Rozdział 12 - Posiedzenia sądowe. - Regulamin wewnętrznego urzędowania okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych i Trybunału Ubezpieczeń Społecznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.30.175

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1975 r.

Rozdział  12.

Posiedzenia sądowe.

§  43.
1.
Rozprawy i inne czynności sądowe, dokonywane z udziałem stron, odbywają się w przeznaczonych do tego pomieszczeniach w siedzibie sądu, chyba że zachodzą okoliczności przewidziane w art. 83.
2.
Na sali rozpraw obecny jest woźny sądowy dla wykonywania zarządzeń przewodniczącego i przestrzegania porządku.
§  44.
W razie nieprzybycia sędziego przewodniczący wydziału lub prezes sądu wyda zarządzenie, aby wyznaczoną czynność, jeżeli nie zachodzą ważne przeszkody, wykonał inny sędzia tego samego sądu.
§  45.
1.
Strony, ich pełnomocnicy, świadkowie, biegli i tłumacze zajmują na sali rozpraw przeznaczone dla nich miejsca.
2.
Publiczność powinna być dopuszczona na salę rozpraw w miarę wolnych miejsc.
3.
Przewodniczący posiedzenia czuwa, aby rozpoczęło się ono punktualnie, odbywało w atmosferze spokoju i powagi oraz aby w toku postępowania nie pominięto okoliczności koniecznych do wyświetlenia sprawy i jej szybkiego zakończenia.
§  46.
Przewodniczący posiedzenia wchodzi na salę rozpraw i wychodzi z niej w birecie. Przy odbieraniu przyrzeczenia i przy ogłaszaniu sentencji wyroku przewodniczący wkłada biret.
§  47.
1.
Wszyscy obecni na sali rozpraw, nie wyłączając uczestniczącego w posiedzeniu protokolanta, powstają z miejsc:
1)
przy wejściu na salę i wychodzeniu składu sądzącego (sędziego orzekającego),
2)
w czasie odbierania przez sąd przyrzeczenia,
3)
w czasie ogłaszania sentencji wyroku.
2.
Na rozprawie każda osoba powstaje z miejsca, gdy przemawia do sądu lub sąd do niej się zwraca. Przewodniczący posiedzenia może zezwolić na pozostawanie w pozycji siedzącej chorym i kalekom oraz w innych wyjątkowych przypadkach.
3.
Skład sądzący (sędzia orzekający) powstaje z miejsc tylko podczas odbierania przyrzeczenia.
§  48.
Prócz członków składu sądzącego może być obecny przy naradzie i głosowaniu protokolant, jeżeli przewodniczący posiedzenia uzna to za wskazane.
§  49.
Przewodniczący posiedzenia czuwa, aby podczas narady rozważono wszystkie wyłaniające się kwestie faktyczne i prawne. Z przebiegu narady i głosowania nie spisuje się protokołu.
§  50.
Jeżeli orzeczenie zostało uchwalone wbrew stanowisku przewodniczącego posiedzenia, powinien on oprzeć uzasadnienie orzeczenia na motywach wyrażonych przez ławników w czasie narady.
§  51.
Sędzia lub ławnik, który przy głosowaniu nie zgodził się z większością, może złożyć swoje zdanie odrębne z uzasadnieniem w ciągu 7 dni od dnia uchwalenia orzeczenia. Zdania odrębnego nie ogłasza się.
§  52.
Strony, ich pełnomocnicy i ustawowi przedstawiciele mogą przeglądać zdanie odrębne i sporządzać z niego odpisy, nie mogą jednak otrzymywać uwierzytelnionych odpisów.
§  53.
Uzasadnienie wyroku bądź postanowienia sporządza przewodniczący posiedzenia (sędzia orzekający). Część opisowa (historyczna) uzasadnienia powinna być ujęta zwięźle. Nie należy przytaczać zeznań świadków, lecz ustalając stan faktyczny omówić je krytycznie z zaznaczeniem, jakimi przesłankami kierował się sąd przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy i w ocenie dowodów niezgodnych z przyjętymi ustaleniami. Opinie biegłych należy przytaczać w zwięzłym streszczeniu, zawierającym istotne ich fragmenty. W uzasadnieniu postanowienia, które nie zawiera rozstrzygnięcia kończącego postępowania w instancji, można ograniczyć się do powołania i wyjaśnienia podstawy prawnej.
§  54.
1.
Na wstępie sentencji wyroku zamieszcza się wyrazy: "W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej".
2.
Oznaczenie sądu, składu sądzącego oraz datę należy zamieszczać w tekście samego orzeczenia. Sentencję orzeczenia podpisują wszyscy członkowie składu sądzącego. Uzasadnienie orzeczenia podpisuje przewodniczący posiedzenia (sędzia orzekający).
§  55.
Po ogłoszeniu sentencji wyroku przewodniczący posiedzenia (sędzia orzekający) powinien w ustnym uzasadnieniu podać zasadnicze motywy rozstrzygnięcia sprawy i wyjaśnić w sposób przystępny przepisy prawne, na których rozstrzygnięcie się opiera. W razie oddalenia w części lub całości żądań skarżącego działającego bez adwokata, przewodniczący powinien pouczyć o trybie i terminie zaskarżenia orzeczenia.
§  56.
W razie odroczenia rozpoznania sprawy przewodniczący powinien, jeżeli strony są obecne na rozprawie, a okoliczności sprawy nie stoją temu na przeszkodzie, podać stronom termin następnego posiedzenia, o czym należy uczynić wzmiankę w protokole; w tym wypadku doręczenie osobnych wezwań jest zbędne.
§  57.
Wzywając strony do wskazania lub złożenia dowodu albo do dokonania jakiejkolwiek czynności procesowej, należy w postanowieniu oznaczyć termin zakreślony do wykonania i podać skutki niewykonania nałożonego obowiązku.
§  58.
W razie wniesienia skargi rewizyjnej od wyroku, do którego nie sporządzono uzasadnienia (art. 306 § 3 i art. 308), sędzia powinien sporządzić uzasadnienie wyroku w terminie 14 dni od dnia wniesienia skargi rewizyjnej. Sędzia powinien sporządzić uzasadnienie takiego wyroku również na żądanie uprawnionych do złożenia nadzwyczajnej skargi rewizyjnej (art. 376).
§  59.
1.
O sprostowaniu orzeczenia przez sąd strony powinny być zawiadomione przez doręczenie im odpisu postanowienia sądu.
2.
Po uprawomocnieniu się postanowienia, którym orzeczenie sprostowano, należy na oryginale orzeczenia umieścić sprostowanie, a na żądanie stron - również na doręczonych poprzednio wypisach.
§  60.
Wydane na posiedzeniu niejawnym postanowienia powinny być niezwłocznie uzasadnione, podpisane przez sędziego sprawozdawcę, a w przypadkach przewidzianych w art. 319 doręczone stronom z urzędu.
§  61.
W sprawach, w których bierze udział rzecznik interesu publicznego, stosuje się odpowiednio przepisy §§ 235, 240, 242, 247 i 248 ust. 3.