Ratyfikacja przez Polskę Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, otwartej do podpisu w Nowym Jorku dnia 7 marca 1966 r.
Dz.U.1969.25.188
Akt jednorazowyOŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 kwietnia 1969 r.
w sprawie ratyfikacji przez Polskę Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, otwartej do podpisu w Nowym Jorku dnia 7 marca 1966 r.
Przy składaniu polskiego dokumentu ratyfikacyjnego zostało złożone oświadczenie, że Polska Rzeczpospolita Ludowa uważa, iż postanowienia artykułu 17 ustęp 1 i artykułu 18 ustęp 1 Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, które uniemożliwiają szeregowi państw stanie się stronami konwencji, mają charakter dyskryminacyjny i są nie do pogodzenia z przedmiotem i celem tej konwencji. Polska Rzeczpospolita Ludowa uważa, że zgodnie z zasadą suwerennej równości państw konwencja ta powinna być otwarta do udziału dla wszystkich państw bez jakiejkolwiek dyskryminacji i ograniczeń.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia do wymienionej konwencji:
Bułgaria dnia 8 sierpnia 1966 r.
z oświadczeniem, że Ludowa Republika Bułgarii podtrzymuje swoje zastrzeżenie do artykułu 22 Konwencji złożone przy podpisywaniu jej oraz uważa, że postanowienia artykułu 17 ustęp 1 i artykułu 18 ustęp 1 Konwencji, które uniemożliwiają suwerennym państwom stanie się stronami Konwencji, mają charakter dyskryminacyjny, oraz że Konwencja ta, zgodnie z zasadą suwerennej równości państw, powinna być otwarta do udziału dla wszystkich państw bez jakiejkolwiek dyskryminacji.
Ghana dnia 8 września 1966 r.,
Pakistan dnia 21 września 1966 r.,
Ekwador dnia 22 września 1966 r.,
Czechosłowacja dnia 29 grudnia 1966 r.
z zastrzeżeniem, że Czechosłowacka Republika Socjalistyczna nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 22 Konwencji i uważa, że jakikolwiek spór między dwoma lub więcej Stronami Konwencji, dotyczący interpretacji lub stosowania Konwencji, który nie został rozstrzygnięty w drodze rokowań lub w jakikolwiek inny sposób wyraźnie przewidziany w niniejszej Konwencji, może być przekazany do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości tylko na wniosek wszystkich stron w sporze, jeżeli nie wyraziły one zgody na jakikolwiek inny sposób rozstrzygnięcia sporu. Ponadto Czechosłowacka Republika Socjalistyczna uważa, że postanowienia artykułu 17 ustęp 1 są nie do pogodzenia z przedmiotem i celem niniejszej Konwencji, ponieważ nie zabezpieczają wszystkim państwom, bez żadnych różnic i dyskryminacji, prawa do stania się Stronami tej Konwencji.
Tunezja dnia 13 stycznia 1967 r.,
Kostaryka dnia 16 stycznia 1967 r.,
Islandia dnia 13 marca 1967 r.,
Cypr dnia 21 kwietnia 1967 r.,
Niger dnia 27 kwietnia 1967 r.,
Zjednoczona Republika Arabska dnia 1 maja 1967 r.
z zastrzeżeniem, że Zjednoczona Republika Arabska nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 22 Konwencji, w myśl którego jakikolwiek spór między dwoma lub więcej Państwami Stronami Konwencji, dotyczący interpretacji lub stosowania Konwencji, ma być przekazany - na wniosek którejkolwiek ze stron w sporze - do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, i oświadcza, że na przekazanie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości konieczna jest w każdym poszczególnym przypadku zgoda wszystkich stron w sporze.
Węgry dnia 4 maja 1967 r.
z zastrzeżeniem, że Węgierska Republika Ludowa nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 22 Konwencji i jest zdania, że każdy spór dotyczący interpretacji lub stosowania Konwencji może być przekazany do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości tylko za zgodą wszystkich stron w sporze. Ponadto Węgierska Republika Ludowa uważa, że postanowienia artykułu 17 ustęp 1 i artykułu 18 ustęp 1, uniemożliwiające przystąpienie do Konwencji przez wszystkie państwa, mają charakter dyskryminacyjny i są sprzeczne z prawem międzynarodowym. Węgierska Republika Ludowa podtrzymuje swoje stanowisko, że umowy wielostronne mające uniwersalny charakter, powinny być, zgodnie z zasadami suwerennej równości państw, otwarte do przystąpienia przez wszystkie państwa bez jakiejkolwiek dyskryminacji.
Sierra Leone dnia 2 sierpnia 1967 r.,
Panama dnia 16 sierpnia 1967 r.,
Filipiny dnia 15 września 1967 r.,
Jugosławia dnia 2 października 1967 r.,
Wenezuela dnia 10 października 1967 r.,
Nigeria dnia 16 października 1967 r.,
Brazylia dnia 27 marca 1968 r.,
Libia dnia 3 lipca 1968 r.
z zastrzeżeniem, że Królestwo Libii nie uważa się za związane postanowieniami artykułu 22 Konwencji i oświadcza, że w każdym indywidualnym przypadku dla przekazania sporu do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości konieczna jest zgoda wszystkich stron w sporze.
