Art. 41. - Przymus ubezpieczenia od ognia budowli w m.st. Warszawie i Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych m.st. Warszawy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.116.983

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1927 r.

Art.  41.

1. Skarga o odszkodowanie może być wniesiona do przedmiotowo właściwego sądu, w którego okręgu znajduje się budowla.

2. Wszelkie roszczenia o odszkodowanie przedawniają się po upływie pięciu lat od zajścia szkody.

3. Jednakże Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych m. st. Warszawy wolny będzie od obowiązku wypłaty całości (p. a) lub części (pp. b, c, d) odszkodowania jeżeli odmówił wypłaty odszkodowania w całości lub części, a właściciel budowli nie dochodzi swych roszczeń na drodze sądowej w ciągu roku od daty otrzymania:

a) zawiadomienia Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych m. st. Warszawy o nieuznaniu roszczenia do odszkodowania;

b) zawiadomienia Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych m. st. Warszawy o wysokości przyznanego odszkodowania, na które właściciel budowli się nie zgadza;

c) orzeczenia komisji szacunkowej (art. 38), lub

d) oświadczenia Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych m. st. Warszawy, że nie zgadza się na orzeczenie komisji szacunkowej.

4. Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych m. st. Warszawy, a w przypadku, przewidzianym w art. 38, komisja szacunkowa mają w zawiadomieniu, o którem mowa w ustępie trzecim, zwrócić uwagę właścicielowi budowli na termin wniesienia skargi sądowej i na skutki prawne, połączone z zaniedbaniem tego terminu. Gdyby w zawiadomieniu nie zwrócono uwagi na te okoliczności, to roczny termin (ustęp trzeci) nie biegnie.

Potrącenia.