Rozdział 1 - Zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej i wymierzania kar dyscyplinarnych. - Regulamin dyscyplinarny funkcjonariuszy Służby Więziennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1978.10.41

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 1991 r.

Rozdział  1

Zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej i wymierzania kar dyscyplinarnych.

§ 1. Dyscyplina służbowa polega na ścisłym i świadomym wykonywaniu przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", zarządzeń służbowych i rozkazów przełożonych oraz na postępowaniu odpowiadającym godności funkcjonariusza w służbie i poza służbą.

§  2.

1. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlega funkcjonariusz za naruszenie dyscypliny służbowej (przewinienie dyscyplinarne), za wykroczenia, za czyny, za które według obowiązujących przepisów właściwe organy są uprawnione do nakładania kar porządkowych lub stosowania grzywny w celu przymuszenia, jak również za czyny, które naruszają honor i godność funkcjonariusza, jeżeli z wnioskiem o wymierzenie określonej kary dyscyplinarnej występuje sąd honorowy.

2. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:

1) odmowa wykonania lub niewykonanie polecenia służbowego,

2) zaniechanie czynności służbowej wynikającej z przepisów prawnych,

3) wykonanie czynności służbowych w sposób niedbały albo sprzecznie z obowiązującymi zasadami,

4) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego albo innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało to szkodę dla służby, funkcjonariusza lub obywatela,

5) 1 niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza określonych w rozdziale 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192),

6) wykorzystanie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści,

7) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego lub uniemożliwiający jego wykonanie.

§ 3. Odpowiedzialność dyscyplinarną ponosi również przełożony, którego naganne zachowanie przyczyniło się do rozluźnienia dyscypliny w podległej mu jednostce.

§  4.

1. Kara dyscyplinarna jest środkiem wychowawczym i powinna odpowiadać wadze przewinienia. Za czyny naruszające dyscyplinę służbową wymierza się funkcjonariuszom kary dyscyplinarne, jeżeli inne środki wychowawcze nie są wystarczające.

2. Ukaranie dyscyplinarne powinno być poprzedzone dokładnym ustaleniem rodzaju przewinienia i okoliczności, w jakich przewinienie popełniono. Obwinionemu należy umożliwić złożenie ustnych lub pisemnych wyjaśnień.

§  5.

1. Przy wymiarze kary dyscyplinarnej bierze się pod uwagę w szczególności rodzaj i wagę przewinienia, okoliczności, w jakich zostało popełnione, pobudki czynu, stopień nasilenia złej woli, dotychczasowe zachowanie się obwinionego, okres pozostawania w służbie i opinię służbową.

2. Wymiar kary dyscyplinarnej powinien być odpowiednio surowszy, zwłaszcza gdy przewinienie spowodowało poważne następstwa, było popełnione pod wpływem alkoholu, funkcjonariusz był uprzednio karany dyscyplinarnie lub zastosowano wobec niego środki wychowawcze.

§  6.

1. Za jedno przewinienie wymierza się tylko jedną karę dyscyplinarną.

2. Za kilka przewinień rozpatrywanych łącznie wymierza się jedną karę dyscyplinarną odpowiednio surowszą.

3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach karę przeniesienia na niższe stanowisko służbowe można łączyć z karą obniżenia stopnia służbowego.

§ 7. Funkcjonariusz ukarany dyscyplinarnie nie może być awansowany w stopniu i na stanowisku służbowym ani nagradzany przed zatarciem lub darowaniem kary dyscyplinarnej. Nie można również awansować i nagradzać funkcjonariusza, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne, do czasu zakończenia tego postępowania.

¹ § 2 ust. 2 pkt 5 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 marca 1991 r. (Dz.U.91.26.111) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 1991 r.