Iran dnia 29 sierpnia 1968 r.,
Urugwaj dnia 30 sierpnia 1968 r.,
Hiszpania dnia 13 września 1968 r.
z zastrzeżeniem do całego artykułu 22 (jurysdykcja Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości).
Argentyna dnia 2 października 1968 r.,
Kuwejt dnia 15 października 1968 r.
z zastrzeżeniem, że Rząd Państwa Kuwejt nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 22 Konwencji i oświadcza, że w każdym indywidualnym przypadku dla przekazania sporu do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości konieczna jest zgoda wszystkich stron w sporze.
Indie dnia 3 grudnia 1968 r.
z zastrzeżeniem, że Rząd Indii uważa, iż dla przekazania jakiegokolwiek sporu do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości zgodnie z artykułem 22 Międzynarodowej Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, w każdym indywidualnym przypadku konieczna jest zgoda wszystkich stron w sporze.
Zgodnie z artykułem 19 ustęp 1 Konwencji weszła ona w życie w stosunku do wyżej wymienionych państw oraz w stosunku do Polski dnia 4 stycznia 1969 r.
Ponadto następujące państwa złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich dnia 4 lutego 1969 r.
z oświadczeniem, że Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich podtrzymuje swoje zastrzeżenie do artykułu 22 Konwencji złożone przy podpisywaniu jej oraz uważa, że postanowienia artykułu 17 ustęp 1 Konwencji, które uniemożliwiają szeregowi państw stanie się stronami Konwencji, mają charakter dyskryminacyjny oraz że Konwencja ta, zgodnie z zasadą suwerennej równości państw, powinna być otwarta do udziału dla wszystkich państw bez jakiejkolwiek dyskryminacji i ograniczeń.
Republika Malgaska dnia 7 lutego 1969 r.
z zastrzeżeniem, że Rząd Republiki Malgaskiej nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 22 Konwencji, w myśl którego jakikolwiek spór między dwoma lub więcej Państwami Stronami Konwencji, a dotyczący interpretacji lub stosowania Konwencji, ma być przekazany - na wniosek którejkolwiek ze stron w sporze - do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, i oświadcza, że na przekazanie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości konieczna jest w każdym poszczególnym przypadku zgoda wszystkich stron w sporze.
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka dnia 7 marca 1969 r.
z oświadczeniem, że Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka podtrzymuje swoje zastrzeżenie do artykułu 22 Konwencji złożone przy podpisywaniu jej oraz uważa, że postanowienia artykułu 17 ustęp 1 Konwencji, które uniemożliwiają szeregowi państw stanie się stronami Konwencji, mają charakter dyskryminacyjny oraz, że Konwencja ta, zgodnie z zasadą suwerennej równości państw, powinna być otwarta do udziału dla wszystkich państw bez jakiejkolwiek dyskryminacji i ograniczeń.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej
Brytanii i Północnej Irlandii dnia 7 marca 1969 r.
z następującymi oświadczeniami:
1) Zjednoczone Królestwo podtrzymuje swoje oświadczenia złożone przy podpisywaniu Konwencji,
2) Zjednoczone Królestwo uważa, że Akty Imigracyjne Brytyjskiej Wspólnoty Narodów z 1962 i 1968 roku oraz ich stosowanie nie są w żaden sposób związane z dyskryminacją rasową w rozumieniu artykułu 1 ustęp 1 oraz innych postanowień Konwencji i w pełni zachowuje prawo dalszego stosowania tych Aktów,
3) Zjednoczone Królestwo zastrzega sobie prawo niestosowania Konwencji do Fidżi w takim zakresie, w jakim prawo wyborcze na Fidżi może być sprzeczne z obowiązkami określonymi w artykule 5 lit. c), postanowienia prawne zakazujące lub ograniczające przeniesienie tytułu własności ziemi przez krajowców na Fidżi mogą być sprzeczne z obowiązkami określonymi w artykule 5 lit. d) (v) lub system szkolny na Fidżi może być sprzeczny z obowiązkami określonymi w artykułach 2, 3 albo 5 lit. e) (v) Konwencji.
Suazi dnia 7 kwietnia 1969 r.,
Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka dnia 8 kwietnia 1969 r.
z oświadczeniem, że Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka podtrzymuje swoje zastrzeżenie do artykułu 22 Konwencji złożone przy podpisywaniu jej oraz uważa, że postanowienia artykułu 17 ustęp 1 Konwencji, które uniemożliwiają szeregowi państw stanie się stronami Konwencji, mają charakter dyskryminacyjny oraz że Konwencja ta, zgodnie z zasadą suwerennej równości państw, powinna być otwarta do udziału dla wszystkich państw bez jakiejkolwiek dyskryminacji i ograniczeń.
Zgodnie z artykułem 19 ustęp 2 Konwencji weszła ona w życie w stosunku do:
Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dnia 6 marca 1969 r.,
Republiki Malgaskiej dnia 9 marca 1969 r.,
Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej dnia 6 kwietnia 1969 r.,
Zjednoczone Królestwa Wielkiej
Brytanii i Północnej Irlandii dnia 6 kwietnia 1969 r.,
oraz wejdzie w życie w stosunku do:
Suazi dnia 7 maja 1969 r.,
Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej dnia 8 maja 1969 r.