu podejmowania starań o zapewnienie sobie możliwości zamieszkania i pracy po zwolnieniu,

3) sposób dysponowania pieniędzmi poza obrębem zakładu karnego,

4) czynności, które winien podjąć skazany w celu otrzymania brakujących mu dokumentów tożsamości.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy program indywidualnego oddziaływania opracowywany jest przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub przed wykonaniem kary dla skazanego odbywającego do tej pory karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym, jak również gdy okres niezbędny na przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu wyznaczył sąd penitencjarny.

§  99.

1. Skazanemu ułatwia się, w celu właściwego przygotowania się do życia po zwolnieniu, kontakt z kuratorem sądowym lub przedstawicielami podmiotów wymienionych w art. 38 § 1 Kodeksu.

2. Skazanemu udziela się pomocy w przygotowaniu wniosku o zastosowanie względem skazanego dozoru sądowego kuratora zawodowego, o którym mowa w art. 167 § 1 Kodeksu.

§ 100. Bezpośrednio przed zwolnieniem z zakładu karnego skazanemu udziela się stosownych informacji mających na celu przygotowanie go do życia po zwolnieniu, w tym także o zakresie pomocy postpenitencjarnej oraz o instytucjach i organach udzielających tej pomocy.

§  101.

1. Jeżeli zwalniany skazany jest niezdolny z powodów zdrowotnych do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania, administracja zakładu karnego jest obowiązana w okresie poprzedzającym zwolnienie nawiązać kontakt z rodziną, osobą bliską lub wskazaną przez skazanego inną osobę i powiadomić ją o terminie zwolnienia.

2. W przypadku gdy działania administracji zakładu karnego, o których mowa w ust. 1, okazały się bezskuteczne, administracja zakładu karnego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania albo publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

§  102.

1. Przy zwolnieniu z zakładu karnego skazany otrzymuje, za pokwitowaniem, znajdujące się w depozycie dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty, jeżeli nie zostały zatrzymane albo zajęte w drodze zabezpieczenia lub egzekucji.

2. Skazany otrzymuje ponadto świadectwo zwolnienia z zakładu karnego, zaświadczenie o zatrudnieniu, informacje o aktualnych wynikach lekarskich badań diagnostycznych oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego, a wymagający leczenia - również skierowanie do specjalisty lub do szpitala, jeżeli takie są wskazania lekarskie.

3. Jako ekwiwalent pomocy pieniężnej, o której mowa w art. 166 § 3 Kodeksu, skazany może otrzymać przy zwolnieniu stosowną do pory roku odzież, bieliznę, obuwie, bilet na przejazd, a także artykuły żywnościowe na czas podróży. Decyzję w tym zakresie podejmuje dyrektor.

§  103.

1. Jeżeli osoba zwolniona z zakładu karnego wymaga leczenia szpitalnego, a jej stan zdrowia nie pozwala na przeniesienie do publicznego zakładu opieki zdrowotnej, pozostaje ona na leczeniu w zakładzie karnym do czasu, gdy jej stan zdrowia pozwoli na takie przeniesienie.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na dalsze leczenie w zakładzie karnym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w indywidualnej dokumentacji medycznej. W razie niemożności wyrażenia tej zgody przez osobę zwolnioną, decyzję o pozostawieniu na leczeniu w zakładzie karnym podejmuje lekarz.

3. O pozostawieniu osoby zwolnionej w zakładzie karnym z powodu, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie sędziego penitencjarnego, a w miarę możliwości - rodzinę lub osobę bliską albo osobę wskazaną przez zwolnionego.

4. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, nie wyraża zgody na dalsze leczenie w zakładzie karnym, lekarz zakładu karnego poucza ją o możliwych następstwach zdrowotnych odmowy leczenia. Fakt odmowy powinien być potwierdzony podpisem zwolnionego w indywidualnej dokumentacji medycznej, a w przypadku odmowy podpisu - notatką służbową na tę okoliczność.

§ 104. Jeżeli zwolnienie z zakładu karnego następuje w godzinach wieczornych lub nocnych, osobie zwolnionej zapewnia się, na jej pisemny wniosek, nocleg w zakładzie karnym, oddzielnie od skazanych.