Rozdział 3 - Postępowanie dyscyplinarne. - Regulamin dyscyplinarny funkcjonariuszy Służby Więziennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1978.10.41

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 1991 r.

Rozdział  3

Postępowanie dyscyplinarne.

§ 16. Postępowanie dyscyplinarne ma na celu ustalenie, czy rzeczywiście zostało popełnione przewinienie, kto jest jego sprawcą, wszechstronne wyjaśnienie okoliczności przewinienia oraz wydanie odpowiedniej decyzji.

§  17.

1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o popełnieniu przewinienia.

2. Postępowanie dyscyplinarne powinno być zakończone w ciągu jednego miesiąca od dnia jego wszczęcia.

3. Przedłużenie okresu wymienionego w ust. 2 może nastąpić tylko za zezwoleniem wyższego przełożonego dyscyplinarnego.

4. Postępowania nie wszczyna się w razie przedawnienia.

§  18.

1. W sprawach skierowanych na drogę postępowania karnego postępowanie dyscyplinarne prowadzi się niezależnie od postępowania karnego. W miarę potrzeby w postępowaniu dyscyplinarnym należy wykorzystać dowody zebrane w toku postępowania karnego, jeżeli organ prowadzący postępowanie karne wyrazi na to zgodę.

2. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zwłaszcza gdy ukaranie dyscyplinarne jest zależne od wyników postępowania karnego.

§  19.

1. Decyzję o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego wydaje na piśmie właściwy przełożony dyscyplinarny.

2. Decyzja o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinna zawierać: datę wydania, stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, określenie zarzucanego przewinienia oraz stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe wydającego decyzję.

3. Treść decyzji o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego podaje się do wiadomości obwinionego, a następnie wysłuchuje się jego wyjaśnień.

4. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadza przełożony dyscyplinarny lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz.

5. Postępowanie dyscyplinarne przeciwko oficerom Służby Więziennej przeprowadza funkcjonariusz w stopniu oficera.

6. Jeżeli popełnienie przewinienia jest oczywiste, a także gdy nie zachodzi potrzeba wymierzenia innej kary dyscyplinarnej niż kara: upomnienia, nagany, surowej nagany lub ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym, postępowanie dyscyplinarne przeprowadza się w niezbędnym zakresie, po czym sporządza się notatkę służbową i wydaje decyzję co do ukarania.

§  20.

1. Funkcjonariusz prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera materiały niezbędne do wyjaśnienia sprawy, przesłuchuje obwinionego, a w miarę potrzeby świadków oraz biegłych.

2. Jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania w charakterze świadka lub biegłego osoby nie będącej funkcjonariuszem, można zwrócić się do niej o złożenie zeznań.

3. Z przesłuchania sporządza się protokół, chyba że obwiniony, świadek lub biegły składa pisemne oświadczenie, które prowadzący postępowanie uzna za wystarczające.

§ 21. O przeprowadzenie czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie, można zwrócić się do kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, położonej najbliżej miejsca, w której czynność ta ma być dokonana.

§  22.

1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony może składać prowadzącemu postępowanie wnioski o przeprowadzenie dowodów ze wskazaniem okoliczności, które mają być ustalone.

2. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne może odmówić przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy, a w razie odmowy powinien sporządzić notatkę z uzasadnieniem, informując o tym obwinionego.

§  23.

1. Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że dostarczyło ono podstaw do wymierzenia kary dyscyplinarnej, zaznajamia obwinionego z aktami sprawy oraz poucza go o prawie złożenia w terminie 3 dni od daty zaznajomienia wniosku o uzupełnienie postępowania; przepis § 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Z zaznajomienia obwinionego z aktami sprawy sporządza się protokół według ustalonego wzoru.

§  24.

1. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego, prowadzący je sporządza sprawozdanie kończące postępowanie.

2. Sprawozdanie powinno zawierać:

1) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał decyzję o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego,

2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który prowadził postępowanie,

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego oraz inne niezbędne dane dotyczące obwinionego,

4) określenie zarzucanego obwinionemu przewinienia dyscyplinarnego,

5) zwięzłe wyniki postępowania,

6) wnioski co do wymiaru kary lub umorzenia postępowania dyscyplinarnego wraz z uzasadnieniem.

§  25.

1. Postępowanie dyscyplinarne umarza się w szczególności, gdy:

1) nie potwierdziły się zarzuty stawiane obwinionemu,

2) nastąpiło przedawnienie,

3) postępowanie karne zakończyło się orzeczeniem uniewinniającym, a czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej.

2. Postępowanie dyscyplinarne może być umorzone również w razie znikomego społecznego niebezpieczeństwa przewinienia dyscyplinarnego, długotrwałej obłożnej choroby obwinionego lub złożenia przez niego prośby o zwolnienie ze służby, jeżeli przewinienie dotyczy naruszenia dyscypliny służbowej lub wykroczenia.

3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostaje zakończone umorzeniem, zawiadamia się o tym obwinionego.

§  26.

1. Na podstawie całokształtu okoliczności ustalonych w toku postępowania dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny wydaje decyzję o ukaraniu obwinionego lub o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.

2. Decyzja o ukaraniu powinna zawierać:

1) datę jej wydania,

2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe wydającego decyzję,

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe ukaranego,

4) opis przewinienia dyscyplinarnego,

5) określenie wymierzonej kary,

6) uzasadnienie,

7) wskazanie funkcjonariuszy, którym decyzja o ukaraniu ma być podana do wiadomości,

8) pouczenie, w jakim trybie i terminie służy odwołanie od decyzji.

3. Decyzję o ukaraniu doręcza się obwinionemu.

§  27.

1. Jeżeli przełożony dyscyplinarny uważa, że należy wymierzyć obwinionemu karę surowszą od tej, którą jest uprawniony wymierzyć, przedstawia akta sprawy wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu wraz z wnioskiem co do rodzaju kary.

2. Wyższy przełożony dyscyplinarny może:

1) wymierzyć karę w granicach swojej władzy dyscyplinarnej,

2) przedstawić sprawę wyższemu przełożonemu wraz ze swoim wnioskiem co do rodzaju kary, jeżeli uzna, że kara, którą należy wymierzyć, przekracza również granice jego władzy dyscyplinarnej.